sözlük yazarlarının ölüme bakış açısı

umrumda olmayan hadise. annemi düşünürüm sadece.
o çok üzülür çünkü. umarım bunu görmez. ondan sonra istediği zaman gelebilir sorun yok.
afedersin koyayım böyle hayata.

360 derece.

uyanış.

“ölümden korkmak anlamsızdır; çünkü yaşadığımız sürece ölüm yoktur, ölüm geldiğinde ise artık biz yokuz.” -epikuros

sana puanım dokuz epikuros. benden önce bunları düşündüğün için bir puanını kırdım.

doğumum anama hamallıktı,
yaşamım bana...
ölümüm bile hamallık,
cenaze alayına....

öleceğimizi bilmesek aşık olmazdık

rabbime kavusma zamani.

ya da cehenneme gitme zamani iste.

bir kişinin sonsuza dek susmasıdır.

(bkz: yok)
ergenken çok uzun düşündüm ölmek konusunda. sonra konuyu rafa kaldırdım. o kadar rafa kaldırdım ki ne düşündüğümü falan komple unuttum.

overrated ve bireysel bir şey. ölen açısından da, kalan açısından da.
herkes şahsi algılıyor bu konuyu.
halbuki çok evrensel ve hatta doğasal.
her şey ölüyor, her şey.

genlerini aktarıp bir nesli büyüttükten sonra ölmeniz gerekir teknik olarak. genlerinizi aktaramadıysanız vay ki ne vay. boşa harcanmış hücre yığınından öte değilsiniz.

ölüm, bir sondur.
zamanı geldiğinde ân ise bir başlangıç.
hayatı ölmeyecekmiş gibi yaşamamamız gerektiğini düşünüyorum. farkında olarak o ânımıza kadar doğru, iyi bir insan olma yolunda ilerlemeliyiz.

adam olacak çocuk adından bellidir.*
bende sığar iki cihan, men bu cihana sığmazam


mikail aslan - ben bu cihana sığmazam / nesimi

"pir sultan abdal'ım gezerek gelir
elinde defteri yazarak gelir
sıra dolanarak bize dek gelir
ölmez imiş bizim için ölenler"

dün gece yataktan tansiyonum yükselmiş kalktım, sol kolum uyuşmuştu. kafamda atıyordu kalbim.
'' aha lan şimdi, nihayet '' dedim. ilaç falan da içmedim, öyle bekledim. bir süre sonra geçti ya.
heyecanla bekliyorum valla.

göz pınarımla öyle bir bakıyorum ki; her seferinde beni hayata yeniden döndürüyor aşkla.

bana göre ölmek diye bir şey yok, buradaki iş biter başka aleme göçeriz amma ve lakin yolun sonu nereye çıkar bilinmez.

filmlerle şekilleniyor işte. mesela çizgi ötesi izleyince, lisede taşbik geçtiğimiz tiplerin intikam aldığını düşünmüştüm. cehennemde o tür psikolojik işkence odaları da olabilir pek tabii. sırf yanma olmaz öyle. koycan oraya bıyıklı gülden'i sürekli dalga geçecek benimle. ya da bu kez bende bıyık olacak empati yapmam için.

erkenden gelip beni bulsa dersin, kendini ona hazırlarsın ya. böyle nasıl ve ne şekilde olduğunun bir önemi yoktur. beklersin beklersin gelmez. sonra aniden aşık olursun veya hayattan zevk almaya başlarsın, garip bi yaşama isteği gelir o an, yeniden doğmuş gibi. ölümü ve ölme isteğini unutursun da aniden bi kaza geçirip şarampole yuvarlanırsın veya kötücül bi hastalığa yakalanırsın veyahut ayağın muz kabuğuna takılıpta beyin kanaması geçirirsin de seni hazırlıksız, hiç hesapta yokken yakalayıp kendini hatırlatır ya. heh işte! gözün açık gidersin o zaman.

ulan bekle bekle gelmez azrailişko. ölüm geldiğinde de sen gitmek istemezsin. "ya banane banane ölmüyorum işte azrailişko" ama hep olmadık anda gelir. gafil avlar seni. "tamam ya al götür komple".

-iyi de ben hiç sevişmedim ya
+bunları öteki tarafta anlatırsın.
-tamam azrail baba.

belki bu tanımı attıktan sonra elimi sağ yanağıma götürmüş mışıl mışıl uykuya dalarken sabah bir bakmışsın mevtayız. bilemezsin, bilemeyiz. o son aldığım dantelli kırmızı donu giyseydim keşke ya. tüh yine hazırlıksız yakalandık.

yatcas kalkcas yatcaz kalkcass yatıcaz ama kalkamıcaz! sonra hoopp! kollarının arasındayım azrailişko!

bı ara onuda yaparız be .