derdini kimseyle paylaşmayan insan

sonunda ya kanser olur ya da alzheimer.

nasıl yapabildiğini anlamadığım insandır. hayır yani ben her şeyi hemen dökülüverdiğimden.. hoş belki yalan yanlış dökülüyorumdur bilemeyiz.

derdini kimseyle paylaşmayan insan değil de, daha az paylaşan insan konumundayım ben artık. anlatmak ayrı yorucu, anlaşılmamak ayrı sinir bozucu, hafife alınmak ayrı kırıcı ve saçma sapan akıl verilmesi ayrı aşağılayıcı olduğu için yavaş yavaş hiç kimseye bir şey anlatmama yoluna giriyorum artık. yine de susmak çok zor. her şeyi içine atmak çok zor. çünkü insan anlaşılmak istiyor, anlatmak istiyor, yükünü hafifletmek istiyor. ne kadar işe yaradığı ise ortada zaten. ben sürekli hayatımda olan insanlardan bir iki tanesine anlatıyorum derdimi mesela, onun dışında bir daha görmeyeceğim iş arkadaşlarım olsun, hiç tanımadığım insanlar olsun onlara anlatmak daha iyi geliyor. bazılarıyla hiç tahmin etmeyeceğim bir samimiyet de oluyor bazen. yine de en iyisi hiç anlatmamak, susmak, içine atmak. keşke bu kadar zor olmasaydı.

kronik bir dertse zaten biliyorlardır. insan, hayatındaki arkadaşlarından ne kadar saklayabilir ki. diğer yandan boyuna boyuna da konuşmazsın çünkü zaten düzeleceği yoktur, milleti sıkmaya da gerek yoktur.

ben derdimi kimseye anlatmam, dostum duysa üzülür düşmanım duysa sevinir.
zaten çaresi olmayacaksa anlatmanın ne gereği var ki, yerinde kalsın o mahremimde. onunla da yaşamaya alışırım.

en güzeli. gece balkonda kendi kendine yapılan konuşma daha çok rahatlatıyor insanı.

dünyaya yük olmak istemez.kendi derdini kendi toprağında iyileştirir,naif ve güzeldir.sevin efendim,böylelerini sarıp sarmalayın.anlatmasa bile hissedin.en azından çaba sarf edin.

dert cimrisidir.

kabuk bağlamış yaralarının kanamasından korkmak güvenemeyen insandır.

geçte olsa akillanan benimdir. bir yerde okumuştum derdini anlatırsan düşmanını sevindirir dostunu üzersin diye. ne düşman sevinsin ne dost üzülsün boşverin anlatmayın. hele ilişkilerle ilgili derdinizi kimseye anlatmayın mümkünse profesyonel yardım alın nasıl hastalanınca doktora gidiyoruz aynısı işte.

derdini paylaştığın insanın ilgisizliği de üzer ya hani belki daha da kırılmamak için paylaşmayan insandır.

hassas kişiliğe sahip insanlar, kalabalıklar içinde yalnız yaşayan insanlardır. kırmaktan, kırılmaktan, üzülmekten, laf duymaktan çekinirler. dertlerini pek kimseye açmazlar. lakin başkalarının dertlerini kendilerine dert edinirler. canlılara, doğaya ve çevreye duyarlıdırlar.

genelde kimseye güvenmez , onun yaşadıklarını kimsenin önemsemediğini ve yaşadıklarının paranormal olaylar olmadığının farkında olduğu için hep içinde saklar.

karşımdakinin elinden bir şey gelmeyeceğini bildiğim için sürekli yaptığım eylem. dert paylaşınca azalmıyor arkadaşlar.kesin bilgi ,yayalım.

yuvarlanan bir fıçıya dönüşmenizi sağlar. benliğiniz ve zihniniz şişmanladıkça şişmanlar. sağlıksızlaşır. ve ölür.

derdim çoktur hangisine yanayım
yine parelendi gönül sarayım
ben bu derdi bilmem kimden sorayım
efendim efendim benim efendim
benim bu derdime derman efendim.

içi kan ağlarken başkasının derdini dinleyip tavsiye veren ve destek olan kişidir.

paylaşmayansa ketum biridir. paylaşamayansa "acaba yük olur muyum?" diye düşünecek ya da ilgisizlikten korkabilecek kadar yumuşak kalpli biri olabilir. üzmeyin böyle insanları söylenemeyen dertler,sessiz acılar her zaman daha derindir.

bu yaptığıyla kendini üzmekten başka hiçbir halta yaramayan insandır. özellikle karşısında onu dinlemek isteyen bir insan varken inatla anlatmaması, genel olarak da böyle olması karşısındaki insanı da üzecektir bir süre sonra.
kimseyle değil değer verdiği insanlarla paylaştığı sürece biraz olsun hafifleyebilecek insandır da aynı zamanda. yapmasındır efendim. insan anlamaya ve anlatmaya muhtaç.

gerçekten çok üzüldüğüm zamanlarda büründüğüm insandır. üzüntüden konuşmaktan kesilirim adeta, içimden konuşacak güç gelmez. o yüzden insanları rahat bırakın, herkes her şeyi rahatça anlatabilme gücüne sahip değil.