301.
devamını gör...
302.
ne yapacağını bilemiyor..
her gün diğeri ile aynı.. bir çeşit melankolik çıkmaz doğdu hepimiz için.yüz yüze olmayı, birbirimizle tanışmayı, sevgili olmayı özledik.
hayatımız tamamen sanallıktan ibaret.ekranlara bakarak hayat yaşıyoruz.dokunamıyorsun, göremiyorsun..
eskiden yaptığım en basit şey bile şu an dünyanın en büyük özlemi olabilir.doya doya sokakta dolaşıp, denk geldiğim simitçiden aldığım simiti yemeyi özledim.
arkadaşlarımla anlık program yapıp, çıkmayı.. sarılmayı.. hastalık dışında bir şey düşünmeyi..
başta değişik geliyordu, bence artık herkes için trauma haline geldi bu süreç ve durum.bir çok insanın kaygı bozukluğu ve panik atak + okb ile baş etmeye çalıştığını düşünüyorum.alanlara kapanmak insanları tüketti. normal kıyafet giyip, dışarı çıktığımda garip hissediyorum.güzel geliyor giyinmek bile artık..
düşünün geldiğimiz hali.. bu sürecin izlerini kim bilir ne zaman atacağız.. doya doya sokağa çıkmayı, çıkanları izlemeyi özledim..
her gün diğeri ile aynı.. bir çeşit melankolik çıkmaz doğdu hepimiz için.yüz yüze olmayı, birbirimizle tanışmayı, sevgili olmayı özledik.
hayatımız tamamen sanallıktan ibaret.ekranlara bakarak hayat yaşıyoruz.dokunamıyorsun, göremiyorsun..
eskiden yaptığım en basit şey bile şu an dünyanın en büyük özlemi olabilir.doya doya sokakta dolaşıp, denk geldiğim simitçiden aldığım simiti yemeyi özledim.
arkadaşlarımla anlık program yapıp, çıkmayı.. sarılmayı.. hastalık dışında bir şey düşünmeyi..
başta değişik geliyordu, bence artık herkes için trauma haline geldi bu süreç ve durum.bir çok insanın kaygı bozukluğu ve panik atak + okb ile baş etmeye çalıştığını düşünüyorum.alanlara kapanmak insanları tüketti. normal kıyafet giyip, dışarı çıktığımda garip hissediyorum.güzel geliyor giyinmek bile artık..
düşünün geldiğimiz hali.. bu sürecin izlerini kim bilir ne zaman atacağız.. doya doya sokağa çıkmayı, çıkanları izlemeyi özledim..
devamını gör...
303.
berbat. stres, belirsizlik hepsi aynı anda.
devamını gör...
304.
büyük bir boşlukta gibi hissediyorum. sanki dünyaya dair bir şey ile uğraşmak değersiz gibi geliyor. ya da belki insanlar beni değersiz hissettirdiği için ben de bu uğraşın değersiz olduğunu düşünüyorum. araftayım.
devamını gör...
305.
ilk defa nitelikli ders çalışmanın vermiş olduğu huzur var içimde.
devamını gör...
306.
kapkaranlık her günüm.
devamını gör...
307.
duygu boşalması yaşıyorum şu an. telefonu bile zor tutuyorum öyle bir güçsüzlük ve ağlayış. nasıl bu hâle geldim bilmiyorum..
devamını gör...
308.
her gün ağlıyoruz . ama haklıyız da ancak haklılığımız bilinmesine rağmen çevremiz bile bile lades diyor. utanıyorum insanlardan...
devamını gör...
309.
stres ümitsizlik hüzün keder kaygı ne ararsan var mübarek bir tek şu güzel hislere hasret kaldık
devamını gör...
310.
t: sözlük yazarlarının kendi ruh hallerini yazdığı başlık.
ruh halim, ejderhaya kafa tutan bir atmaca. - sagopa kajmer
ruh halim, ejderhaya kafa tutan bir atmaca. - sagopa kajmer
devamını gör...
311.
aşırı sıcakmışda boğuluyor gibi çünkü artık her gün bir önceki günün aynısı.
devamını gör...
312.
üç gündür fast food yememişimdir:
devamını gör...
313.
kafam yerinde değil. anksiyete halindeyim.
devamını gör...
314.
tadında bırakılması gereken dizi sırf reyting yapıyor diye uzatılır ya işte o gereksiz son sezonun sıkıcılığı, bıkkınlığı . nahoşluğu tarzında bir ruh halinde
devamını gör...
315.
yemin ederim eğer mutsuzluğumu kusabilseydim son üç saattir kusuyor olurdum
devamını gör...
316.
bugün aynada kendisini başkası zanneden, tanısı konulmamış bir şizofren gibi hissediyorum. içimden bas bas bağırıyorum.
'beni gör! alarm ver! çığlık at! kana! öl!'
bakmakla meşhurum kendi yarama, bugün tüm bunların yanında ailesini de katletmiş bir kadın kadar vicdansızım üstelik.
nasıl düzelecek bu ruh hali...
'beni gör! alarm ver! çığlık at! kana! öl!'
bakmakla meşhurum kendi yarama, bugün tüm bunların yanında ailesini de katletmiş bir kadın kadar vicdansızım üstelik.
nasıl düzelecek bu ruh hali...
devamını gör...
317.
seytan selamiyla cosan nigdeli kart metalci benim.
devamını gör...
318.
devamını gör...
