ödünç verilen kitabın bir türlü geri gelmemesi

ilk ödünç verdiğim kitap dönüşümdü. kısa bir kitap iki günde okuyup getirirsin demiştim. hey gidi hey ne büyük cahillik etmişim... aradan o kadar zaman geçmişti ki, kitabı kime verdiğimi unutmuştum. duydum ki, o kişi benden habersiz başka birine vermiş. oradan kim bilir nerelere gitmiş. canım benim ne darbeler almış. kitabım elime en son geldiğinde gerçekten dönüşmüştü..

kitap benim için temiz olmalı. yoksa okuyunca kaşıntı tutuyor, dikkatim dağılıyor. şimdi o yaban eller o kitabı nerelere atmıştır. bilemem ki? o yüzden kitabı ilk ben okuyup sonra ödünç olarak birilerine vermeyi tercih ederim. ama tercih ettiğiniz kişiye dikkat etmeli. o kitabın kıymetini bilebilir mi? sadece benim aldığım kitap olarak bakmıyorum olaya. ben o kitabı belki başka okullara gönderirim. aslında bir kitaptan bir çok kişi yararlansın isterim, saklamak istemem. tabii her yararlananın özenle saklaması ve okuması kaydıyla. bir kitap sadece bana ait olmamalı anlayışı hakim ben de fakat kitabımı paylaşandan da aynı hassasiyeti istemek çok bir şey değilmiş gibi geliyor. bu dönüşüm olayından sonra kitapları birine verme fikri pek cazip gelmese de, verdiklerimin alacaklı gibi peşinde olarak taktik değiştirdim. çok ciddi taciz ediyorum. okudun mu? ne zaman vereceksin? daha okumadın mı? süresi dolmadığı için okumadan getiren oldu. sistemim şu an böyle işliyor. kendine güvenmeyen o kitabı isteme girişiminde artık bulunmuyor. hevesli okuyucu saati saatine teslim ediyor. vişne kütüphanesi şu an yorgun.. kütüphaneci son zamanlarda hiç okumuyor, okuyamıyor, ne yaptığını o da bilmiyor. bir yerden başlamalıyım. kitap başlıklarını görünce hüzünlenmeye başladım.. haydi o güzel kitaplara geri dön.. geri dön dön...

okumaya bahane olsun diye yazdığım kendime hatırlatma yaptığım başlıktır.

bu başlığı her gördüğümde içimden o şahsa küfürler yağdırıyorum.
bak yine aklıma geldi ve yine sinirlendim.

(bkz: legal hırsızlık)

ödünç verdiğim kitabın geri gelmemesi üzerine 7 yıllık 'dostluğumuzu' bitirdim.
sizlerle benzer levellerden geçtim öncesinde: bir iki hatırlatma, bir iki isteme, en son tayinim çıktı eşya koliliyorum, kitaplarım dahil dedim.
o da başka bir ile ev eşyası göndermiş, bilmiyormuş ki acep kitap da gitmiş miii gitmemiş miiii
son kez sesini o telefon görüşmesinde duymuştum. devamında telefonlarını açmadım. birgün annem dedi ki: filancayı gördüm, kitabı bende dedi, verecekmiş
ben de haliyle dedim ki: alsın o kitabı...
(cümlenin tamamını söyledim)
anneme karşı biraz ayıp oldu gerçi:/
mühim olan kitap değildi, yenisini alırdım -ki aldım, hediye ederdim -ki çok hediye etmişliğim var
mühim olan, biz 'dost' isek, birbirimizin hassasiyetlerini bilmeli ve bunlara özen göstermeliydik

arsız arsız "ayy canııımm valla kardeşin evini ankara'ya gönderirken acaba koliyle oraya mı gönderdim bilemedim ki..." diyor bi de
ulen 15 yıl geçmiş üstünden, gözümün önüne geldi de sıfatı, sıfatına kedim s.çsın senin emi cins karı

artık vermiyorum kitap kimseye. 2 kez kitap verdim bu olaydan sonra, birinde baktım incecik kitap bir aydır gelmedi. ver kardeş kitabımı uykularım kaçmaya başladı dedim. diğeri de karşı komşumda şuan ve daha yanındayken aldığı kitabı not aldım telefonuma. getirmezse zillerine basarım taciz ederim, cam çerçeve indiririm bağane

