intihar notu

hayatim da bir kereliğine mahsus yazdığım not. dilerim niceleri de gelmez.

yillar yillar önceydi aynen. lise 2. siniftayim. 1 bölüm dersi + 1 de tarih dersinden kalmışım. bölüm dersinin saati fazla olduğu için üstüne bir de tarih dersi piyangodan cikar gibi çıkmış başıma. sinifta kalacağım, okul uzayacak. deliriyorum tabi o zamanlar.
üstelik tarih ders notlarim da iyiydi ama selda bağcan tipli hocam sözlü notuma 10 girmiş. derse katılımın da iyi whis. diyorum nasil olabilir bu ? sivas yollarında mi girdi bu notu? diye düşünüyorum.

göz göre göre sınıfta kalacaksın. bittin mahvoldun. kalk git evde ne kadar hap bulursan iç, azrail suprayzz demeden sen bitir işini. bu kez arap şükrü bile kurtarmaz seni.

okuldan çıktım, otobus camından dışarıyı izleyerek kafamda kurdum planı. eve gidip tüm hapları içip intihar edeceksin dedim. hocayla gidip konuşup sözlü notumu düzeltmesini de isteyebilirdim ama aksam 5'e kadar e okul kapanacaktı ve hocayı okulda bulamam diye düşündüm. mecbur intihar edecegiz.

guzelce de bi intihar mektubu yazacağım sonra sizlere ömür olacağım. sanki diğer tarafa badem sütü kreması almaya gidiyorum rahatlığa bak. lanet whis.

neyse pembiş kare bir kağıt çıkarttım koydum çalışma masamın üstüne, önce yaptığım ufak tefek yaramazliklardan, sonra derslerimden bahsettim. sizleri çok seviyorum canım ailem beni affedin tarzı cümleler yazdim. ev halkından gizli gizli yediğim atıştirmaliklarin yerinden de bahsedip kağıdı rastgele bir kitabin içine koydum.

mutfaga gidip başak burcu annemin binbir özenle hazırlamış olduğu ilaç kutusunda ne kadar hap varsa kaptığım gibi odama geçtim.
içime bir kurt düştü tabi o sira . tutuştu bir yerlerim anlayacağınız. kolay mi öyle 15,16 yasinda intihar etmek? belki simdiki kafam olsa bu kadar zorlanmazdim. ama o zamanki intihar edeceğim derdi düşündükçe kahkaha atıyorum şimdi bunlari yazarken.
neymis 2 zayıfı varmış, neymis okul uzayacakmis. neymis azraile suprayyz diyecekmiş. ah seni vizyonsuz whiss ahhh.

gir son kez e okuldaki notlarına bak diyor icimden bir ses. hani sanki biri böyle whisliyor (fısıldıyor) kulağıma. kalktım girdim ben de e- okula. bir de ne göreyim benim tarih dersimin ortalamasi 85 olmaz mi? selda bağcan tipli hocam kafamin içinde türkü çığrıyor. bölüm dersimden de ortalamam sayesinde geçmişim,sistemde öyle görünüyor. yanimda olsa elinden tutar "selvi boylum salında gel ayirmadi bizi bak zalim kader" diye düet yapardım ona.

jet hızıyla ilaç kutusunu aldığım yere koydum. ama gelin görün ki o heyecanla,mutlulukla intihar mektubunu yırtıp atmamışım. tam 5 yıl boyunca kimse okumadı o kitabın içindeki mektubu . ben de dahil. hala kitaplığımda ki herhangi bir romanın içinde durur. alasım da yok kalsin orda öyle.

yaaa anlayacaginiz sözlük az daha b*k yoluna gidiyordum. içimdeki o whis'e binlerce kez şükürler olsun.

bazen kendim.

yazmaya bir başlasam yazacağım şeylerden korktuğum not...

peyami safa, yalnızız romanından meral:
intihar ediyorum. kendi kendimden nefretimin çerçevelediği ve çirkinleştirdiği bir dünyada yalnızım.

kaçmak istediğin dünyaya yine de bu dünyadan bir ben geçti demek için yazılan üzücü notlar.

"tanrım kollarını açar mısın? sarılacak kimsem kalmadı sana geliyorum."

"tanrım kollarını açar mısın, sarılacak kimsem kalmadı da"

"anne bu son hatam bu defa mümkün olamayabilir ama sen yine de affetmeyi dene."

canlının son anda kendini affettirme ve affetme yöntemidir. kendi inandığı gerçeği son bir kez hem kendine hemde ardında kalanlara dikta etme şeklide diyebiliriz.
ben intiharımda notta daha ziyade kısa film düşünüyorum. doğum anı yaşamdan bir kesit ve kendini ipe çekme ile kapanış şeklinde, hem izleyen sıkılmaz da

hayatımı dağıtıp gittiniz,toplayamadım.

intihar edeceğimi sanmıyorum ama edersem de arkamda bir not bırakmam.
oturup düşünsünler, kendilerini yiyip bitirsinler ulan biz bu çocuğa ne yaptık da kendine bunu yaptı acaba, diye.

illaki bir şeyler söylemem gerekiyorsa ve intihar etmekte kararlıysam gider ne söylemek istiyorsam herkesin yüzüne söylerdim herhalde. belki yüzüm gözlerinin önüne gelir de daha çok üzülürler *

alayınızın... demek ve bitirmek!

kimseden özür beklemiyorum olan oldu. başarmak zorundaydım bir şeyleri. bir şeyleri yolun yarısındayken zafer sanıp tutarsanız bu sizin en büyük felaketiniz olur. son tavsiyem, başarana kadar emek verin, gevşemeyin. son dakikalarımda bile bu dünya çok mu güzel ve bana göreydi yoksa kan uyuşmazlığımız milyarca yıl önce mi başladının çelişkisi her yanımda.
özür dilemem gerektiği tüm herkesten sonsuz özür dilerim. beni affedin.

(bugün yarın yahut intihar edeceğim yok. yazdıklarım bizim sedat'ın da dediği gibi mecazi anlamdadır. ondan sonraki gün için bir garanti veremem. hiç birimiz veremeyiz.+(ne yaptınız lann peker'e)

en az okuma yazma bilen insan bile böyle bi not bırakmak istiyor.

5 kişi devam ediyorduk bu evde şimdi ise 4 kişi devam edin ben artık yokum.

ardınızdan bu notu okuyacak yoksa yazacağınız bir şey de yoktur aslında. okuyacak birisi olsaydı zaten böyle bir not olmazdı direkt yüzüne söylerdik.

belki ciddi olarak intiharı düşünmediğim için böyle düşünüyorumdur intihar notlarını hep acımasız bulurum. bırakılan kişinin üzerine bir yükmüş gibi gelir bana.

mehmet pişkin geldi aklıma.

yaşarken anlamadınız öldüğümde anlayın demenin başka yoludur.

dramatik ve duygusal, çok önceden planlı ve tereddütlü intiharlar arkasında buruşuk ve muhtemelen yer yer kurumuş gözyaşlarıyla mürekkebi bozan notlar bırakır. bir noktada yardım çağrısıdır. bir noktada suçlama, öfkeyi kusma ve intikamdır. bazen de kendini intihar etmekte haklı olduğuna ikna etme çabasıdır.