iyi bir insan olmak

günümüzde insanlar yalnızca "insan" olsunlar, iyi bir insan olmayı sonra düşünürüz.

iyi insan aklından hiç kötülük geçirmeyen, saf insan değildir. iyi insan her şeyin farkında olup, iyiliği tercih edendir.

(bkz: erich fromm)

bu dünyaya iyi insan olmak yaramiyor.

imkansız olan şeydir. iyi insan olunmaz ve iyi insan yoktur. ne iyi doğarız, ne iyi yaşarız. her insanın içinde bir kötülük vardır.

iyi ne demek ( felsefe 101 )

şimdi bir eroin bağımlısına ücret istemeden eroin veren torbacı iyi bir insan olarak tanımlanır mı?

tanımlanabilir.

bummm.

öncelikle "iyi"nin tanımının yapılması gerekir bence. sonuçta genel geçer bir iyi yoktur. ancak çevresine zarar vermeden ve çevresine fayda sağlamayı hedefleyen bunu yaparken de kendi bireysel mutluluğunu gözeten insana iyi insan denilebilir kanımca ve kabaca.

cümle içerisindeki insan kelimesi ile iyi olan her yanını kaybeden başlık.

önce iyi dediğiniz şeyi konumlandırmak gerekiyor. bu bakımdan da evrensel iyiciler gibi görüş beyanında bulunmak pek mümkün olamayacak. çok klişe bir cümle olacak ama “neye göre kime göre iyi bir insan?” paradoks haline döner.

bu durumu marvel'daki cable karakterinin vücudundaki tekno-organik virüsü dizginlemek için enerjisinin büyük kısmını harcamasına benzetiyorum. o kadar güçlü bir virüsle başa çıkabilmek için kendi içinde sonsuz bir mücadeleye giriyor. işte günümüzde biz de veya ben de böyleyiz/böyleyim. insanı iyi olmaktan uzaklaştıracak o kadar muhakeme var ki bunları çözmeye çalışırken zihin enerjisinin büyük kısmını harcıyor ve belki de iyilik yapma fırsatı elinden uçup gidiyor. iyi bir insan olmak öyle basit bir sınırlama değil artık. beyazla siyahın ayırt ediciliğinden çok uzak. yaptığımız ve yapmadığımız eylemlerin sonuçları kestirilemez olmaya başladı. evet, bazı evrensel değerler üzerinden hareket etmek beni iyi biri yapabilir ama ya o evrensel değerler anlamını yitirmişse? insanların yargıları günümüz teknolojisinde çok hızlı değişebilmekte ve milyonlarca öznellik iyiliği tartmaya adanmış sanal ortamlarda. böyle bir dünyada ben kendime "iyi bir insanım" diyerek sadece kendimi aldatmış olurum.
artık iyi insanların enerjisini de sömürme çağındayız, bir iyilik yapmadıklarında veya insan olmanın gereği hata yaptıklarında iyi olma vasfını kaybettiklerini söylüyoruz.
o zaman kim iyi?
bence iyi insan emek verendir...

bu topraklarda canınız çok yanar. bir süre sonra da iyiliğin bir işe yaramadığını anlarsınız.

birçok avantajı olduğu gibi birçok da dezavantajı olan bir özellik.
iyi olana iyi kötü olana kötü olacaksın denir ama iyi bir insan bunu yapamaz. herkese iyi olur. karşılığında kötülük gördüğü zaman ' aman ben kazanırım o kaybeder napayım' diye geçiştirir.
iyilikle sonuçlandığı zaman 'iyilik yaptım işte karşılığını aldım' diye tatmin olur.
işte asıl iyi insan olmak budur. her zaman iyi.

kime göre, neye göre iyi? kimse de çıkıp ben kötüyüm demiyor zaten. herkes etrafında kendinden daha kötü ya da belki eksik insanlar bulundurarak kendini aklıyor / günah çıkartıyor.