(bkz: nice seneler geçti, dönen yok seferinden)

insan üzerinde garip bir yarım kalmışlık hissi bırakan olaydır.

kimse kimseye kitap ödünç vermiyor len artık. yemeyin bizi.

hiç tenezzül etmeden yenisini almamla sonuçlanacak durum.

hele bir serinin kitabıysa en ayar olduğum şeydir. kitapları çizen ,not alan insanlar için kitapların geri gelmemesi yazılan fikirlerin kaybolması da demek oluyor.

offf şu an bu durumun içindeyim, okusun diye verdiğim kitaplarım gelmiyorrr , okuduğunu da düşünmüyorum gezmekten , bi kaç kere istedim unuttu ben istemeye utanıyorum artıkkk :(

bir söz vardır "malım seni veripte mi kötü olayım yoksa vermeyipte mi kötü olayım. " bence vermeyipte kötü olacaksın ya da verince geri gelmiyorsa sürekli hatırlatacaksın yüzsüz'e yüzsüz olacaksın.

kaldı artık o kitap orhan pamuk 'un kafamda bir tuhaflıktı dün gibi aklımda gidişi o çantaya girişi sözde çok bekletmem seni dedi. çabuk gel dedim ,yerine başka kitap koymuyorum bak dedim. ne kadar sürebilir ki en geç 1 ayda bitirir beni dedi inandım 4 yıl oldu yerine başka kitaplar koydum. biraz kalın olduğun için 3 ya da 4 stefan zweig e tekabül ediyor gelme artık kafamdaki bir tuhaflık gelmeee.....

artık kitap vermiyorum. gidip alıyorum hediye ediyorum ama vermiyorum. giden gelmiyor arkadaş.

dostluk arkadaşlık kardeşlik bitmesine sebep durumdur tecrübe edildi bedel ödendi.
şimdi birisi kitaplığımdan bir tanesini de istese o istediği kitabı alırım ama benim olanı vermem...

kitaplarına kıyamayanları kanser etmenin en kolay yoludur. okuduğum kitapların arkadaşlarım tarafından okunmasını, birlikte oturup konuşmayı tabii ki istiyorum. ama güzel kardeşim okuyup geri verme niyetiyle aldığın kitabı bekletme lütfen, onun bendeki yeri boş kalmasın.

böyle 5 kitabım gitti, utanıyorum geri istemeye.

her bir kitap benim farklı bir kaçış noktamdır. kendimi gerçeklerden soyutlamama yardım eden dünyalarım... bu yüzden eğer birine bir kitabı ödünç veriyorsam o kişi bunu haketmiştir. bir nevi sırlarımı açmışımdır ona. ve eğer kitabı geri getirmezse dünyalarımdan biri eksilir. bu da demektir ki ben o kişiyi yanlış değerlendirmişim.

ödünç verdiklerim geri geldi ama "aa bak bu kitap çok güzel, mutlaka okumalısın. hatta yarın getiririm kitabı sana. sen de okuyunca geri getirirsin ." dediğim hiçbir kitap gelmedi. biliyorum, söylememem gerekiyor onu ama durduramıyorum kendimi . istiyorum ki kitabı herkes okusun ve benim hissettiğim şeyleri hissetsin o kitap ve yazara karşı.
özür dilerim martin eden,tutunamayanlar*, tehlikeli oyunlar , alacakaranlık serisi ve daha niceleri.. hepinizden özür dilerim.

kitaplarımı kimseye vermem çok çok istiyorsa ona yenisini alır hediye ederim. diğer türlü anksiyete sahibi olup pembe tatlı bir bıçakla o kişiyi öldürmek istiyorum çünkü ver lan kitabımı diye.

kitabı istediğimizde kanka sen onu hediye etmemiş miydin diye pişkin pişkin cevap verirler genelde.hayır canımın içi yenisini alayım sana ama kurban olayım altını çizdiğim eski baskı olanı geri ver diye yalvardığımız zor bir durum.kanmıyorlar tabi.ne yaparsak yapalım geri gelmiyor kitap.haram etmekle tehdit denenebilir belki.