fareler ve insanlar

(bkz: john steinbeck) in klasikler arasına girmiş mükemmel romanı. kitabı çok küçük yaşlardayken okumuştum (sanırım ortaokul yıllarımda) şimdi tekrar okudum. george ve lennie'nin çıkarsız dostlukları beni inanılmaz etkiledi. ve tabi ki yaşama istekleri, yaşama sevinçleri, hayalleri ve o hayallerini gerçekleştirme isteğinin onları yaşatması. yine yeniden her büyük yazar ve her büyük eserde olduğu gibi fareler ve insanlar'da da varoluşçuluğun izlerini görüyoruz. şöyle ki : yaşamak için bir "nedeni" olan insan bütün "nasıllara" katlanabilir diyordu nietzche.
kitapta george ve lennie'nin yaşam mücadelesi anlatılırken, işçiler farelere benzetiliyor. yaşama amacı olmayan, tek istedikleri karnını doyurmak olan, sadece doymak için çalışan, yaşama amacı, hedefi, hayalleri olmayan tıpkı fareler gibi yaşayan insanlar olarak yazıyor işçileri steinbeck. george ve lennie'nin ise hayalleri var ve bu hayallerine kavuşmak için fare gibi yaşamayı reddediyorlar. yazıldığı dönem için protest bir kitap yazar işçi haklarını savunmuştur bu kitabında.
ben kitabı okurken en çok lennie'yi sevdim. lennie biraz yarım akıllı, koca cüsseli, saf, biraz zor anlayan ama gerçekten masum bir karakter. zekası az çalışıyor ama yüreği gerçekten çok büyük. dostu george ise daha akıllı, mantıklı, zihnini kullanabilen bir lennie'ye göre daha az duygusal ama ne olursa olsun lennie'yi bırakmıyor.
kitap tek seferde okunabilecek türden bir kitap gayet ince, akıcı ve bir öykü okur gibi okunabilir. benim okuduğum en iyi uzun öykülerden birisi.

john steinbeck tarafından yazılmış bir romandır.bahsettiğim ve benim de çok sevdiğim bir yazar olan john steinbeck nobel edebiyat ödülü sahibidir.aynı zamanda da gazap üzümleri adlı eseriyle de pulitzer ve ulusal kitap ödüllerini de kazanmıştır.
kitaba geri dönecek olursak ;
kitapta iki çiftlik işçisi olan george milton ve lennie small'un başından geçen talihsiz olaylar anlatılmaktadır.bu kitabı okurken birbirinden zıt karakterler gördüm diyebilirim.george daha zekiyken ,lennie iri ama aklı dengesi bozuk bir kişiliktir.ve ilerleyen sayfalarda göreceksiniz;tuhaf takıntıları vardır.daha fazla ayrıntı vermek istemiyorum bu yüzden kısa tutacağım.bir de izlemek istersiniz belki,bu novella sinemaya da uyarlanmıştır.

annemle tiyatro uyarlamasına gittiğimiz roman. pulitzer ödüllü amerikan yazar john steinbeck tarafından yazılmıştır. öyle bir romandır ki her kesimden insanın içinden illa bir şeye tekabül eder, etkisinin genişliği ve kültürlerüstü olması bundan kaynaklıdır. annem hayatında amerikayı görmemiş kadın, oradaki işçinin çilesini veya sınıf çatışmasını nereden bilsin, ama işte oyundan çıkınca ağlamıştı. sanat böyle bir şeydir işte...

uzun zamandır elimde olan fakat sıra gelmeyen kitaptı. dün bir kitap bitirince artık zamanı geldi dedim ve akşam başladım gece yarısı yarım gibi kitap bitti. okuması keyifli, akıcı ve kısa bir roman.

iki kez okudum. ikisinde de dedim ki, "ne anlatmış ola ki bu yazar"? ama yorumlara bakıyorum ben hariç herkes bir şeyler anlamış. enteresan değil mi??

