vicdan

vicdanın varlığından şüphe etmek için vicdana ihtiyacım yok mu dersin sayın descartes?

vicdanın varlığını bilinç ile açıklamaya çalışacağım. tamam, modern cogito'dan bu yana, uyumlu bir benliğin (freud) hatta bir benliğin (nietzsche) varlığını sorgulayan bir kalabalık ortaya çıkmıştı. ancak vicdanın kendisinden şüphe etmek, yapılanın çok dışında bir şeydir.

bilincin doğası, işlevleri ve yapısı sorgulanır, ancak genel olarak filozoflar konunun kasıtlı olayları gibi bir şey olduğunu düşünürler. evrenin sadece bir bilgisayar simülasyonu olması durumunda bile, bu simülasyon bu insanı burada bir vicdanla yarattı (sadece simülasyonda bile ontolojik statüye sahip). duyusal farkındalık, bilim tarafından gözlem, ölçüm ve deneye tabi bir nesnedir. bu, optik motor refleksinde sabitler ve yasalar olduğunu gösteren thorndike'den beri.

olağanüstü farkındalık zaten daha karmaşıktır, ancak var olduğundan şüphe duyulacak konu değildir. demek istediğim, duygulara sahip olmak, bir şeyler hayal etmek, dikkati belirli bir hedefe yöneltmek vb. yansıtıcı bilinç çok soyuttur ve bilincin kendi yapısını araştıran olayları incelemek için bir iç gözlem egzersizinden oluşur. gerçek iç gözlemin mümkün olup olmadığını sorgulayan insanlar var, hatta bilinçliliğin yansıtıcı seviyesinin var olduğunu, yani farkında olmanın farkında olmadığını sorgulayan insanlar da var. örneğin, ben bunu şu anda yapıyorum ve muhtemelen siz de.

nurgül yeşilçay'ın başrolünde oynadığı, izmir'de geçen ve bence izlenmesi gereken güzel bir film.

bir insanı hayvandan ayıran en önemli donanımlardan birisidir.
hani olmazsa olmaz diye bir tabir varya, o kullanılacaksa "vicdan" için kullanılmalıdır.
vicdansız insan iğrençtir vicdansızlar kusura bakabilir umrumda değil.

şu soruları istemsizce akla getiren tanımdır: *

- kötü vicdan nedir?
- her insanda aynı düzeyde bulunduğu iddiası neye dayanmaktadır?
- vicdan neden pişmanlıkla açıklanmıştır? kişinin sadece kendi eylemlerin sonucunda mı vicdan çalışır?

bonus soru:
- babam böyle pasta yapmayı nereden öğrendi?

(bkz: vicdan bu değildir öyle olsa duramazsın)

sadece merhametli insanlarda bulunan erdemli dürtü.

güzel isim (olur).

içimizdeki ahlâkî otorite. hep doğruyu söyler. yanlış bir davranış sergilenirken susturur onu sahibi bu yüzden.

dostoyevski'ye göre;
insan,
en çok severken insan,
en çok vicdanlıyken kendisidir.

insani bir duygudur, belki bazı hayvanlarda bile bulunur. ama ne yazikki bazı insanlarda eksiktir.
ayrıca (bkz: vicdansız) .

kafanı yastığa koyduğunda, beynindeki kalabalığın yalnızlığıdır, vicdan.

vicdan genel olarak entrylerimde bahsettiğim konuların temelini oluşturan bir kavram ve yazılmış diğer entryler'den özellikle #768470 bu entry kavramsal ve kökensel açıklamaları yeterince yapmış olması sebebiyle konuyu daha ruhsal bakış açısı ile yorumlamaya çalışacağım..

vicdan tdk'ya göre : kişiyi kendi davranışları hakkında bir yargıda bulunmaya iten, kişinin kendi ahlak değerleri üzerine dolaysız ve kendiliğinden yargılama yapmasını sağlayan güç..
türk dil kurumu kaynak

benzer şekilde kelimenin ingilizce karşılığı olan conscience'da latince kökeni olan conscire kelimesinden gelmektedir.

latince'deki concire kelimesi de from con- + sciō ("know") köklerine dayanır ki burada kast edilen esasında varlığın kendini bilmesine dayanmaktadır.
consire kaynak

vicdan konusu toplumların ilk şehirleşme çabaları ile beraber yazı dilinde de ifade etmeye başladıkları varlıksal bir olgu.

