türkiye'de tartışma kültürü

bu genel olarak türkiye'de yaşayan çoğu bireyin istediği şey sadece kendini o an ezdirmemek ve karşısında ki insanı olabildiğince yerin dibine gömmek. tartışma ahlakı olmadığı için insanı en değersiz hale getiriyor böyle sohbetler. karşısındakini dinlemeyi bile bilmeyen bir toplum var karşımızda ve bu çok acı verici.

yoktur. insanlar tartışmaktan kaçmak için her şeyi yaparlar ya da karşısındakini dinlemeyip üste çıkmaya çalışırlar.

tartışmayı kavga etmek sanan bir millet olarak,böyle bir kültür yokkk

tartışma dediğin bir fikir çatışması değil mi. iki tarafın kendisinin doğru taraf olduğunu ispatlamak için sözlü mücadelesi. bunun için üç tane organ gerekli. beyin,dil ve kulak. adam daha dinlemeyi bilmiyor ama savunduğu hedenin doğru olduğunu ispat etmeye çalışıyor. ee böyle durumlarda genelde sonuç başka bir organın devreye girmesine kadar varabiliyor (bkz: yumruk)

seviyeli bir tartışma asla olmaz. o yüzden en iyisi cahille muhabbeti kesmek .

tartışma : iki düşünce veya fikirler hakkinda doğruluğu üzerinde konuşmaktır. ben dahil hiç kimsede olamayan kültür. bununla ilgili ilk önce böyle bir kültürümüzün olmadığını kabul etmeliyiz . sonra ise bunu geliştirecek eğitimler almalıyız bunlar ;diksiyon , iletişim, hoşgörü ve saygı eğitimi gibi değerler eğitimi .

'sen kimsin be!'
'asıl sen kimsin ln!'
'sen benim kim olduğumu biliyor musun?'
'asıl sen benim kim olduğumu biliyor musun?'
...

sesi gür olanın hakli olduğu sanılan bi kültür var. yere batsın sesi de haklılığı da.

ha tartışmanın olabildiğine inandın ve kültürünü sorguluyorsun, fatal error.

genel olarak öyle bir kültüre sahip değiliz malesef.

sonu mutlaka bıçaklar ve silahlara dayanır. normalde böyle olmadığına emin gibiyim.

türkiye'de tartışma kültürü, bilgi eksikliği, ön yargı, manipülasyon yapma isteği, hırs ve ego, acele ve dikkatsiz konuşmak, dinlememek, duyduğunu hiç düşünmemek, özdeşleştirmek, konuları karışık muhakeme etmek ve bilumum safsata kullanımı içerisinde ilerleyen tartışmalar silsilesidir. genelde bir sonuca ulaşmaz.

tartışma kültürünü türkiye'de ve de dünya'da etkileyen en önemli şeylerden birisi post truth'tur. normalde " i think therefore i am" iken post truth'da " i believe therefore i'm right" mantığı güdülür. düşünce ana odaktan çıkarılmış, duygu ve inançlar ana odak yapılmıştır.

örn:
x: sıvı yağlar bi senede %50 zamlandı. 60 liralık yağ, 90 oldu.
y: zammı marketler yapıyor. x marka 65 lira, ondan alın, 90 lık almayın siz de.

burada x, ortada verileri olan bir gerçeği öne sürerken y'nin bunlar umrunda değil. zamları marketin yaptığı inancını öne sürüyor, elle tutulur bir verisi yok, savını baştan kabul etmiş ve üstüne öğüt veriyor, zaten burada iletişim noktalıyor.

başka örn:
t: faizler %19 olmasına rağmen döviz yükseliyor, yatırımcının türk lirasına güveni kalmadı. ekonomik göstergeler ekonomide kötü gidişi işaret ediyor.
z: bunları öne süren türkiye'yi kıskanan ve gelişmesini istemeyen dış güçlerdir.
s: kimse aç değil, ekonomi çok iyi.
k: dövizle mi maaş alıyoruz, bana ne dövizden?
l: sen vatan hainisin.

vs. vs. vs. dediğimi anladınız. bu gibi insanlara hiçbir şey anlatılamadığı için tartışma kültürü yok.

son olarak doğru iletişimi engelleyen şeylerin listesini vereceğim. biriyle konuşurken, tartışırken, her konuda, ister yazılı ister sözlü bunları yapmamalısınız. bunlar iletişimi engelleyen, koparan şeylerdir.

