anarşizm

insan doğasına en aykırı yönetişim biçimidir. kuralsızlık düzeninin insanın en bilinçli halinde bile oluşturacağı kaosu düşünmek istemiyorum. can güvenliğinden bahsetmek imkansız olurdu. age of empires değil bu arkadaşlar. kafayı yemişsiniz siz. hükümetlere karşı olmak bir duruş göstermektir, eyvallah. ama sistemsizliği savunmak marjinalizmden başka bir şey olamaz.

kanunun olmadığı yerde şiddet olur.

yaşam için kanunlara gerek duyan sistem boyunduruğu altında inlediği halde bundan hoşnut duyan, kendi insanlığını,hürlüğünü hiçe sayan, "marjinal"liğe karşı durarak(marjinallik olmadığı halde) kendini bir şey sanan leş kargaları tarafından beğenilemeyen ideolojidir.

yıllar önce bir iş verenim, atölye de anarşik anarşik hareketler gözlemliyorum. başkaldırı görüyorum mustafacım önlem almak gerekiyor demişti.
ücretsiz ve ölümüne mesailer, mesai yemeklerinin rezilliği pazar günü bile gelin iş var diye arayan bir patron! üstüne birde hakka, hukuka ve tüm insanlığa aykırı komik maaş artışları vs...
bilmiyordu ki o isyanı ötgütleyen bendim * o anarşik bendim!
ha öğrenilince kovuldum tabi. oda ayrı mesele. beni sattı otostop çocukları.

otoritenin olmadığı bir "düzen"i veya ortamı sağlamak ve öyle tutmak için birilerinin kaçınılmaz olarak bir şeylere müdahil olması gerekliliğinden...

oksimorondur.
siz yine hobi olarak anarşist olun tabii o ayrı.

ay çok seviyorum. ama bütün olasılıklara baktım ve uygulanması mümkün olmayan bir ideoloji olduğunu gördüm. çünkü çok fazla pembe götlü koyun var, çobansız asla yapamıyor. ancak bireysel olarak yapıldığında da olmuyor çünkü sistemin içinde kalıp sisteme karşı olmak da ayrı bir salaklık. kendini dağlara taşlara vurup, münzevi bir yaşam seçerek belki yapılabilir lakin o zaman da ne anlamı var, tek başına sıkılırsın bence.

10 tane anarşisti bir araya getirsen tek ortak noktaları şudur:devlet kötüdür ve yıkmak gerekir. geri kalan hiçbir noktada anlaşamayabilirler ama anlaşmak zorunda da değiller ve böyle çok güzeller. siyaset felsefesinin en omurgalı ve en özgürlükçü düşüncesidir. ne tanrı, ne devlet, ne efendi! sloganını pek severler. içlerinde spinozacı ya da tasavvufçu tarzda inanan ve aşkın tanrıyı reddeden ama vahdete inanan tipler vardır nadiren. ilginç bir anarşist, müslüman olduğunu söylemişti. şaşkınlıkla nasıl dedim? ancak ve ancak tüm dünyevi ilahlara hayır diyen bir anarşistsen teslim olabilirsin demişti. anarşizm la demektir. o zaman deli demiştim. ama düşününce harbiden de şems'ten daha anarşisti mi var!

şahsımla çoğu zaman özdeşleştirilen bir -izm. konya ovası kadar düz bir adamın bunu söylemesine hiç şaşmam ben. dilediği kalıba dilediği insanı koyma hakkına sahip olduğu için. farklı gelen her şeye bunu söyleyebilen insanlar var bu coğrafyada. bu sebeple anlamı kaymış bir ütopyadır. savunucuları dahil bu konu hakkında gerçek ve somut verileri ortaya koyamaz. koydukları örnekler ve benzetmeler de karşılıksız kalmıştır. diğer tanımları da okudum. güzel kopyalar var ama sonuç yok.

babam yıllar önce ana habere düştüğümüz bir olay sonrasında telefonda şöyle demişti; tanıdık geldi değil mi? ama bu tarih babam ve oğlum çekilmeden 3 yıl önceydi. böyle küçük numaralara ihtiyaç duymam.

e peki ne bu? just a dream. hem de sınırları zorladıktan sonra ulaşılabilecek bir dream. iç güdüsel bir cennet. yaklaşabileni yok. gerçekleştirebileni yok. öyle olduğunu sananların tümü yanılıyor.

