sözlük yazarlarının ölüme bakış açısı

epiküros demiş ki; "ölüm geldiğinde sen burada olmayacaksın, sen varken de ölüm gelmeyecek!"

tamamen katılıyorum.

böyle başlıkların sözlük içi başlıkla açılması durması hoşuma gitmiyor. ey moderasyon bunları değiştirmek lazım bence.
insanların ölüme bakış açısı mı olur.
kişinin ölüme bakış açısı mı. ne bilim siz daha iyi bilirsiniz.

hayatımla ilgili çok şey hatırlarım. bu ölüm mevzu çok geç bende. ilk hatirladigim ölüm çok geç bir yaş, bu bana ilginç geliyor açıkçası.

ben ölünce kimse üzülsün istemem açıkçası. ama oturup halayda çekmesinler. bizler sadi şirazi mevlana vs değiliz öyle düğün kavuşma düğün falanda gömüyorum.
insan korkar ölümden ve bu çok normal. anne babasının kendisinden önce ölme düşüncesi çoğu insana acı verir. elinden bir şey gelmeyen çaresizlik gibi.

ben ölürsem cidden pide falanda dagitmasinlar. kim ne der diye. boşa yakınlarım masraf etmesin.
sorun para değilde bunu ben başlatayim istiyorum en azından imkanı olmayan fakirler için. su devirde bir pide kaç lira. .. bırakın kinasinlar ne desinler cimri desinler evde pek sevilmiyor muydu desinler . ölmüşüm yav daha ne olsun gitmişim işte.

öyle cidden ağlama zirlama olsun istemem. umarım normal ölürüm yani. öyle hatta hep derim ya. böyle bir araç içinde yol boyu sağım solum yeşillik içinde. ve bir arabesk müzik ferdi bergen müslüm gibi yani. belki bir enstrümantal eser. öylece huzurlu çekip gitmek.

böyle afili bir mezar falanda istemem. ama üstümde bir yabani ağaç olsun. alıç gibi incir olur nar olur. zeytin olur. çiçek falanda istemem.
kuşlar için bir taş kap falan olursa iyi olur su içerler.

kötü anılmak falanda sorun değil. hatırlanmamak.
ama cidden bir öbür taraf olsun. bunu bir cennet vaadi isteği için istemiyorum. zaten bu istek bile bir çıkar meselesi değil mi. bir cennet vaadi için mi alkol almıyorum yoksa sevmediğim için mi.
bir cennet vaadi için mi hirsizlik yapmiyorum yoksa zaaten haram para bana gelmez. ee cezaevi var ee başkasının parası o . yanlış bir şey yani komple.

ama bir öbür taraf olmalı ki. en azından gerçekten hakkı yenen ve suçsuz olan insanlar ve gerçekten iyi olan insanlar bari orada hakkını alsın ve mutlu olsun. bunu isterim.
benim bir melek adı namaz vakti duası bilip bilmemem değilki sorun. yapıp yapmamam bunları. bilip bilmediklerimizden değil yapıp yapmadıklarımizdan sorumluyuz biliyorum.

ve sevdiklerimi görmek isterdim. örneğin diyorum hop babam annem . ya ilk köpeğim nerde gibi ve görüyorum. yalanda olsa bakın. bir simülasyonda olsa razıyım. bu duyguyu sevdiklerini kaybedenler bilir.
neyse .

herkesin ölümü öğrendiği biri vardır, bu kişinin kaybından itibaren anlar daha ciddi bir konunun söz konusu olmadığı. bir günde her şey değişebilir, bir gün karşınızda oturan kişinin üzerine ertesi gün toprak atabilirsiniz.

"ölüm güzel şey, budur perde ardından haber
hiç güzel olmasaydı ölür müydü peygamber?" (necip fazıl kısakürek) sözünden ötürü ölümün güzelliğini düşünürken o esnada hatırladığım günahlarımla yüzleşerek cehennemde yanma korkusunu iliklerime kadar hissediyorum.

korkmadıktqn sonra hayatı minimum ıskalarsınız. net!

susuz yaşayamıyoruz, ama suda kalınca da yaşayamıyoruz, oksijensiz yaşayamıyoruz ama bizi yaşlandıran da oksijenin etkisi, yani bir paradoksdur ama gerçekliktir de.

eskiden insanlar ölmez sanırdım. uzaklara taşınıyorlar gibiydi. sonra biri öldü. ölüm varmış. ölüm kalanlar içinmiş. şair "insanlar unutulduklarında ölürler." demişti. unutmadım ama konuşamıyorum da. hatırlıyorum ama gerçek mi bilmiyorum. ölüm hem her şey hem hiçbir şey. sorular ve cevaplar...gerçekler ve yalanlar işte hepsi ölüm

'beyin ve beyincik sapının, işlevini geri getirilemeyecek şekilde yitirmesi' diye tanımlamıştı bir doktor arkadaşım ölümü. o günden sonra bu kadar basit olduğunun farkına vardım. abartmaya gerek yok.

hızlı yaşa erken öl cesedin güzel olsun.
beni tanıyan mottomu bilir.

her şey ölümle bitmeyecek bir tek bunu biliyorum, neden bunu biliyorum onu bilmiyorum işte.

ölüm allah'ın emri de ayrılık olmasaydı...

hızlı yaşa genç öl mottosu ile 4 defa ölüm ile burun buruna geldim ve vazgeçtim. hızlı koşan atın boku cidden seyrek düşüyor. herkes benim gibi şanslı değil. doğru düzgün öleceksin. james dean gibi yalnız insanlar değiliz. aileniz ve sevdiklerinizi düşünün biraz.

haydi abbas vakit tamam, akşam diyordun işte oldu akşam..

90*, tam karşıdan ve dimdik.

gözlerimizi birbirimize kilitledik. kim sonra çekerse o kazanacak. fakat onun çekmeye hiç niyeti yok, benimse dayanmaya. merak içindeyim, bakalım bu hikayenin sonu ne olacak.

bir gözümle 90 derece, bir gözümle 88 derece. astigmatım aga.

hâlâ böyle. #1824675

üç gün yatak dördüncü gün toprak mümkünse. şuurunu kaybetmeden, bakıma muhtaç hale gelmeden ölmek nasip olsun. ne ben çekeyim ne de sevdiklerim.

uzun yıllar hasta bakan, bundan gocunmayan insanları biliyorum. anasını babasını bir yakınını bakmış olanlar bilecektir. bizzat ben de annem ve anneannemle beraber 8 sene koah hastası olan dedeme bakmıştık. her aksam nefesi mi kesildi, bu gece mi ölecek korkusu, son dönemlerinde nefes alamadığı için girdiği krizleri ve panik ataları karışmıştı, babamın onu kucağına alıp merdivenleri resmen koşarak inmesini hiç unutmuyorum. vefatından sonra herkes geceleri normal bir şekilde uyuması zor olmuştu. anlık bir telaşla uyanıp onu kontrol etmeye herkes alışmıştı.

bir aksam anneannem erkenden uyuyup öğlen kalktığında anlamıştım, korkusu kalmamıştı. kaybetme korkusu, kaybın kendisinden daha ağırdı. o korkudan azad olmuştu. o gün gerçekten yas tutuyordu.

yeniden bir başlangıç

belki bugün belki 13 gün sonra. ne fark eder ki?
yaşayacağım kadar yaşadım.