261.
ben çocukluğumu özlüyorum. en çok da simit gazoz yemeyi. şimdilerde yenmiyor. ayran simit yeniyor ama gazoz simit yenmiyor. neden acaba?
devamını gör...
262.
20 kişi mahallede saklambaç oynardık akşam el fenerleri ile çok zevkli idi
devamını gör...
263.
hiç özlemiyorum. kaybolmayı tekrar istemem.
devamını gör...
264.
okula giderken annemin ütülediği sıcacık gömleği giymek.
devamını gör...
265.
yağmurda ıslanmak güzeldi.
devamını gör...
266.
her şeyin hazırına konmak, oh kebap :))
devamını gör...
267.
sabah erken saatlerde uzaktan gelen kumru sesleri.
devamını gör...
268.
çocukluğun bizzat kendisi...
devamını gör...
269.
geç vakitlere kadar sokakta oyun oynamak.annen ne kadar çağırırsa çağırsın eve gel diye onu duymamak.
devamını gör...
270.
özlem demeyelimde elektrik hortumundan tüfek yapıp ok fırlatmayı severdim. daha doğrusu biz böyle cs atardık mahallede. amerikan filmlerinde ne gördüysek itinayla yapardık.
devamını gör...
271.
cocukluk..evet.
devamını gör...
272.
anadolu yakasında oturmamıza rağmen her hafta karşıda oturan halamlara giderek sıkça avrupa yakasına geçmek, bu uzun yolculuklarda radyoda çalan şarkıları takip ederek güzel ve keyifli zaman geçirmek.
devamını gör...
273.
nilgün marmara intihar mektubunda şöyle yazmış:
"çocukluğun kendini saf bir biçimde akışa bırakması ne güzeldi. yiten bu işte"
her şeyi düşünmek,planlamak, sorumluluk,artan kaygılar... çocukluğa dair en çok özlediğim şey bunların olmaması
"çocukluğun kendini saf bir biçimde akışa bırakması ne güzeldi. yiten bu işte"
her şeyi düşünmek,planlamak, sorumluluk,artan kaygılar... çocukluğa dair en çok özlediğim şey bunların olmaması
devamını gör...
274.
aile içi dinamiklerin ne kadar kopuk, zayıf, çıkarcı, bencil ve zararlı bir yapıya sahip olduğunu bilmeden en büyük dertlerinin çokça küçük şeyler olması. oyun oynamak, çikolata için ağlamak, düştüğünde kanayan dizinin acısından çok daha kötülerini büyüyünce yaşayacağının farkında olmamak. hepsini ziyadesiyle özlüyorum.
devamını gör...
275.
babamın turuncu kazağı ve gümüş zincir kolyesi, annemin yüzündeki gençlik, sarı saçlarım, radyodan dinlediğim şarkılar ve daha büyümeme çok var ya rahatlığı
devamını gör...
276.
sokak oyunlarımızı, çizgi filmleri, komşu çocuklarıyla oynanan evcilikleri, babam yurt dışından her geldiğinde evdeki o tatlı heyecanı hayvan gibi özlüyorum.
devamını gör...
277.
akşamlara kadar sokakta oynamam ve özellikle sabah erkenden kalkıp izlediğim çizgi filmler...
devamını gör...
278.
çocukken de şimdiki gibi evde kalmayı dışarı çıkmaya tercih ederdim. bir arkadaşım vardı her gün kapıyı çalardı "hadi dışarı çıkalım" diye. hergün inşallah bugün gelmez diye geçirirdim içimden ama o hergün gelirdi istisnasız bende mecbur çıkardım aslında çokta eğlenirdim. şimdi onun hiçbir zaman kapıyı çalamayacağını biliyor olmak kalbime dokunuyor. sözün özü o zamanlar sıkıcı gelen ne varsa hepsi bir bir özlendi. herkes özlendi.
devamını gör...
279.
yagmur yağdığında dışarı çıkıp çamurdan barajlar yapmak. şimdi deli sanarlar diye yapamiyorum.
devamını gör...
280.
her şeyini başkasının düşünüyor olması bence muhteşem bir rahatlık. sadece üzerine düşen görevleri yerine getiriyorsun( ödev yapmak ve oyun oynamak). bunun dışında, seni huzursuz edecek hiç bir farkındalığın yok. sağlıklı ve güven dolu şekilde büyüyorsun.
devamını gör...