1- emir vermek, yönetmek: adı üstünde, iletişim kurduğumuz kişiye emir vermek, emrederek konuşmak iletişimi engelleyen ilk şeydir.

2- tehdit etmek, gözdağı vermek: zaten...

3- öğüt vermek, çözüm getirmek: düşünelim, birisine derdinizi anlatıyorsunuz ve o size konu ile ilgili öğüt veriyor, çözüm üretiyor. mesela:

- matematik dersini yapamıyorum, anlamıyorum.
-daha çok çalışman lazım.

bunu o da biliyor. bunu söylemene gerek yok ki. buna karşıdakinin verecek bi yanıtı yok, bu kelimelerin de bir anlamı yok. sadece iletişimi engelleyen şeyler. yapmayınız.

4- öğretmek, nutuk çekmek, mantıklı düşünceler önermek: karşındaki senden bir şey öğrenmek istiyorsa, düşünceni merak ediyorsa bunu zaten açıkça soracaktır. senin ekstra olarak bir şey öğretmene ya da mantıklı da olsa bir şey önermene gerek yok. karşıdakinin her durumunu bilemezsin ayrıca onun da beyni var, mantığı var. yukarıdaki ile biraz benzer bir şey.

-yeni telefon aldım, işte (iphone 11)
-bunu alacağına bir telefon ve bir bilgisayar alabilirdin.

sence mantıklı ama sa-na-ne? sence karşıdaki bunu duymak için mi sana bunu iletti? iletişim koptu. başka verelim.

-haftaya vizeler var, konular sıkıştı.
-her gün bir dersi çalışırsan, halledebilirsin.

oldu paşam, biz bilmiyorduk onu :) yani kısaca dediğim, karşıdakini aptal, kendinizi kurnaz sanmayın. büyük yanılgıya düşürür.

-usta bize 2 çay.
-(çay gelir)(birisi şeker atıp karıştırır)
-şeker mi kullanıyorsun? çok zararlı bir şey, obezite yapıyor. bırakmalısın.

nutuğu çektin, öğüdünü verdin. aferin. doğru, şeker zararlı ama ne alaka ve sanane? şu diyalog, "sen de beni kanser ediyon, bir sus" denilesidir.

5- yargılamak, eleştirmek, suçlamak: bunlardan kimse hoşlanmaz. niye öyle yaptın, ben öyle yapmazdım vs. vs. kimse iletişim kuracağı insandan böyle şeyler duymak istemiyor.

6-övmek, iltifat etmek, pohpohlamak: iltifat güzeldir. iltifat ediniz, iyi bir şeyi övünüz ama yerinde ve zamanında olmak kaydıyla. karşıdakini devamlı övmek, pohpohlamak iletişimi koparır. övmek, değer verdiğinizi gösterir ama nasıl birisi kendini fazla övdüğünde mideniz bulanıyorsa karşıdakini de fazla övmek mide bulandırır. gerek yok.

7-ad takmak, alay etmek, utandırmak: yersiz şaka ve sululuklar iletişimin gelişimini engeller.(yazmaktan yoruldum)

8-yorumlamak, analiz etmek, tanı koymak: yukarıda bahsettiklerime benzer şeyler. kimse yoruma muhtaç değil, bir konu üzerine sorulmadıkça yorum yapmamalısınız. aynı şekilde konuyu kendince analiz etmek de yanlış. konunun tüm detaylarına yaşayan kadar hakim değilsin. konu/sorun üzerine direkt teşhiste bulunmak da iletişimin gelişimini engeller.

