türk halkının cahil kalma nedeni

dünyanın gelişimlerine genel olarak entegre olamamamız, ölümüne savunduğumuz saçma sapan lokal hurafeler, her şeyde iyi olduğumuzu düşünmemiz, merak etmeyişimiz, günü kurtarmak için yaşayışımız, ama bence en önemli sebep; elimizdekiyle yetinmeye o kadar alıştırılmışız ki hiçbir zaman daha iyisini istemeyi aklımıza bile getiremiyoruz. herhangi bir konuda dünyada sondan ikinci olsak en azından sonuncu değiliz diye sevinmek bize öyle aşılanmış ki. acilen bu bakış açısını bırakmalıyız. çünkü potansiyelimiz bundan çok daha fazlası..

tembelliğin tatlı gelmesindendir.

beyaz zambaklar ülkesinde'yi okuyunca anlaşılan.

bu kadar farklı kültürün; ekonomik, sosyal ve dini açıdan farklı şartlarda yaşayan insanların olduğu bir coğrafyada herkesin aynı şekilde düşünmesi beklenemez. bizdeki asıl sorun bu farklılıkları; halkı bölmek ve cahil bırakmak amacıyla sürekli istismar eden çeşitli cemaat, örgüt ve kurumların sürekli olmasına ve hatta bazılarının hükümetler tarafından desteklenmesine karşın halkı eğitmeye ve milli bir kollektif bilinç çatısı altında toplamaya yönelik bir örgütlenmenin olmayışı, olsa dahi -köy enstitüleri gibi- az sayıda ve kısa ömürlü oluşudur.

cahil kalmayı istemesidir çünkü cehalet mutluluktur... günümüze bakın gözle görülen onca şeyi görmezden bilmezden geliyor insanlar çünkü bir şeyi bilmek sorumluluk bilmemek ise mutluluk getirir...

tüm hataları başkasının üstüne yüklediği için. halbuki herkes hatayı kendinde arasa herşey ve heryer çok daha güzel olabilir di. olabilir.

ulus veya milliyet fark etmeksizin bir insanın cehalet diye tanımlanan dar bir alana kendini hapsetmesi, temelde dünya ve hayatın doğal akışıyla kurduğu yüzeysel ilişkiden kaynaklıdır. o düzlemde, karmaşık bir mekanik yoktur ve dış dünyayla her gün kendini tekrar eden basit bir alışveriş rutini vardır. bunun dışında bir şeyleri anlayıp yorumlama, değiştirip dönüştürme ihtiyacı da yoktur. dahası, hakim sınıf politik sistemlerinin toplum düzeninde, piramidin geniş alt tabakalarından beklenen ve içinde kalması gereken standartlar da budur. sevk ve idarelerinin sürdürülebilir olması için bilinçlenmemeli, sorgulamamalı, araştırmamalıdırlar. eğitim, hukuk ve yasalar, kültürel-dini yaşam, medya vs. tüm kamu düzeni bu form üzerine inşa edilir. tanrı, devlet gibi hegemonik erk unsurlarının arzu ettiği insanlar olmak dışında, başka hiçbir yaşam gayeleri ve ideaları yoktur. ucuz iş gücü, harcama ve tüketim, politik taraftar olup oy kullanma, sürekli yaratılan düşmanları taşlamak gibi işlevsellikleri vardır. türkiye toplumuna has olmayıp az gelişmiş, pasif sömürge ülkelerdeki toplumların ortak karakteristiği, cahil kalmaktan çok cahil bırakılma nedenidir.

bana kalırsa * bunun en büyük sebebi konfor alanından çıkmaktan korkmak ve sürü psikolojisini fazla benimsemek. gelişim, aydınlık, çağdaşlık, açık fikirlilik gibi unsurlar insanların gözünü korkutuyor. başka bir görüşe sahip olmak, başka bir yaşam tarzını benimsemek, başka uğraşlar edinmek insanlar için zahmetli görünüyor. yani dokunmayın bana diyor bizim cahil. sürü psikolojisine gelirsek, düşünme kabiliyeti paslanmış her insanın yaptığı gibi ya bu böyleyse vardır bi bildikleri, hem atalarımız ne demiş bilmem ne mantığıyla geçmiş neyse geleceğe de gelecek nesillere de bunu entegre etmeye çalışıyorlar. risk almaktan korkuyor kısaca. gördüğü bildiğini yapmak kolayına geliyor. ülkenin batı kısmı -her il, ilçe olmamakla beraber- dışındaki genel toplum yeniliği hep reddeden kesimdir, kanıtlanmış biçimde..

harf inkılabı(!)

okumamak. yalanlara inanmak ve her şeyi gerçek sanmak.
okumazsan anlatılana inanırsın sonuçta boş beynin bir şeyle dolması gerekiyor.