kitap okumayı bana sevdiren ve insanın zaman geçtikçe farklı anlamlar çıkarabileceği güzel bir kitap. bu güzel kitap bittikten sonra ağzımızda buruk bir tat bırakır ve bu aylarca sürer. ince gözükmesine rağmen içinde taşıdığı anlam çok büyüktür. çok severim ve tavsiye ederim. okunması gereken yegane kitaplardan biridir.

dün okuyup bitirdiğim kitaptır. hüzünlü bir hikaye olacağını daha en baştan sezersiniz. akıcı bir anlatımı var. toplumsal olayları ve insanın insanla olan ilişkisini ortaya koyar.

ayrıca steinbeck kitaba ismi verirken robert burns'ın bir fareye şiirinden ilham almıştır.

hayal kurmanın güzel olduğunu ama güzel olan hayallerin pek gerçekleşmeyeceğini göstermiş kitaptır. sonu beklediğim gibi değildi ama mutlu bitmeyen sonları seviyorum. yanlış biliyor ya da kitapları karıştırmış olabilir ama bir ara mevcut hükümet tarafından sakıncalı bulunmuştu.

john steinbeck şaheseri.

bazen sevdiklerimiz yanlış yaptığında onları başkası incitmesin diye biz incitmek zorunda kalırız, bazen de hayallerimizin peşinde koşabilmek için sevdiklerimizi - acı da olsa- geride bırakmamız gerekir.

hem kitabına hem de biraz filmine değineceğim.

fareler ve insanlar,
nobel ödüllü yazar john steinbeck 'in eşsiz eseri.
kitabı okurken aklımda, yazarın hayatı acaba nasıldı sorusu vardı. çünkü çiflik hayatı tasviri o kadar iyiydi ki sanki yazar da o çiflik çalışanıydı, george ve lennie'nin ile aynı oda da kalıyordu. hikaye de bu kadar yakından geldi. hem sıcaktı hem de hayatın kendisi gibi zorbaydı.
yazarlık dışında steinbeck; tezgahtarlık, ırgatlık, marangozluk, laborantlık, boyacılık, kapıcılık gibi birçok işte çalışmış. demek ki, işçi sınıfının yaşam koşullarını çok iyi bilmesi kitaplar da gerçekliği olduğu gibi yansıtılmasına neden olmuş.

iki zıt karakter: akıllı george,
aklı sadece tavşanlarda olan, öküz kuvvetinde lennie( yumuşacık olan herşeye karşı konulmaz ilgisi olan, kalbi pamuk şekeri kıvamında ama yoksun olan aklının zorbalığında) george'ye sıkı sıkıya bağlı. bu ikisinin ortak olan tek noktası ise hayalleri. özgürce yaşayabilecekleri sadece kendilerine ait bir yer. lennie'nin, zencinin, yaşlı adamın rahatça nefes alabileceği bir yer. ayrımcılık yapılmayan, birlik ve beraberlik içinde yaşanılacak o yer. ve o yeri süsleyen bir sürü tavşan... konuyu sadece hayallerle anlatabildim çünkü devamını getiremeyeceğim..
hayaller ile başlayıp imkansızlıklarla son bulan bu kitap anlatımıyla bir oturuşta okunuyor anca bunu söyleyebilirim.

filmi için de aynısını söyleyebilirim. kitaba sadık kalınmış, işleyiş neredeyse bire bir. 92 yapımı film de george milton'a gary sinise, lennie small karakterine john malkovich can veriyor. karakterler tam da kafamda canlandırdığım gibiydi. sadece ben lennie' yi nedense gür saçlı hayal etmiştim. fakat oyuncu karakterin, o masum ve tehlikeli geçişlerini gerçekten çok iyi yansıtmış. diğer oyuncular da keza öyle.

bildiğiniz bir hikayeyi izlemenin de şöyle bir zorluğu var; hüzün en başta çöküyor içinize. ah be diye başladım ta en baştan..

