ölümün en iyi tanımı

bana göre gerçek yaşamın başladığı nokta.

amel defterinin kapanması.

benim için "kurtuluş"tur.

bence bunun bir tanımı yok çünkü herkesin ölümü kendisine özel oldu ve olacak.ölümün nasıl hissettirdiği, nasıl geldiği bunlar ancak hepimizin kendi zamanı geldiğinde öğrenebileceği şeyler.

cevabını zamanı gelmeden alamayacağımız şeylerin üzerine düşünmemek gerekiyor bence çünkü cevapsızlık sizi daha çok obsesif hale getirebilir ya da dini yanınızı zayıflatabilir.ayrıca cevabı bilinmeyen şeylerin üzerine düşünmekte kişinin kendi vaktine yaptığı haksızlıktır.resmen sadece vakit kaybediyorsunuz.

bir filmde duymuştum aşağı yukarı şunu söylüyordu;

“ insanlar ölmeyi ister ama ölüm anı geldiğinde yaşamak için her şeyi yapar”

bence tam olarak olay bu.

kimine göre bitiş kimine göre başlangıç.

friedrich nietzsche'ye göre ;
ölüm güç bir şeydir. ölümün son iyiliği, bir daha ölümün olmamasıdır.

yok olmak.

entropiye yenik düşmek.

kendini önemli sandığın her işte,
hiç bir önemim olmadığını anladığın an.
bak bakalım dünya sensiz nasıl dönüyor.

uyanmak.

bir son değil başlangıçtır, dünya hayatının zorluk, meşakkat ve dertlerinden, ağırlıklarından, sorumluluklarından kurtuluştur, berzah hayatına, ebedî hayatın bekleme salonuna geçmek için bir köprüdür. muhammed celaleddin rûmî'ye kulak verelim :

''dirilik istersen dostum! ölmeden önce öl. idris, böyle bir ölümle öldü ve bizce cennetlik oldu. ölmedikçe, can çekişmen sona ermez. merdiven tamamlanmadıkça dama çıkamazsın.''

''ey akıllı fikirli er! sevgiliyi perdesiz görmek istiyorsan ölümü seç, o perdeyi yırt. fakat, ölür mezara gidersin hani, o ölümü değil; seni değiştiren, nûra götüren ölümü seç. erkek, erkeklik çağına girip kendini bildi mi, çocukluk ölür gider, toprak altın oldu mu topraklığı kalmaz; gâm ferahlık hâline geldi mi insana keder veren dikeni yok olur gider.''

''yakınlarına, onlar ölünce nasıl yüreğin yanarsa o çeşit bak. gelecek şey gelmiştir, onları ölmüş say, sevdiğini ölüyor, ölmüş, onu kaybetmişsin bil. garezler senin bu çeşit bakışına perde oluyorsa onları yırt at. bunları yırtıp atamazsan âcizim deyip kalma. bil ki âciz olanı bu acze salan var. acziyet bir zincirdir; birisi gelmiş, sana o zinciri takmıştır. gözünü açıp zinciri takanı görmek gerek.''

''şu ölüm yıllardır davulcağızını döver durur da senin kulağın vakitsiz ve yersiz oynar! fakat, can verme çağında "ah ölüm!" dersin. ölüm, şimdi mi seni uyandırdı?''

''ölümün, nâra atmakdan boğazı yırtıldı, sesi tutuldu; dövüle dövüle davulu patladı! sense kendini ince şeylere verdin, ince eleyip sık dokudun; ne sesini duydun, ne davulunu! fakat, ölümün ne demek olduğunu şimdi anladın işte!''

''dirilme gününün gelmesine şart, önce ölmektir. çünkü, dirilme, ölümden sonradır.''

''ey güzel yardımcı! yoku gören gözü, varlığı görür bir hâle getirmeye kadirsin sen!"

ikimiz de öldük onu gömdüler…

bu edebi kısmıydı diğer kısmı ise hazır olduktan sonra sorun yok sanırım. hiç olma psikolojisi ile bekleyenlere ise yapacak bir şey yok

somut bir varlık iken soyut oluvermek

sonun başlangıcı

kalbin iflas etmesidir.

dünya sürgününün bitmesi.

imamın kayığına binmek
kuyruğu titretmek
helvasını yedik
mortingen
ex olmuş

bazılarının hayatından tamamen çıkmaktır.

soluk borusuna oturan bir yumru.

dünyadan yok olmak. tamamiyle silinmek.