nedir bu kadar zor olan sorusu

sevmek.
yaşını, geçmişini şimdini, hayallerini, hatalarını kısacası kendini ve etrafında olan her insanı ve her canlıyı hatalarıyla eksikleriyle sevmek.
kötü olmak kolaydır her zaman, zor olan içinde sevgi taşıyan iyi biri olmak

dayanılmaz olduğunu bile bile vazgeçememektir bu kadar zor olan.

duygusal mesafe koyan biriyle* duygusal bağ kurmaya çalışmak... sen, aranıza ördüğü o duvardan bir tuğla kaldırıyorsun, o yerine üç tuğla koyuyor. sen aradaki dikenli telleri kaldırıyorsun, o oraya elektrikli tel koyuyor. ona ulaşamayacağını kabulleniyorsun mecburen...

anlamak ve sevmektir zor olan
gerçekten harcanması gereken bir çaba ve zaman gerektirir. anlamak için sevmek, sevmek için anlamak gerekir.

açılmak, ne var ne yoksa içindekileri karşındakinin gözlerinin içine bakarak söylemek.

açılamadığım için kaleme kağıda sarılıyorum, şiirlere sığınıyorum.

çoğu şeyi yapman gerektiği şekilde yapmana rağmen sonucun, çok ama çoğu zaman istediğin gibi olmaması.
her seferinde klozet kapağını kaldırıp çişini özenle yapmış biri olabilirsin ama klozet yerine lavaboya işeyen insanların sorumsuzluğuna ortak olabildiğimiz bir sistemi var yaşamın.
hoşgörünün acıma duygusuyla, zekanın kurnazlıkla, empatinin üsttenci kibirle sürekli yer değiştirdiği bilinçli karmaşadan, bu vasatlıktan, kimseyi bilmem ama ben fena yoruldum.
zor olan, bir gün bile başka türlüsü hiç mi mümkün değildi? demeden, hala daha çıldırmadan tüm bunlara katlanmak.

yaşamak.
zor olmayan herşeyin zorlaştırılmasından ve çekilmez hale getirilmesinden dolayı yaşamak çok zor.
ömrümden ömür gidiyor gibi tam olarak gerçek anlamıyla ifade edilen sözde ki giden o ömrün, 1 e 5 oranında gidiyor olmasından dolayı zor oluyor. erken yaşlarda ki yıpranma, aşırı yorulmak, emeğinin karşılığını alamamak ve ne için çalıştığını bilmemek. bu belirsizlik insanı kahrediyor işte. gelecek inşa etme hayalleri yerine günü, haftayı ve ayı geçirme umuduyla yaşıyor insanlar.
bir cenderenin içerisinde kalmışlar.
barınma, giyinme, yeme-içme vb... gibi mecburi ihtiyaçların karşılanmasının artık çok zor olduğu ve elde edilmesi giderek daha zorlaştırıldığı için karamsar hale bürünmüş insanlar. bu olmadı yeniden başlayayım da yok çok şükür. yeni bir başlangıç için de korkuyorlar ya daha kötü olursa diye.
karamsarlık... insanın içerisinde bulunan karamsarlık herşeyi zorlaştırıyor. gençlerinden. çalışanına emeklisine kadar herkes yaşamak değilde hayat mücadelesi veriyor. ben okuyorum eyvallah da bitince ne olacak ki? diye okur mu insan?
35-40 yaşında kredi ile ev alıp 25 yıl borç ödemek zorunda kalan biri nasıl mutlu olabilir? ya borç bitmeden ölürsem ne olacak? bari ölmeden şu krediyi ödeyebilsem, çoluk çocuk sıkıntı çekmesin rahat etsin diyen arkadaşım var benim. sizin yok mu? böyle bir hayal olabilir mi?
allahım borcum bitmeden ölmeyeyim ne olur!
böyle bir dua olabilir mi lan? bu mu şimdi?
nedir bu kadar zor olan şey?
cevap insanların en temel ihtiyaçlarına ulaşımının olabildiğince hatta imkansıza yakın seviyede zorlaştırılmasıdır.
benim aklıma başka birşey gelmiyor maalesef.

şahsen karar veremiyorum bu konuda çok kalem var ve bir açıdan da hepsi kolay gibi
artık anlayamıyor ve gün geçiriyorum sadece

künefenin son lokmasini yemek.
yer kalmadi aga insan gibi yemedim.

düşünmek

kabullenmektir. kabul ettiğin zaman bir iç huzur vuku bulur insanın vücudunda. kabul edene kadar geçen süreç sancılıdır, ağrıtır, ağlatır.
her şey akışa karşı gelemeyeceğinizi anlamak ve kabul edişle başlar. insanoğlu olarak bu hayatta değiştiremeyeceğimiz şeyleri kabul etmeliyiz. değiştirebileceklerimize odaklanıp değiştirebildiğimizi değiştirip gerisini koyvermeliyiz.
kabullenmek hırsları köreltir, kibri küçültür bence. bulunduğunuz durumu/konumu kabullenin, anı yaşayın eh biraz da geleceği düşünün tabi.

var olabilmek.

harekete geçmek bence. düşüne düşüne kendini kararsız bırakıp hevesini kaçıran bir varlığız. la yap gitsin. çık gez. sev. eğlen. çalış.

anlamak.

zihnimde her şey birbirine girdi ve ben düğümün başındaki serbest ucu kaybettim.

zamanın geçmesi...yılların hayatların geçmesi kolay da zamanın geçmesi zor

içimdeki öfke, kaygı ve hüzün karışımından oluşan, belki ayırdına varamadığım başka şeyleri de barındıran isimsiz hissi atmaktır bu kadar zor olan.

beyni, düşünceleri ve duyguları susturmak. kendi bedenini kendi eline almak.

insanların sevmeyi becerememesi.

insan olmak.

hislerini serbest bırakmak.