kiloda artış fark edildiğinde yapılan ilk şey

mart ayındaki karantina sürecinde 5 kilo almıştım. kendimi bildim bileli hep aynı kilodayımdır. normalde zayıf olduğum için de 5 kilo bende çok fark etti. kendimi duba gibi hissetmeye başlamıştım. tek istediğim kilo verebilmekti. ne yaparsam yapayım evde kilo veremedim tam tersi almaya devam ettim. sonra ağustos ayında ufak bir operasyon geçirmek zorunda kaldım. bilen bilir ameliyatın ne kadar berbat ve sancılı bir süreç olduğunu. birkaç haftada tam 7 kilo verdim. istediğim şeyi başardım ama sağlığımı kaybederek. insan ne istediğine dikkat etmeli, pat diye gerçekleşiverir sonra.

şimdi kilo aldığımı fark ettiğimde ilk yaptığım şey ise hiçbir şey. sağlıklı mıyım? yemeye devam.

son 10 senedir 80'de sabit kaldığımdan aksiyon alma gereği duymadığım konu.

daha önce öyle aman aman kilo almadığım için yapmadığım şeylerdir.

göbeğe doğru hafif kafayı eğip '' hey yavrum hey'' demek..

daha çok yemek.civi çiviyi söker. hali hazır 105, 120 ye kadar yolu var. sonrası fazla kg.

ani bir diyet kararı aldırır. istikrar olmazsa yeni kilolar yoldadır. üzücüdür.

göbeği şaplaklayarak maaşşallah bee demek.

yemek yedikten sonra allahım beni affet demek.

yemek yemeyi ciddi derecede bırakırım kahveye abanırım

yemeği az yemek, kilo aldıran kalorili şeylerden uzak durmak en azından bir süre.
akşam 7-8 den sonra yemek yememe gibi çeşitli aktivitelerdir.

tartıdan inmek ve tartı diye bir şey hiç icat olunmamış gibi yapmaktır.

duble çizburger yemeyi bırakmak.

ardışık birkaç gün frenleme yapıyorum.

diyete girmek.

en sevdiğim elbisemi giyip hâlâ güzel görünüp görünmediğimi kontrol etmek.

olur da yakın zamanda diyete başlarım diye canım ne çekerse yiyorum.

şınava başlarım, 5 dk da 50 tane çerekim, baklavalarımı sayarım.

göbeğime elimle şaplak atmak.

daha da arttırmak.

gunluk dis fircalama sayisini artirmak seceneklerden biri olabilir. zira dis fircalamak tokluk hissiyatı verir.