-sevgilimle kavga edip ayrıldık, çok mutsuzum.
-zaten seni sevmiyordu, haketmiyordu.

tanıyı koydun haa. afferin, yıldızlı 10 puan. ne olduğundan haberin yok, koyma kardeşim. tanı koyma, yorum yapma her şeye.

9- avutmak, teselli etmek: diyebilirsiniz, avutmak ve teselli neden kötü olsun? olur. birisine derdini, sıkıntısını, düşüncesini anlatıyorsunuz, bunun karşısında size derdinizi unutacağınız bir şeyi yani avunacağınız bir şey öneriyor. hoşunuza gider mi? mesela örneklendireyim.

-bu mesleği yapmak istemiyorum, bana uygun değil.
-başka ne yapacaksın? gül gibi memur olursun işte.

biri diyor ankara biri diyor erzincan.

-mezun oldum ama 30 bin lira borcum var, nasıl ödeyeceğim, iş bulamıyorum.
-kafana takma kardeşim, bir yolu bulunur, allah bir kapı açar.

evet, bu tip teselliler hiçbir derde çözüm olmuyor ve iletişimi de engelliyor. bir yolu bulunacağını karşıdaki de biliyor ama o yolu aramakta şu an. bunu demen anlamsız.

10- sınamak, çapraz sorgulamak: belli zaten

11- oyalamak, şakacı davranmak, konuyu saptırmak: karşıdaki bir konudan bahsederken konuyu saptırmak, alaya vurmak ve de konuyu sapıtıp oyalamak, konuşmanın sonunu getirecektir.

12- karşılaştırmak, kıyaslamak: biriyle konuşurken onu başkalarıyla karşılaştırıp kıyaslama yaparsan iletişiminiz sonlanacaktır.

bunlar iletişimin gelişimini engelleyenler listesiydi. biraz uzun bir girdi oldu ama önemli bir konuydu. buraya kadar okuduysanız, teşekkür ederim.

turkiye de tartısilamyor ki normal tartışma hemen saldırıya geçiyor. karşı taraf dinlenmiyor , o bitirsin ben soyleyecegime başlayayım tekniği var .

var olmayan kültürümüz. çünkü bizim için tartışma demek fikir alışverişi, beyin fırtınası veya doğruya ulaşma demek değil de kendi salt doğrunu karşı tarafa dayatma ve fikir üstünlüğü sağlama anlamını taşıyor. zaten böyle olan sözde tartışma programlarının sonu da hep yüksek sesli bağırmaların dolduğu kavgalarla bitiyor... ne diyelim gelecekte gerçekten herkesin saygı çerçevesinde fikir belirtebildiği tartışma kültürümüz olur umarım

böyle bir kültüre sahip miyiz?

sonu yumruk ya da kurşunla biten kültürdür.

türkiye'de olmadığını düşündüğümdür. kavgayla, küslükle, koca koca bilim insanlarının birbirinden tiksinmesiyle biter. kimse de farklı fikre bak bu da farklı bir yaklaşım demez. kendi bildiğini kabul ettirme yarışında kendi kendine kaybeder, kazanır.

eleştiri kuramları hakkında bilgi düzeyi çok çok az olan toplumumuzda ne yazık ki böyle bir kültürden söz etmek mümkün değildir...

o kadar ilerlemiş ki göremiyoruz

tartışma nedir? karşıdakinin duygu, düşünce ve görüşlerini değiştirmeyi veya yenilemeyi, karşıdakini etkilemeyi amaçlayan bir konuşma biçimidir... dolayısıyla tartışmada savunulan bir düşünce ve karşı çıkılan bir düşünce bulunur.
yani tartışmak demek kavga etmek demek değildir ve bence toplum olarak bunun ayrımı yapılamıyor.