sevilmek için iyi olmanın yetmemesi

yetmez tabi. niye yetsin.

iyi olmak gibi bir endişem yok. birisine 'benim hayata gelme misyonum seni mutlu etmek, beklentilerini karşılamak olarak görüyorsan, büyük yanılıyorsun' demiştim.

beni seviyormusunculuk adı altında olur olmadık beklentiler içine girmek, sen zaten şöylesin hep böyleydin diye uzun cümleler kurmak çok kolay, kolayına kaçıyor insanlar. değer veriyorsa gelirdi. sevseydi durmazdı gibi dar kalıpları daha da dar zamanlara yayıyorlar. o an hemen reaksiyon almak istiyorlar. sanki bunun için yaşıyor, ayakta kalıyormuşum gibi.

kendi içimde girdiğim mücadelenin, hayattan duyduğum endişenin hiçbir önemi yok. içimden ne geçiyor anlamak dahi istemiyor insanlar. o an sırf istiyorlar diye, yanında olmamı bekliyorlar.

ben bir insanım. sırf bir kadının beni test edip, kendi isteklerini yatıştırabilmesi için yine kendi içinde kurduğu 'sevgili' kalıbına ayak uyduramam. böyle bir olayım yok. o sevgili olamam.

'görmek isteseydin, gelir görürdün' gibi cümleler çok saçma geliyor bana. sırf değer verdiğimi görmek için. insanların, bir yakadan diğer yakaya kadar ayağına gidip, 10 dakika sonra onlar müsait olamayacağından geldiğim yere geri dönmemi bekliyorlar tıpış tıpış. gerçekten yok böyle bir dünya.

böyle şeylerle mi ölçülecek benim değer vermem, böyle mi anlam bulacağız. bilmem kaç yıllık hayatım bunlarla mı sınanıp bir kavram haline dönüşecek. tüm bu seviyormuculuğa ait parçaları bir araya getirince idealize ettikleri sevgili misyonumu mu tamamlayacağım.

aşın. kendinizi aşın. ben böyle bir herif değilim.

iyi olmak göreceli. göreceli olmayan bir gösterge olarak sevgi dolu bir insan olmayı kabul edelim. burada bile sevgi -merhamet çoğu insan için zaaf gibi kabul edilir olmuş.

bizim toplumumuzda güç - statü odaklı olmamak baştan kaybetme nedeni.

sevgi denilen şey tercihse evet sizi tercih ederler ama sizi değil sizin sayenizde elde edilmesi beklenen kazanımların cazibesine kapılır aslında çoğu insan.

kurtlar vadisi ömer baba gibi “bilge” insanlar iyidir ama sıkıcıdır. müezzin diye bilge demedim. olay dini değil. imam olup 2 silahım yüzlerce mühimmatım var diyen de gördük.

son olarak sınanmamış erdem erdem değildir. iyi dediğiniz kişi kendi başına kaldığında da iyi mi veya güç sahibi olduğunda iyi olmaya devam edecek mi bunlar hep soru işareti.

(bkz: iyi olmak kolaydır zor olan adil olmaktır)

bir de zengin olmak gerekir. çünkü para her zaman aşkı ve sevgiyi kendine çeken bir mıknatıs gibidir. paranız olursa insanlar sizi sevmese de seviyor taklidi yapar ki bu zaten birçoğu için yeterlidir.

kendimizi bu yalan ile kandırıyoruz, toplumda kendini iyi, efendi( veyahut artık ne derseniz) sıfatlarını yakışı gören insanların çoğu aslında güçsüz; evet güçsüzler. ilişkiler iyilik-güzellik ayracına göre işlemez , güce göre işler.

kimse seni iyi olduğun için durup dururken sevmez tabi. sevilmek için de çabalamak gerekir. emek vermek demek daha doğru olur diyelim.

sevilmek için gerekli en temel şart kendiniz olmamanız bana göre. ne zaman kendiniz dışında davrandınız o zaman seviliyor, ne zamanki kendiniz oluyorsunuz o zaman bir şarta bağlanıyor sevilmeniz. çok mu iyisin, kötüleş, kötü müsün arada iyilikte yap. fazla mı neşelisin depresif takıl, depresif misin gül arada sırada.

