normal sözlük hikayesi

ve susuz bir çölde tesadüfen bir damla suya rastlamış bir filiz kökü gibi özümseyişim seni ...

tamam, yazalım.

edit : başlık taşıma işleminden sonra işbu tanım uygun bir şekilde düzenlenmiştir.

alarm sesini duyarak yatağından kalktı ve mutfağa doğru ilerledi.

sular kesikti, elini yüzünü yıkayamadı.
çayı ocağa koydu.

ocağı yakmaya çalıştı ama gaz gelmiyordu.

evde bir tane bile bardak yoktu oysa ki. herhangi bir ses de yoktu evde. hiç bir şey yoktu.

çay yapmaktan vazgeçti. işyerinde içeyim bari diye dolaptan poşet tarçın almak üzere dolabı açtı. o da ne kesik sularla gelmeyen gaz oturmuş satranç oynuyor, çay bardakları da onları çevrelemiş oyunu izliyor. hemen balkona koşup kuş gelmesin diye serilmiş ağı alıp kesik su, gelmeyen gaz ve bardakların üstüne atıp hepsini yakaladı. şimdi sorun bunları yerli yerine nasıl yerleştireceğiydi

ceviz ağacındaki son yaprak ( yazarlar doğaçlıyor )

hikayenin adı : ceviz ağacındaki son yaprak
kurallar :
- entryleri çok uzatmayalım
- aynı anda entry girilebileceğinden ötürü gönderdikten sonra geri dönüp bakalım. akışı bozmayalım.
- yazarlar flood olmayacak şekilde. birden çok entry girebilir.
- hikayeyi tıkayabilecek cümleler olmamalı
- cümle altında not vs olmamalı
- cıvıtmıyoruz.
amaç : devam eden bir hikaye oluşturuyoruz ve ümidimiz bunun sayfalarca kitap olacak şekilde ilerletmek.
modlardan rica : küfür, siyaset, konu dışı ve tek cümle dışındaki entryleri silmeleri.

beraber başarabiliriz.

başlıyoruz!

ilk cümle :

"halim amca, çok içmesine rağmen zar zor kalkarak o gün evin salonunu temizlemeye karar verdi ve okan o gün bunu istemiyordu."

gitti ve küf kokan dolaptan boynuna yılan dolanmışçasına kablosu bulunan eski elektrik süpürgesini yerinden aldı halim amca. salona geçti ve çerçevesi yerinden çıkmış hafifçe sallanmakta olan prize taktı. ama o da ne ? emektar süpürge çalışmadı, bu tekdüze dünyayı ondan önce terk etmeyi başarmıştı belki de! kısmet değilmiş dedi içinden ve dolapta kalan son 4'lüden buz gibi bir bira daha açıp, rahmetli süpürgeye baka baka içmeye başladı. özür: tek cümle yazamıyorum :)

rahmetli süpürgeye baka baka içerken, bir gece önce kumarda kaybettiği parayla süpürge alabileceğini biliyordu fakat ondan daha önemlisi okan'ın ihtiyaçlarıydı belkide.

okan hep içine atardı dünyaları. bazı geceler halim amca' yı karşısına alıp içini dökmek isterdi. ama yapamazdı. halim amca ihtiyaç kelimesinin manevi bir tarafı olduğunu da düşünür müydü hiç? yaşadığı maddi hasarlar manevi yanına da dokunmuş muydu, bilinmez.

gözünün önündeki görüntü bulanıklaşmaya başlamıştı ki annesinin sesini duydu okan oğlum uyan yemek hazır.

ceviz ağacındaki son yaprak düşerken bu kötü rüyayla uyanmak berbat hissettirmişti. rüya içinde rüya mı olur dedi kendi kendine okan.

ve okan bir kez daha uyandı. ilk başta anlayamadı nerede olduğunu. tüm duvarlar beyazdı, tüm eşyalar, örtüler... burnuna keskin toprak kokusu geldi, genzini yaktı. ayağa kalkmaya çalıştı ama gözlerinden başka hiçbir yeri itaat etmiyordu beyninin verdiği 'kalk' emrine. tavana bakarken bir örümcek gördü usul usul kendisine doğru inen sihirli ipinin ucunda.
örümcek gelip okan'ın burnunun dibinde durdu. önce küçümser bir dudak büküşü yaptı, sonra deli güldü, kaşlarını çattı, korktu, ağladı ve yeniden deli güldü örümcek. sihirli ipinin ucunda ileri geri sallanmaya başladı, okan'ın burnuna doğru bir yaklaştı bir uzaklaştı bir yaklaştı bir uzaklaştı... toprak kokusu gittikçe daha keskin hale gelmeye başladı. okan'ın gözleri usul usul kapandı.