tüm otoriteleri reddetmektir. bu devlet olur, aile olur, devletin herhangi bir kurumu olur vs. örnekler çoğaltılabilir. anarşist ruhlu olmak ise bambaşka birşeydir. misal ben, anarşist ruhlu biriyim, fakat devlet otoritesine asla karşı değilim, olamam da.

mesela ben o kadar anarşist bir ruha sahibim ki sgk prim borcumu bile tıpış tıpış öderim..

anarşizm yunanca anarchaia, yani hükümetin olmaması kökünden türetilmiştir. bu anlama uygun bir biçimde anarşist düşünce devlet başta olmak üzere hiçbir otoritenin olmadığı bir toplum savunusu yapmaktadır. aydınlanma çağının ürünü olan bu düşünce toplumun aşağıdan yukarı doğru örgütlenmesi ve bu yapılırken de özgürlüğün kırmızı çizgiler olarak korunması gerekliliğini vurgulamıştır.

yaklaşık bir yıldır seçimlerde hiçbir partiye oy vermeme düşüncesi var aklımda. siyasetçilerin küpünü doldurmasına katkı sağlamak istemiyorum artık. en iyisini bile istemiyorum. çünkü en iyisi bile bu bozuk düzenin koruyucusudur. devletler bir yandan yoksulu varsıla ezdirmeme misyonu edinirken, o ezdirmemenin bedelini maddî olarak vergiler yoluyla halka ödetiyor. kendileri birkaç yerden maaş alırken, halkını yarı aç yarı tok yaşatıyor, perişan ediyor. maymun gözünü açtı. bireyci anarşizm mi deniyor, anarko kapitalizm mi deniyor, artık adına ne deniyorsa... varsa çevremdeki anarşistlerle tanışmak isterdim.

ben anarşizmi evde boş oturup bir teori uyduralim diyenlerin ortaya attiği teorik/zihinsel bir mastürbasyon olarak görüyorum.bilinen (ve belki bilinmeyen) tüm sosyal sözleşme teorilerini çöpe atan bu düşünce , hemen hemen hobbes'un bahsettiği doğal durum'a dönüşü amaçlıyor.doğal durum ne midir? doğal durum kabaca 'arınma gecesi' filmindeki (bkz: arınma gecesi) '12 saat boyunca herşey serbest' felsefesinin sonsuza kadar devam etmesidir.bu haliyle çok çirkin göründüğünü biliyorum ve hakkaten de çok çirkin bir durum anarşizm.romantizme bulasalar da her haliyle çirkin.

ülkücü değildir.

felsefi yaklaşımından ve pratik yansımalarından ziyade ortodoks, ideolojik ve örgütlü alanlarını ele alırsak koşarak kaçın.

sunduğu özgürlük ve otorite reddi kısmı teoride hoş ama bunu size kapitalizm de veriyor zaten.

trde yapılanmaları çok katı olan örgütler. en faşisti tövbe ettirirler.

ulan gerçeğini bırak çakmasını görsen korkudan ananın dizinin dibinden ayrılıp evinden çıkamazsın.

17 yaşından küçüklerin v for vendetta gibi filmlerden uzak durması lazım.

ideolojik olarak savunanların , ortak görüşlerde buluşamadığı sürece , karşıt düşünce ve ideolojiler tarafından sürekli terörizm ve aykırık ile bir tutulacak ideoloji-felsefe-düşünce.
fakat şöyle bir tespitte bulunmak istiyorum linç yemeyeceksem ;
anarşizm dünya gerçeklerine çok uzak bir yerde , çünkü insanlık evrimini tamamlamaktan fazlasıyla uzak .
semavi dinlerdeki cennet tasviri , bence anarşizme en önemli örnek olabilir.
bence .

hapishane, yargı ve emniyetin ortadan kaldırılması için çalışırlar.

bana göre haklılar. çünkü hapishanenin varlığı zayıfı korumadığı gibi statü atlamasını da engelliyor. hapishanenin ortadan kaldırılması bir çok kişiyi korkutuyor. güçlünün zayıfı ezeceğini söylüyorlar. peki şu an tersi mi oluyor? katillerin serbest kalmasından korktuklarını söylüyorlar. peki tüm katiller kötü müdür? suçluların kol gezeceğini söylüyorlar? peki şu an dışarıda gezen tonlarca suçlu yok mu? suç kavramını uyduruk bir anayasa kitabı mı belirliyor? zayıfın zayıf kalmasını sürdüren en önemli çarktır hapishaneler. kötülere hizmet ederler. ayrıca her güçlü kötü değildir.

