1981.
televizyonu, ışığı kapattım. kafayı yemekle uğraşıyorum, kafamdan alevler çıkıyor.
devamını gör...
1982.
mutfakta cips yiyor, kola içiyorum.
bir yandan da chp kongresini izliyor, kılıçdaroğlu'na söyleniyorum.
bir yandan da chp kongresini izliyor, kılıçdaroğlu'na söyleniyorum.
devamını gör...
1983.
camda gök gürültülu yağmuru izliyorum.
devamını gör...
1984.
evimde efendi gibi alkolümü alıp müziğimi dinliyorum. kedim onunla ilgilenmemi istiyor ama duymuyor numarası çekiyorum. yatıyor yerde yuvarlanıp miyy miyy bi haller. birazdan herhalde küsüp uyumaya gider yatak odasına sıısısısıs
1-2 kadeh sonra artist artist gavur müzikleri dinlemek yerini arabesk müziğe bağlarız.
oluyor öyle çocuklar.
oluyor.
1-2 kadeh sonra artist artist gavur müzikleri dinlemek yerini arabesk müziğe bağlarız.
oluyor öyle çocuklar.
oluyor.
devamını gör...
1985.
dışarı çıksam mı çıkmasam mı, çıkıp sosyalleşsem mi sosyalleşmesem mi...
devamını gör...
1986.
evdeki tüm ışıkları kapattım. şu an kulağımda kulaklıklar takılı ve ben karanlıkta zor gözüken beyaz tavandaki ince çatlağa odaklanmış durumdayım. yok ya bu baya büyük bir çatlak hatta o kadar büyük ki içine girdiğimde bunu bir kanyon büyüklüğünde bir yarık olduğu izlemine kapıldım. sanırım kendimi hipnotize ettim... ne kadar boş bir tanım oldu bu ya...
devamını gör...
1987.
şantiyede proje başında patronun 89500₺ lik klozetinin faturasını anlamlandırmaya çalışıyorum.
(bkz: niye?)
(bkz: niye?)
devamını gör...
1988.
24. katta, istanbul'un müphem manzarası eşliğinde medeni hukuk çalışıyorum...
müphem çünkü düzensiz. bir tarafta çirkin ve intizamsız binalar, öteki tarafta istanbul'u istanbul yapan yapılar.
buna rağmen istanbul'a tepeden bakmak oldukça keyifli.
müphem çünkü düzensiz. bir tarafta çirkin ve intizamsız binalar, öteki tarafta istanbul'u istanbul yapan yapılar.
buna rağmen istanbul'a tepeden bakmak oldukça keyifli.
devamını gör...
1989.
çilekli probiyotikli yoğurt yiyip sözlükte fink atıyorum. neden mi?
çünkü canım hiçbir sözleşmeyi incelemek ve düzenlemek istemiyor.
çantamda adı "erteleme" olan bi kitap var. akşam üstü taksim'e inip kitabı okumaya koyulsam faydası olur mu acaba??
çünkü canım hiçbir sözleşmeyi incelemek ve düzenlemek istemiyor.
çantamda adı "erteleme" olan bi kitap var. akşam üstü taksim'e inip kitabı okumaya koyulsam faydası olur mu acaba??
devamını gör...
1990.
çalışıyorum ekmek parası malum
devamını gör...
1991.
işler bitti nesai bitmedi. beklerken dertlerime yanıyorum.
devamını gör...
1992.
hazır yağmur var ve eve kapandık. biraz da kişisel gelişim!
devamını gör...
1993.
dağın başındayım, su dolduruyorum. hava 6 derece, yağmur yağıyor. dondum.
devamını gör...
1994.
sevgilimle kuruçeşme'de oturduğumuz bir mekandan döndük ama baya ıslandık çünkü boğaz'a yağan yağmur pek insani seviyede değil. rüzgarın etkisiyle beraber taşımaya çalıştığım şemsiyenin sürekli kırılıp durmasıyla baya ıslandım. hesapta şemsiye açtım ama çoraplarımdan kotuma kadar her şeyim sırılsıklam oldu. hayatımda ilk kez cat'lerimin su geçirdiğine tanık oldum. siz düşünün şu an boğaza yağan yağmurun seviyesini.
baktık dışarıda zaman geçirmenin ihtimali yok.. mecburen taksiyle evlerimize dağıldık. bugün- yarın boğaz şeridinden uzak durun. her yerde sel, orada tsunami var.
baktık dışarıda zaman geçirmenin ihtimali yok.. mecburen taksiyle evlerimize dağıldık. bugün- yarın boğaz şeridinden uzak durun. her yerde sel, orada tsunami var.
devamını gör...
1995.
bir türlü gövdemden çıkaramadığım öfke ve huzursuzluğa karşı direniyorum. son zamanlarda tüm yaptığım bu.
devamını gör...
1996.
çukurova'dan ankara'ya yolculuk edilmektedir. mevsimin ilk kar yağışını gören hasan dağı, sağda tüm görkemiyle bizi selamlamaktadır. 
devamını gör...
1997.
kyk yurdundayım, vize haftam ve ben toygar ışıklı-silinmiş hatıralar eşliğinde sözlükte dolanıyorum.
devamını gör...
1998.
iki bölüm house of cards izlendi, biraz cs'de vuruş karış oynandı, şimdi yemek yenecek. soranlara selam eder, büyüklerimin ellerinden küçüklerimin gözlerinden öperim.
devamını gör...
1999.
anonim.
devamını gör...
2000.
ailemin evindeyim, bacağını kıran anneme bakıyorum. yine hayatımın o dönemine döndüm.. annemin beni rencide etmesine ağrıları yüzünden kızamadığım, nesnesiz kalan bir öfkeyle uyuyamadığım dönem. tek farkı şu an onlarca seans terapiyi de annem birkaç parçaya bölüp çöpe atıyor.
kız çocuğuysanız ve hasta bir anneye bakıyorsanız içinizdeki kimliksiz öfkeyle ölüp gidiyorsunuzdur.
cenazem takribi birkaç gün içerisinde teşvikiye camiiden kalkacaktır. eş, dost ve sevmeyenlerime duyurulur.
kız çocuğuysanız ve hasta bir anneye bakıyorsanız içinizdeki kimliksiz öfkeyle ölüp gidiyorsunuzdur.
cenazem takribi birkaç gün içerisinde teşvikiye camiiden kalkacaktır. eş, dost ve sevmeyenlerime duyurulur.
devamını gör...