anneler oğluna mı düşkün kızına mı sorunsalı

anneler oğullarına düşkünlerdir. eğer ki annenin bir oğlu ve bir kızı varsa, yine oğluna düşkündür. eğer annenin oğlu yok 2 tane kızı varsa en küçüğüne düşkündür. eğer ki tek kızı var ise ikincisini yapar yine de ilk kiz çocuğuna düşkün olmaz. ilk göz ağrısı muhabbeti bir tek erkek evlat için geçerlidir.

bekar oğluna, evli kızına

bana sorarsanız ,

yani bu daha çok 3 şeye göre değişir.

1) ailenin yapısına

2) kişinin kendi karakterine ( anne )

3) aile büyüklerinin gelenekselliğinin türüne


öncelikle bunların 3’de ayrı ayrı etmendir diye düşünüyorum.annenin doğurduğu evladına düşkünlüğü değişkendir.bazıları saplantı derecesinde sevebilir, bazıları evladından fazla kendisini sever ve umursamaz.

ama türkiye’de bence anneler erkek evlatlarına daha düşkündür ve maalesef kız cocukları söz konusu olduğunda, muhafazakar.

bir evde erkek evlat ile kız evlat arasında yetiştirilme farkı olduğu gerçeğini redd etmek bence bu ülkede büyük yalan olur. bence nadir aile kız ve erkek çocugunu eşit özgürlükle büyütüyordur.


erkek evlatlar her şeyi yaşamakta özgür , kız evlatlar ise daha kısıtlı bir alanda / baskı ile büyütülür özellikle özel hayat konusunda..


bu yüzden bu işin kız cocugu / erkek cocugu yok.

yanlış zihniyetli insanlar var.

tarihi olaylar olsun, romanlar olsun, yada etrafimizdaki gordugumuz aileler olsun, genelde erkek cocuklar surekli babalarina yaranmaya calisan cocuklar oluyor. babasiyla ozel bir bag kurmaya calisir, onun tarafindan takdir edilmek ister. bazilari sirf babasinin gozune girebilmek icin, babasina inat basarili olur. bazilari basarili olmayi basaramadigindan sucluya donusur. babalar da erkek cocuk ister ama kiz cocuklarina duskunlukleriyle bilinirler. kizlarina karsi bir merhamet sergilerken, ogullarina karsi cok kati oluyorlar. erkek cocuklar da babalarinin yaninda rahat olamiyor, simaramiyor, saygili ve guclu olmaya calisir. bundan dolayidir diye dusunuyorum annelerin ogullarina olan duskunlukleri, cunku onlarin o baba sevgisi eksikligini farkederler ve ellerinden bir sey gelmez, anca oyle sevgilerini daha cok belli ederek yardimci olmaya calisir.
bu dediklerim bencil ve hic bir cocugunu aslinda sevmeyen anneler icin gecerli degildir.

gözlemlerim sonucunda büyük bir çoğunluk oğullarına düşkün.

oğullarına. 70 yaşındaki bir annenin 40 yaşındaki şımarık oğlunun gönlünü nasıl eğlediğini gördü bu gözler. yahu, bırak da oğlun senin peşinde dolansın artık. "ay, oğlum, bunu beğenmedi isen gidip hemen değiştireyim." "yok anneeaaa yeaaa, kalsın"... yorum yapamıyorum. umarım bir gün öyle bir anne olmam..

büyüyünceye dek oğullarına evlendikten sonra kızlarına düşkün olurlar.

geçenlerde annemi günden aldım tabii arabada arkadaşlarıda var bu konuyu tartışıyorlardı hepsi oğlunu savundu. aslında biz temelden kaybediyoruz sanırım.

(bkz: psikoseksüel gelişim kuramı)

hangisi uzaktaysa ona.

oğullarına daha düşkün olabilirler bazen ama şu kesin ki daha iyi anlaşırlar. kızlarıyla o kadar iyi anlaşmayabiliyorlar. ve bu da oğullarına daha düşkün olduklarını hissettirir bence. birde erkekler annelerine daha çok ihtiyaç duyarlar bir kıza nazaran, anneler de bunu bildikleri için onlarla daha çok ilgilenirler gibi

annemle aramızda geçen bir konuşma;
-anne iyi ki abim falan yok, serserinin teki olurdu.
+abine laf etme.
başka sözüm yok.

ikisine de diye cevaplayacağım sorunsal.

oğullarına. kendimden biliyorum.
abimle büyük bir tartışma yaşamıştık ve en sonunda ikimiz de sinirden ağlamıştık.* ikimiz de haklıydık aslında. sonra annem bana susmam için bağırıp abimin yanına gitmişti. çünkü oğluşu ağlıyor.* ikimize de düşkündür aslında ama bazen farkı hissedebiliyorum.

kardeşim olmamasına rağmen şahit olduğum kadarıyla anneler oğullarına daha düşkündür ama kızlarıyla da en yakın arkadaş ya da sırdaş gibidirler. o yüzden ikisini de farklı açılardan çok sevdiklerini ve ayırt etmediklerini düşünüyorum ve buna inanmak istiyorum*.

kesinlikle oğullarına.. evlat ayrımını iç acita acıta yaparlar.. kız çocukları ise babalarinin biricikleridir..
birde kimsesizler vardır.. benim gibi..

genelleme yapmak istemem fakat, kendiminkinden bildiğime dayanarak kendi anneleri hangisine düşkünse kendileri de ona düşkün olurlar. zira annemle aynı dertlere sahibiz bu konuda, o kendi annesinden ben kendi annemden. *

tabi ki de oğullarına tartışılamaz bile bizim sülalede anlamadığım bi şekilde oğul sevgisi var zaten.
hayır bi de söyleyince kabul de etmiyorlar.

bir tweet görmüştüm, başlık aklıma onu getirdi:
"anneler kızlarını sadece onların istediği gibi biri olursa severler, oğullarını ise ne olursa olsun..."

mantıklı ve sağlıklı düşünen anneler- babalar iki çocuğuna da adaletli yaklaşmalıdır. herhangi bir çocuğuna düşkün olmak çocuğun psikolojisi açısından doğru değildir. değersiz hissettirir.