şiir alıntıları

"vurun ulan,
vurun,
ben kolay ölmem.
ocakta küllenmiş közüm,
karnımda sözüm var
haldan bilene.
babam gözlerini verdi urfa önünde
üç de kardaşını
üç nazlı selvi,
ömrüne doymamış üç dağ parçası.
burçlardan, tepelerden, minarelerden
kirve, hısım, dağların çocukları
fransız kuşatmasına karşı koyanda

bıyıkları yeni terlemiş daha
benim küçük dayım nazif
yakışıklı,
hafif,
iyi süvari
vurun kardaş demiş
namus günüdür
ve şaha kaldırmış atını.

kirvem hallarımı aynı böyle yaz
rivayet sanılır belki
gül memeler değil
domdom kurşunu
paramparça ağzımdaki"

-33 kurşun

sana gitme demeyeceğim .
üşüyorsun ceketimi al.
günün en güzel saatleri bunlar.
yanımda kal.
sana gitme demeyeceğim.
gene de sen bilirsin.
yalanlar istiyorsanyalanlar söyleyeyim,
incinirsin.
sana gitme demeyeceğim,
ama gitme,
lavinia.
adını gizleyecegim,
sen de bilme ,
lavinia.

sesinin kuşları susunca

öyle yorgun düşmüşüm ki
acının mavzerini taşımaktan
bulanık sular basıyor birden
bütün mevzilerimi
sonra çöle kesiyor içim

bu alaturka şarkılarda
fena kanıtıyor bazen
anıların ve acıların kabuğunu
gagalıyor kanatırcasına yarayı
susamış bir kerkenez

sesimin pınarı kuruyor
susunca sesinin kuşları
uzayıp giden bir bozkır
kesiliyor dudaklarım
kavruluyor yalım yalım

sesini ver bana dinle
su verir gibi yaralı bir hayvana
sesinin bütün gözlerini
çevir dudaklarımın bozkırına
yoksa dilim dilim edecek acılar beni

acının her gözeneğinden
hüznün ilmiklerini geçirip
dokudum şiirin kilimini
şimdi nakışlamak istiyorum
yanlızlığın dört duvarında sesini
ahmet telli

konuşsam dilim yanar, sussam kalbim
önce duruyorum… sonra susuyorum…
içimden çıkan lafların etrafı ,yangın yerine çevireceğini düşününce kilit vuruyorum dilime..

sonra yan! diyorum içime! .sadece sen yan!
ve dayan! diyorum gönlüme!
dayan be gönlüm! dayan ki , elbet birgün görecektir sevgili arşa yükselen alevlerini…

dayan ki, elbet bir gün sende açan alev kırmızısı güllerin kokusu yâre ulaşacaktır…
dayan ki bir gün alevlerin, sevgilinin gözyaşıyla buluşacaktır…

dayan gönlüm!  seni de elbet bir anlayan olacaktır!…
dayan be gönlüm! içine akıttığın gözyaşınla bile sitem etme sevgiliye!

derdini başına tac et “sevgiliden geldi.” diye…
ve dayan, sorma “içime bu yangını salıp da nereye gitti?” diye!
sen sevgine sadık ol, o seni sevmese bile!

dayan be gönlüm! bîçâre değilsin yaradan sana yâr…
kimsesiz değilsin, yanında “kimsesizler kimsesi” var!
biliyorum! sığmazsın hiç bir yere bu sevdayla, dünya sana dar!

ama dayan gönlüm! dayan ki her gecenin mutlaka bir sabahı var!
dayan be gönlüm!…içindeki aleve attığın tohumları gözyaşınla yeşert!

dayan ki her şey bitecek bir gün, kalmayacak ne gam ne dert!…
alev kırmızısı güllerden der demet demet…
bil ki! bil ki bir gün mutlaka bitecek bu hasret!

mevlana celaleddin rumi

-cemal süreyya

ne hasta bekler sabahı
ne taze ölüyü mezar
ne de şeytan bir günahı
seni beklediğim kadar

geçti istemem gelmeni
yokluğunda buldum seni
bırak vehmimde gölgeni
gelme artık neye yarar

necip fazıl kısakürek

"kimse kimseye, göz göze nasıl bakar bilmezken
o benim gözlerime niye öyle,
neden öyle,
hangi öyle bakmıştı ki,
ben sağ elimle kalbimi yoklamıştım."

birhan keskin

kayıp aranıyor ilanı vermeli gönlüne
altına imzasını atmamalı
isimsiz mısraları olmalı insanın
sevgiye adanmış mısraları
anonim sansın sevgiyi okuduğunda
her okuduğunda onu andığını bilmemeli

kalemine sağlık hocam

beni senin gibi birde annem terk etmişti ki,
göbeğinde durur o'nun yokluğundan bana kalan
çukur.
sunay akın.