salt iyi ve kötü diye bir şey var mıdır? ( mümkün müdür?) varsa insan denen mefhum bu iki kavram arasında nerededir?

mesele iyi insanı ya da kötü insanı tartışmak değildir, insan hayatının bazı dönemlerinde iyi bazı dönemlerinde ise kötü olmaya yakın bir karakter sergileyebilir, bu olay nispidir. esas tartışmamız gereken mesele: insandaki iyi olma ya da iyiye ulaşma arzusu ile sistematik olarak kötülük yapma, zalimleşme tutkusudur.

mühim olan; iyi bir insan olmak değildir, iyi bir insan olarak kalabilmektir.

çağımızda hatta benim gördüğüm kadarıyla ülkemizde çok çok çok nadir kişilerde olan durum. artık herkes kötü. yeri geliyor buna ben de dahil oluyorum.

iyi biri olmak olaylar karşısında yapılan seçimdir.

iyi bir insan olmayın. sadece şu hayata bi karisin. mesela bir antilop iyi bir antilop olmak için çabalar mi, kafayi mi yemiş bu antilop? otlar sadece, tehlike sezdigi anda kaslari gerilir ve tetikte olur. eğer tehlike gerçek bir durum değilse, antilop, aynen devam eder otlamaya. ama iyi bakın, biz insanlar geçmiş tehlikeler ve henüz olmamış tehlikeler için hep tetikte ve full tetikte olarak bunun bedeli olarak da mutluluğumuzu, huzurumuzu feda ediyoruz.

diyelim yırtıcı bir avcı tarafından yakalandı antilop, acılar içinde ölmüyor merak etmeyin, aneljezik salgilaniyor. ya acı çeksek bile, kacamadigimiz zaman ne yapabiliriz ki?

takmayalim bu kadar, rüzgar esiyor, otlar orada duruyor, sürü hareket halinde. ince yapılı antiloplar hoplayip zıplamaya devam ediyor ki olması gereken de budur. biz de devam edeceğiz sekerek koşmaya, sicramaya, mis gibi otlarin tadına bakmaya. hem sürü de boş değil diyorlar, bir sürü sosyal, dayanışma içinde huzurlu bir ortam. yaşayın bu hayatı.

iyi kimdi, bütün kötülükleri yapıp manastıra kapanan mı, yoksa aklından hiç kötülük geçmeyen mi?
hepimiz iyi bir insan olduğumuza inanıyorsak bu kötüler kim?

rahat uyumak iyi bir insan olduğunun kanıtı olmaya yeter mi?

insana yalnızca iyi sıfatının yüklenmesi mümkün değildir.

o kadar üstüne geldi ki bu başlık. içimi öyle dökesim var ki artık gerçekten hiçbir şeye tahammülüm sabrım kalmadı. insanlara, insanlara dediğim en yakınımdan en uzağa herkese kahve dükkanındaki garsondan en yakınım dediklerime kadar. insanlara saygısızlık etmem, kalp hiç kırmamaya çalışırım kırarsam da anlarsam alırım gönüllerini. ama insanlar o kadar kötü ve sadece kendilerini, kendi çıkarlarını, kendi mutluluklarını düşünmeye odaklanmışlar ki. gidip yüzüne bu akşamki yaptıkları ayıpları da söylesem yine hiçbir şey değişmeyeceğin farkındayım. ve bunun farkındalığı artık beni çok yoruyor. etrafımda hiçbir arkadaşım olsun istemiyorum artık. mükemmel insanı da aramıyorum. sadece düşünebilen insan arıyorum gerçekten. çok bıktım çok birikti içimde artık kaldıramayacağım bir yük haline gelmeye başladı. en azından canım sevgilim yanımda ve o beni anlıyor. benden daha kötüleri vardır yok demiyorum. ama insanlara iyi davrandıkça karşılığının düşüncesizlik, umursamazlık olması. gerçekten bıktım. iyi dostlar maalesef biriktiremedik.

bu saatten sonra çok beklersiniz