ruhsal terminoloji açısından benzer ifadelerle betimlenebilir ki yine ruh varlığının kendini bilme ve anlamlandırma çabası için dünya maddesi ile temas ederken elde ettiği deneyim ve kazanımlar sonucu tekamül edebilmesi için içine yerleştirilmiş olan varlıksal pusula diye özetleyebiliriz ..

buradaki karmaşa madde ile temas noktasında başlamaktadır. şöyle ki yaratıcının yaratmış olduğu ruh varlığı madde evreni ile temas etmeye başladığı noktada tam bir bilinçsizlik ve şaşkınlık (teşevvüş) (bkz: teşevvüş) hali ile yolculuğa başlıyor ve maddenin cezbedici etkisi ile vicdan pusulasının ses desibeli varlıklar arasında farklılık göstermeye başlıyor..

ruh varlığı madde evrenindeki uzun yolculuğunda yatay tekamülü (bkz: yatak tekamül) tercih etmeye devam ettiği müddetçe vicdan pusulasının sesi kısık kalmaya devam ediyor ve bencil, sorumsuz, kibirli ya da en basit tabiri ile vicdansız diye tabir ettiğimiz güruhu oluşturmaya devam ediyorlar. bu seviyede varlıklar çeşitli ıstıraplar ve eprövler (bkz: epröv) vasıtası ile tekamül planları için çizilmiş anayola geri çıkarılmaya çalışıyorlar. varlıklar burada evet ben maddeyi yeteri kadar öğrendim ve onunla olan ilişkimi minimize etmeye başlıyorum diyerek otomatizmadan çıkmaya karar verdiği ölçüde vicdan pusulasının sesi giderek yükselmeye başlıyor ve yavaş yavaş dikey tekamül (bkz: dikey tekamül) yolunda adımlar atmaya da bu vesile ile başlamış oluyor. ama hayır ben madde ile ilişkimi henüz yeteri kadar geliştirmediğim dediği müddetçe vicdan pusulasının sesi kısık kalmaya ve bu varlıklar ister kötülük deyin ister şeytan deyin ister geri varlık deyin o seviyelerin varlığı olarak deneyimlerine devam ediyorlar. fakat burada atlanmaması gereken husus şudur ki eninde sonunda tüm varlıklar tekamül planları doğrultusunda önce vicdan sonra sevgi ve de son olarak vazife planlarına dahil olarak madde evreni yolculuklarına devam edeceklerdir. ruh varlıklarının buradaki deneyimlerindeki fark vicdan seviyelerinin farklılığından değil madde ile temas seviyelerinin farklılığından kaynaklanmaktadır.

son hızla devre sonuna yaklaşan insanların bu devreyi de vicdan seviyesi açısından çok efektif değerlendirmediği düşünüldüğünde yolculuğumuzun sonraki dönemlerde tam vicdanlı devam edebilmesi ümidi ile lütfen elden geldiğince kendinizi bilmeye, tanımaya ve pusulanın gösterdiği yönü bulmaya çalışmaktan vazgeçmeyiniz..


görsel link

insanın kıblesidir

başını yastığa koyduktan sonra uyuyana kadar geçen süre.

1. insanın adalet terazisi ve otokontrol mekanizması olan soyut kavramdır.

2. kubilay karça'nın son albümünden bir parçanın adıdır.

sözleri:
sor sor hadi sor içinde kalmasın
bu eylülde yaprak döktü yaralarım
yangını harlayıp canımı yandırdın
kalemi kır hadi karalama canım

sap sap yanlış yola
oynadın oyunlar kalbin taşa
döndü zor yalanlarla yaşamak
kaldım yine bir başıma

bilemezler çabaladım
vicdanım rahat artık
kal bi gece daha kal
güzel günler var

bilemezler çabaladım
vicdanım rahat artık
kal bi gece daha kal
güzel günler var

herhangi bir dine mensup olmak sizi iyi biri yapmaz. iyi bir insan olmak vicdanınızla ilgilidir.

vicdan, insanın içindeki tanrı'dır. - victor hugo

cüzdanın ele geçirmemesi gereken, işlenen haksızlıklar ve günahlarla kokuşup asıl fonksiyonunu kaybedebilen, canımızı acıtsa bile, eğriyi-doğruyu, iyiyi-kötüyü kaypaklık yapmadan gösteren, her insanın yüreğindeki âdil sestir.

insanın içinden gelen, iyiliğe teşvik eden sestir.

bu ses ortada hiçbir kanıt yokken işlediğiniz suçu itiraf ettirir.

herkese lazımdır. karşısındakinin acısıyla alay edenler vicdanlı olmayı bırak insan bile değildir.