bugün günüm fareler ve insanlardı....
en sevdiğim yerden bir alıntı yaparak yazımı sonlandırıyorum.

insanın yüreğinin iyi olması için akla gerek yoktur. bana zaten bu ikisi birlikte pek olmuyor gibi geliyor. gerçekten akıllı bir adama bakıyorsun, hiç de iyi olmadığını görüyorsun.

asla "gazap üzümleri" nin o yıkık ve buruk tavrını veremez. sonu hemen hemen, tahmin edilebilir bir sondur. bir çırpıda okunabilecek tarzda bir yapıttır.
kitabın isminde geçen "fareler" yalnızca tekil bağlamda aksesuar boyutunda cepte taşınan bir varlıktır.

bu harika hikayeye bir solukta okunsa da etkisi çok uzun süre devam ediyor. 2 yıl önce okudum ama bazı cümleleri kalıp halinde hafızamda duruyor. çok düşündüren finali ve ilmek ilmek işlenmiş detayları. zaten john steinbeck harika bir yazar 2.en sevdiğim kitabı "gazap üzümleri " tavsiye eden arkadaşım iyi ki etmiş.

beni etkisi altına alan çok az kitap vardır onlardan biri de bu kitap.. bir çırpıda okuyup bitirilecek güzel bir başyapıt yıllar önce okumuştum lise zamanı ayrıca bir yeri ve önemi var.. halâ okumayanlar neyi bekliyorsunuz anlamıyorum

john steinback’in en popüler romanlarından birisidir. gözüktüğü kadar basit değildir, altında derin bir felsefe yatar. çok zevkli, 1-2 gün içerisinde okuyabileceğiniz bir kitaptır. beğenenlere yine steinback’ten gazap üzümleri tavsiye edilir. steinback genel olarak konularında ırgat karakterlere yer verir. kendisi çiftçilik hayatını bilir. üslubu hafiftir.

sevginin şiddeti en fazla ne kadar olabilir? öldürebilir mi? özellikle bir bebekle oynarken ona zarar verebileceğimizden korkuyoruz. bir insan sevgisiyle; fareleri, köpekleri hatta insanlar öldürebilir mi? bildiğimiz severken, okşarken. lennie'nin kişiliğini anlayınca aklıma direkt yeşil yol geldi. kitabını daha okumadım, filmi de kafamı fazlasıyla vererek izlememiştim ama oradaki adamın sevgisiyle, lennie'nin ki aynı. ikisi de kötü niyetsizce zarar veriyor.

aşırı etkili ve değerli bir kitaptır benim için. lennie'nin o saflığına karşın arkadaşının onu hiç bırakmaması ve en sonda istemese de lennie için iyi olanı yapıp onu öldürmesi çok acıklıydı

lennie'nin aklı yarımdı belki ama yüreği tamdı ve george onu ne olursa olsun bırakmadı. en sonunda da büyük bir fedakarlık örneği göstererek, eziyete uğramaması için lennie'yi kendi elleriyle öldürdü. aslında hep bunu soruyorum kendime. george yerinde ben olsaydım lennie'me bunu yapabilir miydim? diye. sanırım hayır o kadar güçlü değilim.

john steinbeck 'in bana yeşil yol'u hatırlatan ve iki mevsimlik tarım işçisinin öyküsünü anlatan eseridir. george zeki, lennie ise saf ve kuvvetlidir.
lennie fareleri çok sever fakat severken öldürür. çalıştıkları çiftlikte bir şeyler yolunda gitmez ve george istemese de lennie'ye ihanet eder.

babamın ölümü haberini aldığımız iki gün içinde travma kaldırma görevini o sıralarda yeni yeni oluşacak olan alterime paslayıp üzerine yumulduğum kitap. zarar verip vermediğini umursayacak zeka seviyesine sahip olmayan karakterin mantık ve mantık doğrultusunun getirileri tarafından infazı.