281.
gecen bir arkadasla konustuk da en buyuk derdimizin istedigimiz oyuncagin alinmadigi oldugu gunler varmis be.
devamını gör...
282.
köy hayatındaki ıssızlık ve orada her şeyin çok basit, net olması. o günler bir daha geri gelmeyecek. bunu kendime defalarca söylememe rağmen o köy evinin mutlu yaşantısı... özgürce meydanda gezinmek, hiçbir şeyden korkmadan. tüm dünya bize aitmiş gibi hissettiğimiz zamanlardı henüz.
devamını gör...
283.
ben gençken, hepimiz bir kişinin evinde takılır, bira içer, televizyon izler ve aptalca şakalar yapardık. şimdi hepimiz burada takılıp bira içiyoruz veya ne varsa, ve aptalca kavga ediyoruz..
devamını gör...
284.
ne zaman gözlerimi kapatıp kaybolsam böyle anlarda kendimi bulmak istediğim tek zaman dilimi.
anneannemden henüz gelmişiz, banyo faslından sonra sobanın yanına kıvrılıp ısıtıyorum kendimi.
kulağıma çalınan `all my life` ve artık uyku vaktinin gelmesi.
tek sıkıntım sabah erkenden okul olması.
şair ne de güzel söylemiş; "gökyüzü gibi bir şey bu çocukluk, hiçbir yere gitmiyor."
anneannemden henüz gelmişiz, banyo faslından sonra sobanın yanına kıvrılıp ısıtıyorum kendimi.
kulağıma çalınan `all my life` ve artık uyku vaktinin gelmesi.
tek sıkıntım sabah erkenden okul olması.
şair ne de güzel söylemiş; "gökyüzü gibi bir şey bu çocukluk, hiçbir yere gitmiyor."
devamını gör...
285.
geçen gözleme çekti canım.
bizim mahalleye arada bir gidip gelen gözlemeci abi vardı, akşamüstleri tam bizim top oynadığımız saatlerde uğrardı.
aaannneeeeeeeeeeee diye bağırırdım, balkondan para atardı, gider ketçaplı gözleme yaptırırdım.
acıktım bak.
bizim mahalleye arada bir gidip gelen gözlemeci abi vardı, akşamüstleri tam bizim top oynadığımız saatlerde uğrardı.
aaannneeeeeeeeeeee diye bağırırdım, balkondan para atardı, gider ketçaplı gözleme yaptırırdım.
acıktım bak.
devamını gör...
286.
ailem.
3 amcamı kaybettim.
büyük annelerimi ve büyük babalarımı kaybettim.
1 tane yengemi kaybettim.
ne zaman arkadaş olduğumuzu hatırlamadığım çocukluk arkadaşımı kaybettim.
hepsi hayatlarını yitirdi ve ben herkesi çok özlüyorum. çoluk çömbelek...kalabalıktık biz ya hu.
sunay akın'ın söylediği şu söz ne kadar doğru diye düşünüyorum.
“iki çocuk rahatlıkla oturduğumuz kapının eşiğine
kendi başıma zor sığıyorum bugün
büyüdükçe insan yalnız mı kalıyor ne?”
şunu bunu değil. sanırım ben direkt çocuk olmayı özlüyorum.
3 amcamı kaybettim.
büyük annelerimi ve büyük babalarımı kaybettim.
1 tane yengemi kaybettim.
ne zaman arkadaş olduğumuzu hatırlamadığım çocukluk arkadaşımı kaybettim.
hepsi hayatlarını yitirdi ve ben herkesi çok özlüyorum. çoluk çömbelek...kalabalıktık biz ya hu.
sunay akın'ın söylediği şu söz ne kadar doğru diye düşünüyorum.
“iki çocuk rahatlıkla oturduğumuz kapının eşiğine
kendi başıma zor sığıyorum bugün
büyüdükçe insan yalnız mı kalıyor ne?”
şunu bunu değil. sanırım ben direkt çocuk olmayı özlüyorum.
devamını gör...
287.
düşünmemek
devamını gör...
288.
seneler seneler sonra hatırlamak için unuttuğum evin bahçesinde çimenlerin arasında oturup yepyeşil,küpküçük çekirgeleri elime alıp onlarla oynadığım zamanlar...
devamını gör...