tutuculuk herşey hakkında duyduğu derin ve önlenemez tutuculuk. sarıldığı fikrin asla değişmesini istememek. yeni olan her şeye duyulan ön yargı.
bu öylesine derin bir tutuculuk ki matbaa nin gelişinden ateşli silahların reddine kadar geçmişimizden şimdiye kadar uzanan körü körüne bir bağlılık.

insan doğuştan gelen zeka potansiyelini kullanabilmek için gelişme çağında kaliteli beslenmeli. insan protein alması gereken bir canlı. çocuğu sokağa salıp eline bir dilim yağlı ekmek verip akşam ezanında babası gelmeden eve alıp uyutmak annelik yapmak değil.

bu şekilde büyütülen bir çocuk aileden ne gördüyse onu sorgulamadan kabul ederse , okulda kaliteli öğretmenlerin elinde iyi bir eğitim almak yerine olan merakı köreltilirse nasıl cahil olmasın.

cehalet bilgi ile ilgili değildir. ben asla ilber ortaylı kadar tarih bilemem. bilmem de gerekmez. tarihi ilgi duyduğu için okuyan insan ilgi duyduğu kadar bilse yeter.

temel bilgileri bilmeyen cahildir diyebilirsiniz evet öyledir. cumhuriyetin ilanı gibi istanbul’un fethi veya ankara savaşını da duymamış kişi cahildir ama esas cahillik bilgisini kullanmayanlardan ortaya çıkıyor.

yani bilmek istiyorum evet önemli ama bilgisini kullanan olmadıkça önemi yok. eskiden latince okuma yazma sadece kilise okullarında mümkündü. halk da gelip incilde ne yazıyor diye kiliseye gidip sorardı.

latince artık ölü bir dil ama ingilizce bilmediğimizden çeviri eserleri okuyoruz. isteyen de aslından okuyor.

bir dilde yazılan eserin müellifi o dilde o kelimeyi o metinde hangi bağlamda kullanmış bunu bilmeden anlamdan google gibi çeviren adamlar da var.

bu nedenle mesele kendimizin okuyup anlaması. ingilizce kabul etsek de etmesek de bugün bilim dili. bilim yapmak istiyorum diyen ingilizce bilmeli ama bugün ingilizce öğrenmeyelim dünya türkçe öğrensin derseniz batılı size gülüp geçer ama çocuklarımız da bilimden uzak yetişir. imkanı olan gider dışarıda kalır öğrenir ve ona göre geliri olur ona göre hayatı olur.

osmanlı imparatorluğu dışarıya elçi gönderdi ve onların yazdıkları sefaratname eserleri ile kendine yön vermek istedi.

yani osmanlı-cı olanlar da bunu görmeli.

islam.

dün yaban isimli romanı bitirdim. orda çok güzel anlatıyordu... kuraklık, açlık ve sefaletle çerçevelenmiş anadolu halkı, bu yaşam mücadelesi içinde kendini geliştirememiş.
gözümde köyüm, nenelerim, annemin çocukluğu canlandı. insanlar yaşamak için hem toprakla, hem devletle, hem cehaletle aynı anda savaşamıyorlar. hayatta kalmayı yaşamak zannedip, ölene kadar ne okumanın ne de hakikaten düşünmenin tatlı hazzını duyamıyorlar.

kırk kere cahil denirse cahil oluyor zaten e sürekli cahil dendiği için yeni doğanları bile 2 günde cahil yapıyoruz bizim için çok zor bir iş değil bizim çenemiz iki dakika durmaz.

kervanı yolda dizmeye çalışmasi... bir plan yap araştırma yap geçmişinden ders al yok ... cahil mi kaldı bilmem ama cahil olmayı seçiyor gibi ...

yardımlardan beslenir. benim neden param yok diye sorgulamaz.

fakirlik. en büyük sebebi bu bence. neden diye sorarsanız anlatırız

üşengeçlik.
okumak, sormak ve araştırmak yerine duyduğu her boka inanmak.

mesela sorsan chp camileri yıkacak diyen milyonlar var.
yine sorsan akp pkkya karşı diyen milyonlar var ama işte megri megri şarkı söylemeleri, imralı'yla görüşüyoruzları, apo'nun kardeşinin trtye çıkmalarını bilmezler.

sistemsiz ve beyinsizliğin ilerlemesi üzerine kurulu eğitim. bakın eğitimden kastım sadece okullarda verilen dersler değil, insanlardan alınan merak duygusu ve hazırcevap da birer eğitim şeklidir bizim insanımız dedikoduyu merak eder ama bilginin doğruluğunu etmez, ahmet'in ayşe'nin kazandığı parayı merak eder nasıl kazandığını ne emekler verdiğini etmez, sınavda ne çıkacağını merak eder çıkan şeyin çıkma sebebini etmez. sistemsiz eğitimin bariz sonucudur bunlar.

çok uzun uzun yazmaya üşendim...
bu görsel durumu özetleyecektir..