susmak

kimi zaman insanlara cevap vermeye üşendiğim vakitler yaptığım, kimi zamansa dinlemek ya da izlemek hoşuma gittiğinden yaptığım eylem. aslında kimi zaman demek ne kadar doğru bilmem, doğrusu genelde susmayı tercih ederim. ama emin olduğum bir şey var ki, benim için konuşup bir şeyleri açıklama çabasına girişmekten daha keyifli bir iş.

çok konuştum bir faydasını görmedim diyen (bkz: erdal tosun) abimizi hatırlattı. konuşmayı ogrenemeyecek korkusu ile susmayı öğrenememiş bir nesil yetişti. susmak içinde fazlaca erdem ve asalet barındıran eylemdir. reklamsız acının evidir. susabilenlere helal olsun, saygıyla.

konuşmanın bir anlam ifade etmeyeceği, önceleri verilen mücadelenin sonuçsuz kalması durumunda, yani konuşmanın bir şeyleri değiştiremeyeceği durumlarda yapılan eylem.

aslında çok şey anlatır susmak, tabi anlayan olursa.

(bkz: overroted) *

kifayetsiz sözcüklerden vazgeçmektir.

sözün kar etmediği, aynı dili konuşmanın bu kadar anlamsız olduğu diğer bir çağ olan; dilin henüz keşfedilmediği paleolitik çağda yaşıyor gibi hissediyorum.

susmanın lazım geldiği zamanları bilmediğimiz gibi, susmamamız gereken zamanları da bilmiyor çoğu kişi...
susma sustukça sıra sana gelecek sözünü hatırlatmak istiyorum.
zamanında susulan birçok şey yüzünden şu an sıra herkese geldi, keşke fark edilebilse...

susmak aslında dilden mekanik dalgaların dökülmemesi değildir zannımca.insan konuşurken de gülerken de sunabilir.susmak kalbin prangalanmasıdır .bir de kilit vurmuştur kalbi bu prangalara mahkum eden ...zamanı gelmeden açılmaz o kilit .zifiri karanlığa , yalnızlığa gebeyken o prangalar yine de açılmaz ...yani susmak bir süreç işidir azizim.yaşarken ,günlük hayatın temposuna yetişmeye çalışırken de oluşabilecek bir durumdur .peki bu bekleyiş ne zaman mı sona erecek ?işte bu muallak .belki bir ömür ,belki kısa bir süreç :)

bazen çok zor.

anlaşılmamak, yorulmak.

en feci haykırıştır aslında susmak, bir nevi yakarıştır bu dünyaya. hiçbir şeyin çözüm olmayacağını anladığı an susar insan...

susmak hiç bir şey anlatmıyor olmak değildir. bir şeyler geveleyip konuşmaya gerek duymamak demektir bir bakıma.

en büyük erdemdir.

susmak = enayi yerine koyulmak
insanlar çok kötü keşke herkes saf olsa masum olsa

hep dışavurumcu biri olduğumu düşünmüştüm bu yıla kadar. susmak çoğu zaman daha huzurluymuş, bunu fark ettim. "bilmiyorum" demek rahatlıkmış. "sen bilirsin" demek kurtarıcıymış.

susmak bazen en güzel olanmış.

keşke hep konuşsak hiç susmasak. zorlantılı bir suskunluk herkes için zararlıdır. durun ama, bir de en yüksek hayrımız denen bir terane vardı. her şey bizim en yüksek hayrımıza hizmet ediyor değil mi?

bazen susmak, kelimelerin anlatamadıklarını sessizliğin anlatmasına izin vermektir. ben yapıyorum, karşımdaki diyor bir şeyler ama cevap versem değmeyecek, dokunamayacağım o insana, anlamayacak çünkü. anlamayana söylenir mi onca şey?

ancak suskun kaldığında herkes anlar, sezer bir şeyler illaki. belki yeteri kadar sezmez, belki sezmemesi gerektiği kadar fazla sezer, sorun bu değil ama. bence yani, istediğini düşünsün artık. dönsün kafasında yaptıkları, söyledikleri, belki akıllanır. belki de akıllanmaz, ancak bu beni hiç alakadar etmez. kimse için kendimi yoracak mecalim kalmadı, ben kendi kendime yetiyorum.

bazen kendi kendime de susuyorum. içimde bir sürü ses karışıyor, yaptıklarım, yapamadıklarım, başkalarının yaptıkları ve yapmadıkları çok meşgul ediyor zihnimi. diyorum bunu nasıl yaptım? nasıl yaptılar bunu bana? cevap vermiyorum içimde, duruyorum öyle. doldurmuyorum kendi kendimi. böyle daha iyiyim. * *

esasen çok şey ifade eden fakat karşınızdaki insanın neden yaptığınızı bilemeyeceği, çoğu zaman uygulanması gereken eylemdir. unutmayınız ki (bkz: söz gümüşse sükut altındır). susmasını biliniz.

kişinin kendi içinde yaşadığı iletişimi diğer kişiler ile paylaşmaması hali.