"oğlum, kalk! yine deli deli rüyalar görmeye başladın."

açtı gözlerini okan. birkaç gündür saçma sapan rüyalar görüyor, en sonunda terlemiş halde kalkıp tekrar yatıyordu. çözememişlerdi nedenini, ama halim amcanın bir tahmini vardı elbette.

"o anan olacak hayırsız kaçmayaydı diğer hayırsızla, böyle rüyalar görmüyor olurdun. ne var ki başıma kaldın. ah, safiye, ah! kızını dövmeyen dizini döver dediydim, dövmesek de bir kulağını çekiverseydik kızın... bak, şimdi ne halde torunun!"

gözlerinden akan yaşlara aldırmaksızın çıktı odadan halim amca, arkasında şaşırmamış gözlerle kendini izleyen okan'ı bıraktığını bilerek. mutfağa ilerledi tekrar.

biz uyandırıyoruz siz uyutuyorsunuz. yeter bitsin bu hikaye.

evet yazmayı seven zihni pırıl pırıl gençler ve kendini genç hissedenler gelsin bakalım. şimdi ben bir hikaye başlatacağım ve devamını alttaki yazar getirecek ve kendisinden sonraki kişi de yazabilsin diye, hikayenin ucu açık bir şekilde çok uzatmadan devam ettirecek.

kurallar
(uymak zorunda değilsiniz ama eğlenmek istiyoruz arkaaaşlar bozmayın lütfen. sizi seviyorum.)

-muhtemelen trolleyenler olacaktır diye başlanan hikayeyi en az 10. entryde bitirme kuralı getirdim, evet yaptım!

-en az 100, en fazla 500 karakter yazarsanız herkes için bu dünya çok güzel bir yer olur.

-her hikayenin 10. entrysindeki yazar hikayeyi isterse bitirebilir, isterse devam ettirebilir. bitiren kişi ''son'' yazsın.

-eğer * yeni hikayeye başlamak isteyenler olursa, başına başlangıç yazar sıfırdan başladığını belli edebilirler.

-eğer başlık tutarsa, sizden önce yazan olmuş mu diye birkaç kez kontrol edin ki hikaye karışmasın



başlangıç
-------------------------------
gözlerini açtı, ardından yanında duran telefonuna baktı ve yine şarjı bitmişti. her gece şarkı dinleyerek uyuyakaldığı için şarkılar tüm gece boyunca tekrar etmişti. gözlerini ovuşturarak;

-hay s*çayım ya işe geç kalıcam.

dedi ve yerden südyenini alıp, hızlıca giyindi. dün gece hazırladığı sandviçini dolaptan alıp otobüs durağına doğru koştu. otobüsü beklerken bir kedi yanına sokuldu ve onu süzmeye başladı, kediye dönüp;
-bak pisicik! salamlı sandviçim var, içindeki salamların birazını sana vericem tamam mı? dedi.

kedi gayet tok ve erkeksi bir ses tonuyla;
- ben veganım tatlım, teşekkür ederim.
dedi.
kız ağzı açık bir şekilde bakakaldı ve;
--------------------------------

evet devamı sende.

...otobüsün sesini duydu. ama bir farklılık vardı. alarmıyla aynı melodide korna sesi vardı.

bir anda kendini yatağında buldu. telefona yöneldi ve şarjı doluydu. bir işi olmadığını hatırlayarak doğruldu yatakta. sakalı kaşındırıyordu. duvarındaki aslan fotoğrafına bakarken sol eliyle çenesini kaşıdı ve ben niye rüyamda kadındım? diye düşündü. yoksa bu da bir rüya mıydı? olamazdı. parmaklarını saymaya karar verdi...

parmaklarını saymaya başladı. mono, di, tri, tetra, penta. bu kadardı. diğer kolu yoktu. neden latince saydığına da anlam verememişti. belki de kadın olduğu rüyasına geri dönmek onun için daha güzel olacaktı. başını yastığa geri koydu.

"zeynep bastık, canım yastık." dedi ve yastığına sarıldı. aaa, bir baktı ki diğer kolu da var. sonra döndü ve pikesinden kabaran bir çıktıntı olduğunu fark etti. ericsson telefonunun anteni olamazdı bu, değil mi? çağ ilerlemişti ve artık antensiz akıllı telefonu vardı, olmalıydı. sonra perdesini araladı ve hawaii'deydi. pikesini üzerinden fırlattı, şokla. aman tanrım, o çıkıntı da huawei değil ericsson telefonuymuş, sabah ereksiyonu değilmiş. oysaki hawaii tatilini 17 sene önce yapmıştı, değil mi? öyle olmalıydı!..