ütopyaların en güzeli.

biz ne istiyoruz?

"biz" derken, neyi kastettiğim çok da belirli değildir. bu kapsama kesinlikle ben giriyorum, ama benim gibi düşünen insanların da olduğunu tahmin ettiğimden çoğul ifade kullanıyorum.

daha önce gördüğünüzü düşünüyorum. kendi ideolojik yorumumu söylemek için, anarşi üzerinden gitme yolunu kullanırım.oysa bunun ne olduğu önemli değildir, artık ideolojiler 19.-20. yüzyılda olduğu kadar işlevli ya da umut verici değildir. 21.yüzyılda savaşın kaotik halden görünmez-pasif hale geçtiği, artık halk kitlelerinin verdiği tepkilerin çok daha az etki ettiğini görüyoruz. bu yüzden ideolojilere duyulan ihtiyaç azalır, yerine hür, özgün ve gerçekçi düşünme ihtiyacı gelir.

peki ideolojileri daha eski zamanlarda böyle güçlü ve yaygın kılan nedir? bu isyan istencinden başka bir şey değildir. sol düşünceler, liberaller, faşistler ya da başka bir ideolojik tutum, her biri tarihin bir noktasında isyan gerçekleştirdi, ama bundan da ötesi onları fikirlerine sıkı sıkıya bağlı kılan şey isyan istenciydi, isyanını korumak ve sönmemesini sağlamak. işte böylece, radikallik ile isyan
istenci orantılıdır. isyan istenci radikalliği yaratan şeydir, radikallik ise isyanı gerçekleştiren tek şeydir. anarşizm ise bilindiği üzere, isyan kavramıyla tamamen iç içedir ve bu her ideolojide bulunmasına karşın anarşizmin sembolize edici bir kavramı olmuştur. ancak (benim anladığım manada) anarşizmin farkı, isyanı tek bir şeye karşı sınırlı tutmamaktır.

örneğin:

> sovyet tarzı otoriterligi savunan kimse, bunun temellendirmesini büyük oranda kapitalizme karşı isyan etmek ile temellendirir, kapitalizme karşı ne kadar büyük zarar verilebiliyorsa bu o kadar doğrudur. sosyalist hükümetin vatandaşı gerekirse bu savaş uğrunda açlığa katlanmalı, ancak kapitalizme teslim olmamalı ve tüm bu emeği boşa çıkarmamalıdır.

> kapitalizmi savunan kimse ise, serbest piyasanın tüm yararlarını sıralayacak ve otoriterliğin yaşandığı ülkelerde kapitalizme savaşmak uğruna açlık çeken insanı gösterecektir.

her iki şekilde de görüldüğü üzere, eğer birisi sistemde belirli oranda eziliyorsa ideolojiler onun bu durumunu çözmek konusunda pek yeterli değildir. sosyaliste göre kapitalizme teslim olmamak için ezilmeye devam edeceksin. kapitaliste göre de sosyalizmden kendinj
korumak için ezilmeye devam edeceksin.

peki gerçekten bir anlamı olacak mı? bu kadar insanın ideolojilere bel bağlaması anlamsızdır. çünkü her iki şekilde de eziliyorsan ezilmeye devam edeceksin ama bu sefer iyi bir şey" için.

ben ise çok uzun vadede iyi olan bir hedef için ömrünüzü harcamanız gerektiğini söylemiyorum, açık olun: sosyalizmin zafer kazandığı ana kadar ömrünüzü ezildiğiniz bir ortamda harcarsanız bunun ne
anlamı kalır? ya da kapitalist sistem istediği kadar mükemmel olsun, istediğiniz kadar faydalanın. ezilmeye devam ediyorsanız sizin bundan aldığınız faydanın ne anlamı var? makinelerin tüm kötü işleri devraldığı güne kadar beklemeye değer mi?

şu kabul edilmelidir ki, bütün ideolojiler birer ütopyadır ve bu ütopyaya ulaşılacağı güne dek ömrünü harcayıp beklemeye değmez. gerçek kapitalizm diye bir şey yok, gerçek sosyalizm diye bir şey yok, gerçek şeriat diye bir şey yok bunlar sıralanır gider. çünkü her biri gerçekleştirilmesi güç ütopya biçimleri olduğu için yok.

