her şeyden ve herkesten uzaklaşma isteği

arttırıyor ve mevcut zamandan uzaklaşma isteği olarak ekliyorum.
yanlış zamanda, yanlış insanların olduğu bir çağa denk gelmişim.

hayalden ibaret de olsa, yanıma sadece ailemi alıp 1930'lara gidip o dönemin istanbul'un da komşuluk ve insanlığın olduğu dönemde bir hayat kurardım.
olmayan teknolojiden dolayı belki biraz zorlanırdık ama en azından insanın da, yemeğin de, havanın da doğalını görürdük.

ben bu içinde olduğum dönemi bir türlü sevemedim.

herşeyin ve insanların üzerine gelmesinden sonra oluşan istektir.

bazen öyle başlıklar görüyorum ki, bu his geliyor ya.

insana ara ara gelen . bu sıcaklarda uyulmuyorda.
uyusan rüyaların değişiyor. şarkılar da yetmiyor. yeni şarkılar arıyor insan.

ben zaten böyle yaşıyorum. pandemi bitmiş gibi davranıyoruz ama sayılar hala gerçeği yansıtmıyor. hastaneye yatan sadece yaşlı ve kronik hastalar olduğu için sağlık sistemine aşırı yük binmiyorsa turizm gelirleri için pandemi yokmuş gibi davranmak en güzeli.

ben dahil herkesin sıtkı sıyrıldı maske takmaktan zaten. seçime giderken ne esnafa ne halka kendilerine küfür ettirecek bir siyasi parti düşünemiyorum.

ben de evden çıkmıyorum. markete bile gitmiyorum. eskiden ekmek gazete günlük süt vs almaya bakkala gidilirdi.

basılı gazeteyi yüzyıllardır almıyorum. ekmek zaten yemem. arada dışarıdan sipariş ettiğim şeyler sayılmaz. yani dışarı çıkmadan online sipariş ile her şey eve geliyor zaten.

arkadaşları arasam hadi bir yerde oturalım desem maske takıyorum diye deli gözüyle bakarlar. kapıyı açıyorum kurye önce bana sonra maskeye bakıyor.

adama brifing verecek değilim ama sinirlenince sırf iblislik olsun diye pozitifim ben demeyi istiyorum. ben kurye olsam her gün onlarca belki yüzlerce kişiyle muhatap oluyorum diye hasta sayıları düşük bile olsa maske takardım bunu da sağlığınız için çalışıyoruz x dönerci diye pazarlardım.

hemde nasıl bazen masanın altına saklanıp hiç kimse beni bulamasın isterim zaten çocukken sıklıkla böyle kaybolurdum ortadan.

tam olarak bugün uyandığımdan beri yaşadığım durum. kimseyle konuşmak istemiyorum. biri sabah hakkımda salak salak yargılara vardı mesela peki diyip geçtim. kendimi açıklama istediğim yok ama içimden diyorum keşke beni tanısaydı da o cümleleri söylemeseydi. gözlerim doldu bak yine ama ağlamaya bile enerjim yok.

buna münzevi bir hayat yaşamak denir. eskiden kurulan manastırlar, mescitler, medreseler, çile haneler, türbeler bunun için yapılmıştır. bazı hükümdarlar bir zaman sonra kendilerini dine adamış ve toplumdan soyutlanmışlardır.

aslında, özünde, insanın kendinden uzaklaşma isteğidir. olanları, olayların gelişimini, umutsuzluk akımının yönünü durmadan umutsuzca kendine bağlayan insan, uzaklaşmak ister. sanır ki, yalnız kalınca incinmez... yanılır çünkü kendini en çok kendisi üzer.

bazen bir süre inzivaya çekilmek her şeyi çözer.

ara ara gelen ama yapamadığım. abi böyle bir kaçış evim olsa kafama attıkça gitsem var ya benden huzurlusu olmaz sanırım ama yok çünkü param da yok xkxlxlc.

gidersem bir daha geri dönemem. o yüzden yapmıyorum.

uzaklaşma isteği midir bilmem ama ben bambaşka bir hayat yaşamak istiyorum. sonucunda, yalnızca beni tatmin edeceğini düşündüğüm şeyler için cabalamak istemiyorum.
ne istediğimi tam bilmiyorum ama istediğimin bu olmadığını çok iyi biliyorum.

her şeyden ve herkesten uzaklaşmak isteyip, balkona çıkmak, bir sigara yakıp, geri içeri girmek.

istek ve eylem hâli max. bu.

temel sebebini sana açıklayayım mı azizim:
insan bir sebebten kaçar ya hayal edip hayal kırıklığına uğrar,yada kitaplarda bulup sevdiği kararkteri çevresinde bulamadığında tek kalmak ister

ben bunu 16 yaşında sırt çantamı alarak evi terk etmeyle başladım..( cümle çok saçma gibi, idare et )

bu arzu şu sıralar çok yoğunlaşmaya başladı içimde. en yakın hastanenin covid polikliniğine gidip sedye yalıycam neredeyse biraz kafa dinlemek için..

neden kaynaklandığına göre değişir bu isteğin durumu. şayet iş, okul, aile gibi zamanla önemini yitirebilecek bir nedenden kaynaklanıyorsa uzaklaşmak iyi olabilir. ancak bu istek sosyal fobi, depresyon, anksiyete kaynaklı ise olabilecek en kısa sürede psikolojik destek almanızı öneririm.

ben kezbansu, her şeyden ve herkesten nefret ediyorum hepiniz aynısınız…

insanın kendisi için yapması gereken bir adımdır.
charles bukowski tek bir cümle ile özetlemiş aslında ;