boşanmak

ülkemizde normalleştirilmesi gereken eylem.

boşanmak, hastalıkta ve sağlıkta diye başlayan nikah akdi, bir yastıkta yaşlanma hayallerinden başlayıp şiddetli geçimsizlik ve nafaka davalarına uzanan sancılı, sıkıntılı ve meşakkatli bir süreç. daha doğrusu evlenenlerin değil de evlenemeyenlerin yaşadığı karmaşanın duruşma salonunda sonlanması.

bir üstteki tanıma çok güldüm.
ama abicim ya o tamda öyle bir şey değil.
her boşanma ayrı bir hikaye.
ben henüz ötekine benzeyen bir boşanma hikayesi duymadım. ötekine benzeyen bir eski koca/karı görmedim.
neyse aramızda bekarlar var kimsenin umudunu kırmıyoruz.
bir hocamın bir lafı vardı.
yok öyle , herkes evlenecek, biz niye evlendik ya.
ben o lafa şunu da ekliyorum.
ne edin edin 30'a kadar evlenecek birini bulun, 35'lerde en az bi çocuk yapın.
sonra da baktınız olmuyor boşanın.
çocukta yanınıza kâr kalsın.
karı/koca her yaşta bulunuyor ama çocuk bulunmuyor.
sonra 45'ten sonra çocuk yapmak için o doktor senin bu doktor benim uğraşmayın.
o yaştan sonra devlet tüp bebek ödemesi de yapmıyor.
tüp bebek falan dünyanın parası, bi de öyle her tüp bebekte tutmuyor.
yazdıklarım yatırım tavsiyesi değildir.
aklınıza yatmadıysa okuduklarınızı da beni de unutun.
satın ... anasını.

evlenmenin tam tersi.

davulun sesi uzaktan hoş gelir. yaşayınca anlarsın zorluğunu.
eee boşa dememişler, boşanabileceginiz insanlarla evlenin!

evlilik akdinin mahkeme kararıyla sona ermesi. toplumunun birçok kesimi tarafından derin üzüntüyle karşılansada ben aynı fikirde değilim. çevremde bir çok akraba çift boşanmış durumda. birçok sebebi olmakla beraber günümüz turkiyesinde daha ziyade ekonomik sebeplerden çiftler boşanıyor. ayrıca boşanma arifesindeki çiftlerin yeniden bir araya gelmesi için üçüncü şahısların çabalarına karşıyım. hanım aynı fikirde değil. nerede bir boşanacak çift var beni yanında sürükler "gel birlikte gidelim konuşalım vazgeçirmeye çalışalım" der ben de her seferinde beni karıştırma git ne yapıyorsan kendi yap derim. maalesef gidip yapmayın etmeyin demekten de geri duramam.

karşı karşıya olduğum durum. güvendiğim dağım yıkıldı. sığındığım liman yandı. saklandığım evim başıma çöktü.

evliligi bitirme durumu. tercihim degil. evet.

benim boşanmak çok çiçek böcek olmadı.
bana kalsaydı ben senede bir telefonlasirdim, bu geçmişimize saygı ve sevgi duruşu olurdu.
eski eşim tamamen beni sildi boşandıktan sonra.
başka başka eski sevgililerim ya da hukuk kurduğum adamlar çok daha yanımda oldu.

herhangi bir yerde bu başlığa.giren aklından geçiren ve yazılanları okuyan bir kişinin evliliği eninde sonunda biter..

“iyi günde kötü günde yanında olacağım” diyerek başlayan bir resmi birlikteliğin “iyi günde kötü günde yalnız bırakacağım” haline dönüşmesiyle resmi olarak bitirilmesi.
evlenmek kadar normaldir ancak evliliğin bir başarı olarak görülmesinden dolayı bazı kişiler tarafından başarısızlık olarak nitelendirilir. her iki taraf için de zor olsa da ne yazık ki ülkemizde kadınlar için çok daha zorlayıcı bir durumdur.

(bkz: avradı boşamak)

bizim ülkemizde sanki dünyanın sonuymuş gibi gözüken eylem. evlenmek ne kadar doğal bir olaysa, boşanmak da keza öyle ama gel gelelim toplumdaki tezahürü öyle olmuyor.
valla çok zor bizim ülkede dul olmak. sanki ikinci sınıf insan oluyorsun, saçma ve tuhaf.

anlaşmalıysa, nikahtan daha kısa sürede tamamlanan resmi işlemdir.
nikahta evetleri dedikten sonra fıtı fıtı kutlamalar falan. boşanmak öyle mi? alacağını aldın, vereceğini verdiysen iyi günler deyip yolluyorlar.

evlenmedim, dolayısıyla boşanmadım da ama şöyle abuk bir durumun olduğunu da görmeden geçemiyom. birileri evlendiğinde kimse "aa niye ya" diye sormazken birileri boşandığında "aa nooldu ki" sorusunu soruyo. abi yani niye ki? evlenen insanlar bi nevi "artık anlaşamama diye bi durumumuz yok kii" diye slogan mı atıyo, derdiniz ne? olmadığı yerde - hele hele çocuk yoksa - olabilecek en düzgün kararlardan birisi lan bu? sırf el alemin sorularından kaçmak adına boşanmayıp kendilerine dünyayı dar eden insanlar var bu dünyada.

normalleşsin! böyle buyurdu techpriest hazretleri. (arada hakuna matata dinliyom bence çok ciddiye almayın)

2 gün önce yaptığım hede.

artık ülkede normal karşılanması gereken bir durum... inanın çiftler kolay kolay o raddeye gelmiyor (istisnalar hariç) bazen cidden bitmesi gerekiyor bazı şeylerin...

tecrübeli olaraktan diyorum ki evlenmemden daha rahattı...

hayatında toksik insan görmemiş, mutsuzluk nedir bilmeyen sığırların eleştirme yada aaa çok iyiydiniz ehi ehi diye sorduğu eylem.

oğlum ben mutsuzum diye boşanmaya kalktım seneler sürdü, boşanmaya kalktığım kadın benden aklınızın alamayacağı paralar istedi boşanmak için -olsa verirdim kafa konforu daha önemli kazanılır para dediğin.- en son açığını buldum oradan direk bak ya bu bu bu şartlarda anlaşmalı boşanırız yada bunları mahkemeye sunarım şeklinde boşanabildim.

boşanmakta evlenmek gibidir gayet normaldir, insanların beyninin almadığı kısım bu sanırım.

bunun en temiz olanı; iki tarafın da birbirinden sıkıldığı, aşkın bittiği ve henüz çocuk yokken anlaşmalı olarak ilk celsede yaptığıdır. işte o zaman sevgiliden ayrılmaktan farkı yoktur bu olayın.

en fazla kayınvalide ve kayınpederinizi ya da eşinizin kardeşini* sevdiyseniz o insanları bir daha göremeyeceksiniz diye üzülürsünüz hepsi bu. eşinizden ayrıldığınız için üzüldüğünüzü düşünmüyorum zaten o defter çoktan kapanmıştır boşandıysanız.