tanrıya bir şey söyle

"tanrım... işlerinizin hayranıyım."
-ye dua et sev

bana verdiğin herşey için sana hamd ediyorum.
ama itiraf edeyim daha fazlasını istiyorum. nasip et allahım.

sadece yorulduğumda değil, aklıma gelen her ânda sana sığındım. biliyorum ki şu yaşıma kadar gönderdiğin imtihanlar beni sevdiğindendi. ben, yüklerimi taşırken bile “elhamdulillah” dedim her daim.
bu aralar çok yorgunum, üst üste çok imtihan geliyor. bir tek sen biliyorsun içimi tümüyle.
isyan etmemeye çalışıyorum fakat çok yorgunum ya rab..
gözyaşım, içimin ateşi, kırgınlığım geçmiyor bir türlü. elimden tut, beni rahmetinle ve sevginle yük olmayacak bir gönüle koy..
dualarımla, tüm samimiyetimle gelmeye çalışıyorum sana. bana kendini hep hatırlatıyorsun , seni unutmadan yaşamaya çalışıyorum.. kararmış gönlüme inşirah ferahlığı verir misin?

bu kişi o doğru kişi olsun. lütfen tanrım.

ey tanrılar! ışığınız benim tek sığınağım. kendi sonuma kadar size inanmaya devam edeceğim.

seni, ben yarattım. :)

şu şahane şiirle iştirak etmek istediğim başlık.

"merhaba tanrım.!
sakın tanrı dediğime bakma,
alaycı söylemlerden oluşan uzun cümlelerin
haysiyetini incitmeden
senin yeryüzündeki temsilcilerine seslenmekten
yorulduğum için,
bu gece müzakere masama seni muhatap olarak alıyorum,
içki kadehimde yüzen şu siyah silueti görüyor musun.?
onlar afrika'dan atlı karıncalara binip senin merhametine inanmadıkları için kaçan,
kaçmayı kurtuluş sanan,
sanmakla kalmayıp suretine dökülmüş siyah derilerini maske olarak geçirmek için açlıktan ölen çocukların gölgeleridir.

ziyan olmuş her kahkahama zinekâr söylencelerin sözlü tarihe geçtiğini kaydet
ve bileğine dolanan karanlığın hükmüne inanmayan annelere bir özür borcun var...
devletin derin defterine kazınmıştı: azınlıklar çoğalmamalıydı.

yeryüzü maviye boyanınca
siyah o zaman bir dile dönüşür,
tarih ki
tanıktır kasıklarında işlenen tüm kadın kıyımlarına.
annem,
mitolojik bir ritüel mitlerin ilk satırında,

sevgilim,
vurulan ilk kırlangıcın kalbi hala yanı başımda...

dağların aksanını henüz ezberledim
dilimi taktim ettiğim hiç bir kitap beni anlamıyor.
ve
hayalarıma ateş eden bu mühim şahısları biri durdursun,
hiç tanışmadığım çocuklarım ölüyor..."
diljin kovexi

beni bi sal biraz kendi halime, çok değil bi kaç gün.

ben artık evimde huzur istiyorum, fazla bir şey değil, minimuma indirdim taleplerimi.

allah'ım beni para babası yap. çok istiyorum,garibanlik belimi çok büktü.

tanrı'm kötü kullarını sen affetsen ben affetmem.

rıza makamına talibim rabbim.

sen benim rabbimsin. mutlak otorite olarak kabul ettiğim, emir ve yasaklarına uymak için çaba sarf ettiğim rabbimsin. mutlak otoritene ittat ve icabetim ne cennet arzusu, ne de cehennem korkusundandır. çünkü; ben tüccar değilim, ben korkak da değilim.

sen beni özgür yarattın. özgürlüğün, körlerin algılarındaki özgürlük anlayışına dönüştüğü bu devirde, görmek ile bakmanın ayrımının yapılamadığı bu devirde, özgür olmayı ve görebilmeyi bana nasip et.

maslahat ve menfaatin isyana sebebiyet verdiği, eşyanın, hakikate tercih edildiği, mahluk olanın, halık olanı kendi gibi mahluk saydığı, bu karanlık ve köhne zamanda; çehremi aydınlat.

cehaletin, cüret ve cesaretine tanık oldum. bu tanık olma esaretinden beni kurtar rabbim.

bazı insanlar bebekken ölüyor, eğer bu senin elindeyse ayrımcılık olmuyor mu?
direkt cennete gitmek ayrımcılık değil mi?
her şey senin kontrolündeyse biz niye varız, niye doğup niye ölüyoruz?
nereye gideceğimize sen karar veriyorsan ne önemi var ki?
en acımasız kişi sen değil misin?

artık beni alır mısın yanına. ben çok yoruldum.

kurban olayım, şunu biraz kıs ya..

teşekkür ederim.

ee naptın o işleri..

konuyu biliyorsun amin. birçok kişi aynı istekle yalvarmakta sana.

dünya üzerinde bu kadar pislik ahlaksızlık adaletsizlik varken gerçekten insanların yedikleri içtikleri senin için önemli mi?

niye hep beni kandırıyorsun?