derdini kimseyle paylaşmayan insan

bakınız: ben.
bu hayatta insan kime güvenebilir ki? ya ben derdimi x kişisine anlattığım zaman o gidip bir başkasıyla benim dedikodumu yapmayacağına nereden emin olabilirim? yada her insan kuyruğuna basılınca karşısında insana zarar vermek ister. anlattığım derdimle beni vurmayacağı ne malum?
ya her şeyi geçtim.. ben derdimi anlatınca bana derman mi olacak? hayır! aksine saçma teselli cümleleri zırvalanacak. kimsenin sahte samimiyetine ihtiyacım yok..
o yüzden derdimi kendi içimde yarattığım dipsiz kuyuya atıyorum.

akıllı insandır. gençler bir hayat yaşıyoruz; acısıyla tatlısıyla, üzüntüsüyle sevinciyle, iyisiyle kötüsüyle… yani hayatın zorlukları vardır yok diyen yalan söyler zaten. hayatımızı da sadece biz yaşıyoruz başkası değil, onu kolaylaştırmak için çaba sarfetmemiz gerekirken neden kendi yaşadığımız hayatla milleti darlayalım?

bence insan kendi derdini sıkıntısını kendisi çözmelidir zira başkası sadece dinler, elinden bir şey gelmez sonuç itibariyle menfaat dünyasında yaşıyoruz kimse kimseye öyle kolay kolay yardım da etmez. yani demem o ki; başkasına derdini anlatıp onu silahlandırmak yerine kendi derdimizi içimizde yaşayalım kimseye koz vermeyelim devir çok kötü, insanlar da aynı şekilde. uyanık olmak lazım.

derdini gizlememekten utanan insandır. şaka maka bir yana en iyisini yapıyor. kimse seni umursamıyor, dünya menfaat dünyası. bunları biliyor ve başkalarına anlatmaya değer bir şey olduğunu düşündüğü bir sıkıntısı olmuyor.

aslında ben çok iyi dert dinlerim ama şu aralar kafam işte. bu çalışmayı hiç sevmiyorum ya.

derdine dert katmak istemiyorsan tabiki de paylaşmamak en doğrusudur.

derdini paylașmayan insan, çok yakından tanırım o herifi. yazık ediyor kendine ama haklı da paylașmamakta. anlamıyorlar onu çünkü, derdini duvarlara anlatacak kadar bıkmış o insanların sığ kafasından. anlatmaya çalıştı derdini, eleştirilmeden anlaşılmak istedi fakat duydukları "kardeşim sen hata yapmışsın, bak o öyle olmaz vs." gibi eleştirilerden başka bir șey değildi. hatta bazıları bu raddeyi de geçip "bak bana bir de, ben bu kadar șey yaşadım" diyerekten kendi dertleriyle kendini yüceltmeye çalıştığında bizim arkadașın sabrı taștı. artık evin bir duvarına baka baka konuşuyor, eleștirilmeden hem de.

ne demiș alexandre dumas:

"hiçbirimiz kimin mutlu olup olmadığını bilemeyiz. duvarların kulağı var ağzı yoktur."

dert var sır var daha neler var anlatılmaz.

herkesin derdini dinlerim ama kendi derdimi paylaşamam çünkü ne kadar iyi anlatırsam anlatayım olayları karşıdaki kişinin yüzde yüz empati kuramayacağını biliyorum.

derdimi kimseyle paylaşamam çünkü karşımdakinin derdinden bana sıra gelmez. herkesin mutlaka benim derdimden büyük o da bişey mi diyebileceği bir derdi vardır. kendisi anlatır anlatır anlatır sıra bana gelince dağılırız. bu hep böyledir.

dostum duysa üzülür, düşmanım duysa sevinir. o yüzden gereksizdir, bizim olan biz de kalsın.

karnının doymayacağı yerde , aç olduğunu söyleme demiş büyükler. çok doğru demişler. bu devirde herkes dert yarıştırma peşinde.

akıllı insandır. severim böyle uyanık insanları zira derdini paylaştığın kişi ilk düştüğünde sana karşı derdini koz olarak kullanır, çelme takmaya çalışır. uyanık olmak lazım hayatta, kimseye fırsat vermemek lazım devir kötü çünkü.

ben paylaşmam.
içim içimi yer, ben de önce kafayı yerim sonra yemek yerim sonra bi güzel kilo alırım yine içim içimi yer sonra yine kaf....

dert anlatmanın bir amacı yok ve bana göre ahlaki olarak uygun da değil. birine acılarımızı ancak acı çektirmek için açıklıyoruz, ona katlansın diye.

derdimi rastgele anlatıyorsan dermandan çok ekstra dertler bulursun kendine, o sebeple doğru yerde susmak en mantıklısı, içinde çözümlemek gerekiyor bazen. dayanamazsın içini boşaltmak istersen de bunu yabancı biriyle yapmak daha rahatlatıcı olabilir.

denendi kardeşim o da denendi, denilecek başlık.

benim. içimde çok şey var kimseye anlatamadığım.
değil yalnızlıktan, icimdekileri kimseye anlatmaya değer bulamamaktan.

diline düşeceğine git psikiyatra para ver dinlesin seni.

paylaştım. mesajlardan nasihat verip durursunuz ne olacak ben buna triggerlanmıyorum artık. hepsi sizin daha iyi bildiginiz, çok şey yaşadıgınız falansa biliyoruz aynen egon söyletiyor bunları.
bana bunlarla gelme, biz de biliyoruz arkadaşlar senin bildigin ve eyleme geçip yaptıklarından daha fazlasını da yapıyoruzdur emin ol sen bekle, sakla o enerjini bak z kuşagı gümbür gümbür. onlara lazım olur. yoldan çevirme; bırak sana fikrini sorsunlar.

dertleriyle insanları boğan, her bir araya geldiği insana ağlayan, mutlu olamayan, sorunlarını hayatının merkezine koyan ama değiştirmek için hiç çaba harcamayan, hiç durmadan konuşan insandan daha yeğdir gözümde.