hayatı stressiz ve huzurlu yaşamak için gerekenler

boş bir mezarın içine girmek.
ölmüş olmak gerek.

anda kalmak. yarın ne yapacağını düşünme içtiğin kahvenin tadına var. yarını ve geleceği planlaman zamanının sadece %5ini götürsün çünkü yarın olmayabilir. dün bitti üzerine tekrar tekrar düşünmek bir ota yaramayacak, anlaman gerekeni anla yaşadıklarını unutma ama sürekli hatırlama. boşluklarını insanlarla doldurmaya çalışma tamamen kendinle dol, böylece bir ihtiyaçtan ibaret olmayan bir sevgiyi hissedebilirsin.

gamsız olmak.

yarını düşünmeyip düzenli bir gelir var ise huzur kendiliğinden gelir. şimdi dersiniz ki para huzur verir mi ?
evet para huzurdur.

uyku. ama böyle düzenli, kalkış saati planlanmış, alarmla kesilen bir uyku değil. buram buram doğallık kokan, insanın derdini bile hatırlayamayacak kadar derinlere daldığı bir uyku. mümkünse üzerine bir de gün ışığı selamlamasıyla uyandırma servisi. haftada 1 kere tekrarlansa bile insanı saf huzura erdirir.

hayatın içindeki her rutin için dengeyi sağlayabilecek "hayır" diyebilme yeteneği ile huzurlu yaşanabilir. kariyer, özel hayat, sosyal hayat ve temel ihtiyaçlar çerçevesinde.. he tabii biraz da doğa, çiçekler böcekler. zira sirkadiyen ritim size mutluluk yanisi huzuru getirecek. bu da... ööf uzun. bunun için bknz;
(bkz: sirkadiyen ritim)
(bkz: sikadiyen beslenme)
(bkz: sikadiyen saat)

çok düşünmeyen bir kafa yapısı.

1- hayır diyebilmek.
2- hayır diye bağırmak.

para,para ve para birdee sessizlik (şehir hayatından uzaklaşmak,doğal hayata geri dönüş.)

insansız hava sahası.

hiçbir şeyi büyütmemek, kendini değerli görüp hayatındaki bütün olumsuzluklara karşı kendini korumak. kısacası herşeyi boş vermek.

tek başına yetmez belki ama kendini ait hissettiğin ve sevdiğin bir şehir.

sizi strese sokan her şeyden uzak durmaya çalışmak. bol bol yürüyüş yapmak, kendinize hobi edinmek ve çiçek yetiştirmek.

bol para.
sıfır insan.

şikayet etme, açıklama yapma.

benim icin iki kelimeyle kabullenis ve farkındalıktır. her seyi kontrol edemeyecegimi, mükemmelligin ölcütünün olmadıgını ve her konuda mükemmel olunamayacagını fark edip bu durumu kabullenirsem asgari düzeyde stres ve bol huzurlu olacagımı düsünüyorum.

evvela insanlardan uzaklaşacaksın. yalnız olacaksın. sonra anlık yaşayacaksın. tabi öyle kararlar almada falan değil(böylesi bir şey ahmaklıktır). mesela yarın ne yiyip içeceğini düşünmeyeceksin. ya da sabah hangi kıyafetleri giyeceğini kombineleri vs. velhasıl ince düşünmeyeceksin. bunu başarabilirsen eğer, stressiz huzurlu bir hayatın olur. peki sen bunun farkında olur musun orasını bilemem. zira hayatta bir şeylerin farkında olabilmek için arada yoklamak veya yoklanmak gerekir. dümdüz yaşayan stressiz bir kişi, stresli fırtınalı bir beyni bilemeyeceğinden ondan kurtuluşu yani stressiz huzurlu bir hayatı aramayacaktır. çünkü ona göre normal olan kendi yaşadığıdır. insanoğlu kendisi için en iyi en huzurlu olanı dahi yaşarken arada bir ama mutlaka saç baş yolduracak durumlar yaşamalı ki huzurun tadını kavramalı. onu aramalı. aslında olay zıt durumların duyguların dolaylı olarak birbirini varetmesinde yatar. doğru/yanlış, iyi/kötü veya hüzün/sevinç, huzur/endişe vs. birinden biri olmasa diğerinin varlığının bir anlamı kalmaz. insanoğlu ikisinide yaşamalı ikisinide tatmalı.

umursamaz olmak.
önce kendini düşünmek.

japonya, iskandinav ülkeleri, isviçre ya da kanada gibi bir ülkede yaşamak.

gerekilene asla sahip olunamayacak konudur.