319.
hepimiz insanız ve bazen kendimizi bazı konularda durduramıyor, alıkoyamıyoruz.
bir düşünce beliriyor kafamızda, bunu başka düşünceler takip ediyor ve bunların arasında kayboluyoruz, her geçen zaman daha dibe, daha çukurun içerisine gömülüyoruz.
buna benzer bir dibe vuruş kısımlarını en son ne zaman yaşadığımı hatırlamıyorum ama birkaç yıl oldu, herkesin kendine zarar verildiğini anladığı zaman diliminde buna dur deyip iyileşebilmek adına çabaladığı bir şeyler vardır. böyle kötü zaman dilimlerinde aktif olarak kullandığım sosyal medya ve sözlük hesaplarımı kapatır gider, elimin altındaki romanları okur ve kendime daha önceleri hakkında bilgi sahibi olmadığım farklı bir ilgi alanı belirlerdim, misal botanik.
bir süredir yine dibe vuruşa dair sinyaller ve kötü hissiyatları çok yoğun bir biçimde yaşıyorum. kendimi kötü hissediyorum, ayak parmaklarımdaki tırnaklardan tutun, başımın üzerindeki seyrek saç diplerime kadar... ama ne yazık ki bir yerleri kapatıp kendime zaman ayırmaya dair bir motivasyon, bir istek göremiyordum, zira daha da derinlerde kaybolmaktan korkuyordum.
ama bugün buna bir dur demek adına uzun uzun düşündüm, beni kanser yapmaya her geçen gün iten o pis çubuğu içime çekerek düşündüm. bir süre ne sözlüğe, ne twitter'a, ne instagrama, ne de lanet facebook hesaplarına girmek istemediğime karar kaldım, dahası da bu süre zarfını elimin altında okunmayı bekleyen mis gibi romanlar ve harika müzik projeleri ile taçlandırmaya karar verdim.
ama gitmeden önce sizlere birkaç şey söyleyip de veda etmeyi planlıyorum. arkadaşlar, sevgililer, ilişkiler... sizi mutsuz eden ve bu kısmı bildiği halde sizi umursamayan o mavi boyalı evlerde asla durmayın çünkü düzelebilen, değişebilen hiçbir şey olmuyor.
insanlardan değer beklemek en büyük hakkınız, insanlara değer verdiğiniz kadar değer göremediğiniz her saniye bir şeyler yolundan çıkıp bir uçuruma ilerleyecektir; değer görmediğiniz, hissetmediğiniz yerde lütfen durmayın...
her neyse, burada tanıdığım çok tatlı, çok hoş, çok minnoş insan evlatları oldu. hepsini tek tek sevdiğimi belirterek bir süre inzivaya çekilmek istiyorum.
sizleri seviyorum, sizler de sizleri sevip değer veren dostlarınızın, arkadaşlarınızın, ailenizin yanında olun.
kendimi iyi hissettiğim zaman yine gelirim zaten.
gübaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaay
bir düşünce beliriyor kafamızda, bunu başka düşünceler takip ediyor ve bunların arasında kayboluyoruz, her geçen zaman daha dibe, daha çukurun içerisine gömülüyoruz.
buna benzer bir dibe vuruş kısımlarını en son ne zaman yaşadığımı hatırlamıyorum ama birkaç yıl oldu, herkesin kendine zarar verildiğini anladığı zaman diliminde buna dur deyip iyileşebilmek adına çabaladığı bir şeyler vardır. böyle kötü zaman dilimlerinde aktif olarak kullandığım sosyal medya ve sözlük hesaplarımı kapatır gider, elimin altındaki romanları okur ve kendime daha önceleri hakkında bilgi sahibi olmadığım farklı bir ilgi alanı belirlerdim, misal botanik.
bir süredir yine dibe vuruşa dair sinyaller ve kötü hissiyatları çok yoğun bir biçimde yaşıyorum. kendimi kötü hissediyorum, ayak parmaklarımdaki tırnaklardan tutun, başımın üzerindeki seyrek saç diplerime kadar... ama ne yazık ki bir yerleri kapatıp kendime zaman ayırmaya dair bir motivasyon, bir istek göremiyordum, zira daha da derinlerde kaybolmaktan korkuyordum.
ama bugün buna bir dur demek adına uzun uzun düşündüm, beni kanser yapmaya her geçen gün iten o pis çubuğu içime çekerek düşündüm. bir süre ne sözlüğe, ne twitter'a, ne instagrama, ne de lanet facebook hesaplarına girmek istemediğime karar kaldım, dahası da bu süre zarfını elimin altında okunmayı bekleyen mis gibi romanlar ve harika müzik projeleri ile taçlandırmaya karar verdim.
ama gitmeden önce sizlere birkaç şey söyleyip de veda etmeyi planlıyorum. arkadaşlar, sevgililer, ilişkiler... sizi mutsuz eden ve bu kısmı bildiği halde sizi umursamayan o mavi boyalı evlerde asla durmayın çünkü düzelebilen, değişebilen hiçbir şey olmuyor.
insanlardan değer beklemek en büyük hakkınız, insanlara değer verdiğiniz kadar değer göremediğiniz her saniye bir şeyler yolundan çıkıp bir uçuruma ilerleyecektir; değer görmediğiniz, hissetmediğiniz yerde lütfen durmayın...
her neyse, burada tanıdığım çok tatlı, çok hoş, çok minnoş insan evlatları oldu. hepsini tek tek sevdiğimi belirterek bir süre inzivaya çekilmek istiyorum.
sizleri seviyorum, sizler de sizleri sevip değer veren dostlarınızın, arkadaşlarınızın, ailenizin yanında olun.
kendimi iyi hissettiğim zaman yine gelirim zaten.
gübaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaay
devamını gör...
320.
discord kanalı silinmiş de bütün o güzel sohbetlerini kaybetmiş gibi bir hal. keşke zamanı geri getirebilsek... büyücü olduğum günleri özlüyorum.
devamını gör...