şahsım bu tiyatrodan çok sıkıldı ve sevilmekten vazgeçti bir süre önce. ara ara çıkıyor tabi hala seni seviyorum diyenler de işte, insan inanmak istemiyor, inanamıyor haliyle. her neyse sonuçta kendin olmadığında sevilir, olursan şarta bağlanırsın.

hayatın olağan akışına uygun durum.

tamam belki sen iyi birisindir ama karşı taraf belki kötüleri seviyor? olamaz mı?

bir de iyi olmak biraz göreceli bir kavram, sana göre iyi bana göre kötü şimdi bu durumu kesin açıklığa kavuşturan kriter nedir? bence o da yok.

yani ezcümle sevilip sevilmemenin iyi bir insan olmasıyla zerre ilgisi yok, insan sevilmek için iyi birisi olmaz zaten.

sevilmek için iyi olmak yetmez, güzel olmak yetmez, zeki olmak yetmez, zengin olmak yetmez. karşınızdaki insana bağlıdır sevilip sevilmeyeceğiniz. çünkü karşınızdaki insan -eğer bu kişi gerçek sevgiyi tam olarak biliyorsa- hiçbir nedene bağlanmaksızın sizi siz olduğunuz için sever. kaşınız güzel gelir, saçlarınız güzel gelir, kokunuz güzel gelir, yahu bi yerde bi duruşunuz bi bakışınız hoş bi kelamınız hoş gelir şayet bu insan sizi sevmek istiyorsa. demem o ki sevene sebep çok. sevmeyene de isterseniz ağzınızla kuş tutun yine yaranamazsınız çünkü itici gelir yaptığınız her şey. mesela yıllarca neden sevilmedim diye hep kendimi sorguladım ben. iyiydim hep. güzel değilim evet ama hiç yüzüne bakılmayacak biri de değilim. kimseye maddi olarak yük de olmadım bu zamana kadar ailem de dahil olmak üzere. zeka olarak bi sorunum da yok. sevince hep güzel sevdim kimsenin duygularıyla oynamadım. ama yine sevilmedim. belki de böyle olması gerekiyordur. belki de onlar için sadece bi hiçten ibaretimdir. her şeye okeyim bakın her şeyi anlıyorum sevmemelerini de anlıyorum ama seviyormuş gibi yapıp ortadan kaybolmayı biri bana lütfen açıklasın ya.! bu karaktersizliği cidden anlamıyorum.

tamamen kişisel fikrim ve şahsi gözlemimi söylüyorum insanlar elde edebilme olasılıkları yüksek olan şeylerden çok sıklıkla elde edilebileceklerinden daha yukarıda olan nesne birey ya da olgulara eğilimli oluyorlar, başarısız olduklarında özgüvenlerini ve öz varlıklarını sorgulamaya başlıyorlar

siz ne kadar uğraşırsanız uğraşın birileri sizi isterse ancak sevilirsiniz. bu yüzden en iyisi kendiniz olmak.

tabi ki yetmez, güzel olmakta yetmez. gönül bazen en karaktersizi seçer (çünkü anamızın ağlaması hoşumuza gidiyor) bazen kimsenin yüzüne bakmayanı. anlayan hepimizi aydınlatsın.

iyi olmak sadece teselli etmek için işe yarıyor.
kanatları uzayıncaya kadar.
sonra hırçın rüzgarları özlüyorlar....

iyi ve zeki olursan yettirirsin ancak hem iyi hem aptal olunca bir enayi oluyorsun, enayiler de ancak işe yarama süresince sevilirler.

sevilme katsayın banka hesabında bulunan paranın sağ tarafında bulunan sıfır kadardır. ne kadar çok sıfır olursa sevilme katsayın da on üzeri olarak o kadar artacaktır. iyi olmanın bu sıfırlar üzerinde etkisiz eleman özelliği vardır.

hikayenin ortasında çok iyi olduğunuz ifade edilir ve elvedanın başlangıcı gerçekleşir. sen çok iyi bir insansın, o yüzden seni terk ediyorum.

(çıkma teklif edilmiş ya da dolaylı yollardan yürümeye çalışılmıştır.)

- ya sen çok iyi bir insansın..
+ ha tamam.. yakıştıramadın kendine sanırım..
- ya yanlış anlıyorsun, hatta hiç o açıdan bakmadım..
+ hıhım. haklısın. doğrudur. aşırı tepki verdik yine. iyi bak kendine..
( iç ses : biz de, insanlar, aşk, sevgi ve ilişki olaylarına ekonomi politik açıdan yaklaşıyorlar derken senden bahsetmiyorduk ama hep cahil yerine koyulup itin münasip taraflarına sokulan biz olduk.) *

bize , sevilmek için illa bir yeterliliğe sahip olmamız gerektiğini düşündürmeleri ne kötü.
biz hiç bir şey yapmayıp öylece dursak bile insanlar bizi sever. sevilmek için hiç bir şey yapmak zorunda değilizdir.
fakat kimin bizi sevmesini istediğimizin tam da bu noktada bir önemi , anlamı var yazılanlardan anladığım kadarıyla.

iyi ve güzel kadınlar hep ağlarmış.

sevmek de yetmiyor. isterseniz gördüğü göreceği alen delon olun. y.rak gibi bırakırlar ortada.

çok güzeller, çok yakışıklılar tanıdım. bekar ve dul kaldılar.

1 realite. yoksa brad pitt olurduk. evet.