“ben bıraktım siz konuşun,
yoruldum ben siz koşun.
ıskartaya ayırın beni
bütün ayrılıklardan…..
küsmedim kardayım yediğim dayaktan
şimdi yalnız, sari saman kağıt kokulu günlerde
türkçeye çeviriyorum ayrılık acısını
beni bırakın
ben meçhul oldum
gizli özneyim
vatansız cümlelerde
ben yandım.
kalbim kül oldu
eski bir kütüphane yangınında.”

bir kadın ölürse saksıda çiçek ölür
mutfakta tencere,
kapıda süpürge
balkonda gölge ölür
bir kadın ölürse
sobada ateş,
sofrada yemek,
teknede hamur ölür
bir kadın ölürse
güle güle git diyen,
akşam yolunu gözleyen
gece üstünü örten,
seninle ağlayan,
seninle gülen ölür
bir anne ölürse,
bir yuva ölür ...

kendi duvarımın arkasındaydı,
gördüm, sakindi ova.

köyler şehirler nehirler içinden geçtim
yaban toprağa değdim
başka sular içtim.

yolları yarları yılları geçtim
bir anafordu içim, eksiğimle
ters döndüm taştım düştüm.
yollar tamamlar mı beni?

uzakta solgun yüzlüm, hasreti sakinim
dağ gibi sever beni, dağ gibi suskunum
bu yüzden ben en çok dağlara baktım,

tamamlanmadım
tamamlanmadım
*

{zamiri}

bayrak açtım adalete karşı
aldım başımı kaçtım
ey büyücüler ey bahtsızlık hazinem size emanet
azmettim söndürdüm içerimde insan ümidi adına ne varsa
bir yırtıcı hayvan amansızlığıyla atıldım üzerlerine boğayım diye cümle sevinci

yerle yeksan, ıslak saçlı, kem gözlü,
kavim göçlerinden bu yana ağlayan
ve durmadan
cep kanyağı yakıcılığında ezgiler
çalan, çaldıran, yakalatan
adı bende gizli bir kadındı istanbul
şehre bir yağmur yağdı
ben ağladım

sevilirken ayrılmak mı kaldı bizanstan
yalan dolan yoktu gözlerde sadece ses
verilen sözler birdi edilen yeminler sıfır
eşyalar alındı fotoğraflar söküldü yerlerinden
bir aşkın izlerini yok edecek yeni bir aşk sipariş edildi yeniden

bir şehre yağmur yağdı
ben ağladım

kim daha çok yalan söndürdü çay bardaklarında
hangisi talandı demli öpücüklerin
ve buğularda yitirilen kimin adıydı
bir aşktan diğerine kaç saatte gidiliyordu
soyulur muydu kabuğu hayatın
yoksa bütün vitamini kabuğunda mıydı?

yağmur şehre bir yağdı
ben ağladım

ben ençok seni götürdüm giderken
aklımın nakliyesiydi asıl yoran taşıyıcıları
yardan düşmüştüm yaralarım yardan armağandı
kutsal kitabımdı ziyan edilmiş sevgililer atlası
ben sevmeyi beceremedim belki de sevilmeyi
benim sevmeye engel evcil acılarım vardı

ben yağmur ağladım bir şehre yağdı
ben şehre ağladım bir yağmur yağdı
ben bir ağladım şehre yağmur yağdı

ben...
yağmur...
ağladım...
|yılmaz erdoğan

dayan kitap ile
dayan iş ile.
tırnak ile, diş ile,
umut ile, sevda ile, düş ile
dayan rüsva etme beni.

sevmek sevildiğini bile fark etmeden
yaklaştıkça ölüm soğuk bir yağmur gibi
sevmek zehir zemberek ve yürekten
gecikerek de olsa vuruşur gibi

sevmek için geç ölmek için erken


#1564530

susmak istiyorum konuşmadan yaşamak
akıllıca olurdu ve derlerdi delirdi
kasa başında düşürdün samimiyetini
çiçeklerde bir telaş var yağmur gecikti