sözlük yazarlarının ölüme bakış açısı

ışte tam bu açıyla bakiyorum.

ölüm en acemisi olduğumuz gerçeklerden biri. hepimiz bu gerçeği yaşayacağız , bunu biliyoruz. ama yine de, tanıdık birinin ölüm haberi ile şoka uğruyoruz nedense.. hele ölen kişi aynı şehri, aynı okulu, aynı apartmanı, aynı sokakları paylaştığımız biriyse .

sakın geç kalma, erken gel.

başka aleme veya alemlere açılan bir doğuştur.

hmm, er yada geç mutlaka geçmek zorunda olduğun biraz ürkütücü bir kapı.

geniş açı.

ansızın gelebilir ya da jason gibi birisi sizi doğrayabilir.

sevdiklerini bir süreliğine geride bırakıp, bir dağın arkasına geçmek gibi, onları orada beklemek.

gidenler, şimdi o dağın arkasında sevdiklerini bekliyor.

bir canlı varlığın hayati faaliyetlerin bir daha geri gelmemek üzere, kesin olarak sona ermesi durumu.
(bkz: exitus)

unutulmak.

kurtuluş olacak belki, belki yanıcaz ama çok kirlenmeden ölmek daha iyi sanki.

ben varken ölüm yok, ölüm varken ben yokum.

ölmek , artık olmayacak olmak, hiçbir şeyi hissedemeyecek olmak korkunç bir şey bana göre.ölüm gerçeği; bütün anılarımızı, başarılarımızı, ideallerimizi hiç eden, degersizleştiren bir gerçek.biyolojik bir varlık olduğumuz için doğuyoruz, bir çok önemsiz şey yaşıyoruz ve ölüyoruz.evet, edindiğimiz deneyimlerin, hissettiğimiz duyguların hepsi gerçek.ama hepsi mikro bir zaman diliminde yaşanıp gidecek.istediğiniz kadar kendimizi "önemli olan nasıl yaşadığın, iz bırakmak, öldükten sonra hatırlanacak olmak" gibi modern hurafelerle avutsak bile önümüzde buz gibi bir gerçek var; "içi ne kadar doldurulursa doldurulsun, yine de hafiftir hayat. çünkü altı deliktir. delikse ölümdür! bütün kazançlar bu delikten kayıp gider."
ama ölüm duygusuyla başa çıkabilecek savunma mekanizmalarına sahip olduğumuzu da biliyorum.

kim söylemişti hatirlayamadim ancak, ölüm bu dünyaya ait bir olgu değildir dolayısıyla üzerine konuşmak saçma.

beni korkutuyor. hala tam anlamıyla hayatın hakkını vermediğimi düşünüyorum. bunu yapamadan ölmek istemiyorum.

bugün çok güzel birşey okumuştum insan ölmek için doğar ve insanlar kutlama yapar, insan ölür ve kurtuluşa sonsuzluğa erer insanlar ardından ağlar.

"var mısın ki yok olmaktan korkuyorsun?"*

doğmadan önce neysek öldüğümüzde de o olacağız. ben doğmadan önceki halimi hatırlamıyorum yani zaten ölüydüm doğmadan önce. hiçlik içersindeydim. büyük bir ihtimalle ölünce de tekrardan hiçlikte olacağım. ne yazık ki cennet olacağını sanmıyorum.

zaten küçük bir zerre değilmiyiz yer yüzünde yok olmaya mahkum ne kadar erken o kadar iyi.

hayattaki birkaç gerçek şeyden biri. diğerleri de yemek içmek barınmak vs. her şeyin ne kadar manasız olduğunu anlıyorsun burun buruna gelince. belki orta yaşlarda beni yakalayacak sokağın tekinde kafaları çekmişken arkadaşlarla belki seksen yaşında torunları pencereden izlerken yakalar. nerede nasıl öldüğünün önemi var gibi geliyor bana. tabi kendin için. yoksa her ölüm boktandır. iyisi yoktur. ama gerçekten ölmek isteyen insanlar da var. 102 yaşında bir insan düşünelim. sevdiği herkes ölmüş. çocukları torunları... ötenaziyi yürekten arzu eder değil mi? canlılık bir istisna bu evrende bunu hatırlamak gerekiyor kalp attığı sürece. hatta belki animizm de bunla alakalıdır. varlıklara da bir ruh bahşederek canlılığımızı yaymaya çalışıyoruzdur. dinler de ölüm sonrasını merakla alakalı. bir inanan olmama rağmen korkuyorum gene de. ama sürekli aklımın bir köşesinde bulundurmaktan çekinmiyorum. bana hep ilham verici bir şey gibi gözüküyor. gecenin sonuna yolculuk romanını da bu yüzden bu kadar sevmiştim. yegane gerçekten bahsedip durdu ölmekten. onunla dalga geçen karakterleri görmek hoşuma gidiyor okuduğum kitaplarda. bir düşmanla alay etmek ona olan korkuyu azaltır. hep ardımda olacak biliyorum. ama yakalayana kadar özgürüm. belki bir nefes belki en az 80 yıl kadar uzak. insanların çoğunu alıkoyuyor bir şey üretmekten beni kamçılıyor serüvenin bir yerde bitmesi. bir şeyler bırakmak istiyor insan sanki çok önemliymiş gibi. padişahlar firavunlar krallar bu yüzden saraylar piramitler yaptırmış. gücünü sembolize eden bir yapıt. bizimki o kadar büyük çaplı olmaz herhalde.