şimdi gelelim anarşizme. anarşizmi de bu konuda
diğerlerinden farklıymış gibi görme çabam yok, yani bu ideolojiler sizin sorunlarınızı nasıl halletmiyorsa anarşizm de halledemeyecek. ancak anarşizmin isyan istencine olan bakış açısı, diğerlerinden daha tutarlıdır. kapitalizmi de tüm kötü yönleriyle kabul eder, sosyalizmi de tüm kötü yönleriyle kabul eder. anarşist herhangi bir iktidar biçiminin kötülüklerini görmezden gelme ve üstünü örtme çabası içine girmez. açık açık söyleyerek her birine saldinr, bu yüzden anarşizmin isyanı gerçek isyandır. tüm ideolojiler kendisinin karşısında bulunan diğer ideolojiye karşı anarşik tavır alır, onun tüm rezilliklerini çekinmeden utanmadan söyler. oysa kendi sisteminin kusurları hakkında görmezden gelme çabaları, hafifletme çabaları başlar. böyle bir tavrın isyanı da kendi içinde tutarlılık taşımaz.

ancak anarşizmin güzel oluşu da sadece karşı gelinebilecek her şeye olan karşıtlığını ifade etme seviyesindedir. ben bu isyan modelinin. tutarlılığını övüyorum, destekliyorum ve benimsiyorum. asıl meseleye gelmeden önce, tüm önerilerimin bahsettigim isyan modelinin hedefleri doğrultusunda olacağını belirtmek için tüm bunları açıkladım.

eğer karşı sistemde ezilen insanlardan bahsediyorsan, kendi sisteminde ezilen insanların olduğunu da görmezden gelmeyeceksin.

ancak anarşizmin güzel oluşu da sadece karşı gelinebilecek her şeye olan karşıtlığını ifade etme seviyesindedir. ben bu isyan modelinin. tutarlılığını övüyorum, destekliyorum ve benimsiyorum. asıl meseleye gelmeden önce, tüm önerilerimin bahsettigim isyan modelinin hedefleri doğrultusunda olacağını belirtmek için tüm bunları açıkladım.

ne istediğimizin tanımı herhangi kompleks ifadeler bütününden oluşan teorilere ihtiyaç duymaz.

mşru kılmaya çalıştıkları çeşitli ilkel, embesil, çürümüş, kokuşmuş ve sarhoş şeyleri parçalamak istiyoruz. düşüncemizin temeli eşitlik değil, özgürlük değil, devlet karşıtlığı değil, hümanizm değil, çünkü vizyonumuz tüm bu içi boş kavramlardan öte. peki nedir bu karşı koyulacak embesillikler? sırasıyla iktidar kavramı, toplum kavramı, her türden çürümüş dogmatik düşünce, eşitlik adıyla yapılan embesillikler, düzen adıyla yapılan embesillikler, kültür adıyla yapılan embesillikler, dogmalar, putlar, olmuş olsun diye uygulanan amaçsız-anlamsız eğitim sistemi, temelsiz olup öylesine kabul gören fikirler, inançlar, bir şey anlamaya çalışmayan tembel kitleler, kendi ufacık rahatından ötesini düşünme vizyonuna sahip olmayan içi boş beyinler. amaçsız olan her şey.

iktidarı yok etmek mi istiyoruz? hayır, en başta iktidar düşüncesini yok etmek ve bu olguyu soyut kavramlarla temellendirmeye çaba harcamak yerine tüm gerçekliğiyle bilinmesini savunuyoruz. bir iktidar olacaksa bu soyut vaatlere dayalı olmamalı, insanlar ancak gerçekliğe hitap eden şeyler için bir araya gelmeli ve gerçek çıkarlarını elde etmek, gerçekliği deneyimlemek için çaba harcamalı. biz akıllıca ve kabul edilebilir tek şeyin bu olduğu gerçeğini dile getiriyoruz. öylesine olan ve amaçsız olan her şeye karşı nefretimizi kusuyoruz.

sizin; tepenizde size karışan, kurallar koyan ve uymadığınızda cezalandıran bir otorite yokken sapıtacak kişiler olmanız anarşizmi kötü bir ideoloji yapmaz.

tanım: daha önce açıkladığım #1931026, şimdi de hakkında böyle biraz "anarşik" bir tanım girmek istediğim kavram.

ayrıca... bir tanrı olmadan bir düzen olamayacağına inanmak ve kaossuz bir anarşinin olamayacağına inanmak aynı sığlıktadır.