eski türkçe kelimeler

(bkz: beyhude)

(bkz: meyus)

farz-ı misal
filhakika
keza
tevellüt

laf-ü güzaf

tengri.

arapca ve farsça kökenli kelimeleri eski türkçe zanneden yazarların toplandığı başlık.

adab-ı muaşeret

esrimek : sarhoş olmak.

öz hakiki türkçedir. öyle arapça ya da farsça değildir.

çekoslovakyalılaştıramadıklarımızdan mısınız!?

kendisi en uzun eski türkçe kelimedir.

özündü ayamaysın = özünde utangaç , çekingen olma.

ök, süreğen, yoğaltım, sığa, alpullu daha bir çok örneği var.

türkçe içeriği bakımından eylem dildir, yani (demeli) nesnelerin adları aslında bir eylemden dolayı kaynaklanmaktadır.

güzel bir örnek size:

tav: dinamik
sıvışgan: likit
tağ: sıradan dağ (dinamik anlamında da kullanılır).

üçünü toplayınca ortaya çıkan: davışgan (tavışğan); dağda hızlı koşan anlamına gelir, yani tavşan.

kuyan: toprağa saklanan tavşan,bozkır tavşanı.

tolay: gece tavşanı

atlar için 40 ayrı tanımı vardır.

örnek: at, yund, göçüt, tay, beygir, beçel, kısrak, doru, yılkı, arkun, yalı.

bileşik eylem yapısı dünyada tekdir, iki fiil birleşir ve ortaya yeni bir anlama sahip sözcük çıkar.

örnek: yazabilmek, düşeyazmak, kaçıvermek,, bakakalmak.

rusca öğrenmeye başladıktan sonra, türkçeyi daha da çok sevmeye başladım. karşılaştırma şansı olunca yakın ama başka bir dil ile, daha da tatlı oldu.

(bkz: deneyin hak vereceksiniz.)

(bkz: seçi)

şu an standart istanbul türkçesinde kullanılmıyor olsa da çukurova ağzında hâlâ yaşayan eski türkçe bir sözcüktür. fark anlamına gelmektedir. orhan kemal ve yaşar kemal romanlarında bolca kullanılır.

seçisiz de farksız demektir.

ög kelimesi en eski türkçe dönemlerinde anne için kullanılırdı. ancak günümüzde sadece annesiz yani öksüz kelimesinde yaşamaktadır. 'ana' şekli uygur metinlerinde görülmeye başlanır.
buradan yola çıkmışken bir diğer hoşuma giden eski türkçe kelime de ö- 'tir. bu düşünmek anlamına gelir. ana anlamına gelen ög' ün yanında, ö- fiilinden türeyen ög, akıl için kullanılır. öğretmen, öğrenci, öğrenmek, öğretmek hep bu kökten gelir. atatürk'ün "türk, öğün, çalış, güven." sözündeki öğün, pek çok kişinin yanlış bildiği şekilde övünmek değil, öğünmek yani düşünmek demektir.

ahval, behemehal, bedbaht, ezcümle, hülasa, lalettayin, mamafih, mukaddime, pespaye, teveccüh.

budun : millet
erk : güç, kuvvet



not: birçok yazan arkadaş olmuş. gözlemlediğine göre hep arapça ve farsça kökenli kelimeler var.
eski türkçe denildiğinde akıllarına farsça ve arapça kelime gelmesi bir tek beni mi çok şaşırttı?

zira

tamu, cehennem.
od, ateş.
kelimelerin estetikliği değil bu kez.
sanırım bilinçaltım bir mesaj da veriyor. inkar tek başına bir çözüm değil. zamanın izi silinmiyor insanın korkularından.

(bkz: ihtiva)
(bkz: mukavemet)
(bkz: mecmu)
(bkz: ekseriya)

ahuzar “inlemek, ah etmek”

çok güzel bir efkan şeşen şarkısıdır.

gözler yalan söylemez.
son kez bak ne olur.
yeter bana.
ahüzarım..

dinlenilesi

örneklerin çoğu arapça kökenli...
nedir bu eski türkçe derseniz; türkçe'nin en eski örnekleri 7.yy sonlarından gelir. bu dönemden 13.yy başlarına(moğol istilası) kadar olan dönemin türkçe'sine ''eski türkçe'' denir efem.