yaşamak

cahit zarifoğlu'nun günlüğü geldi aklıma. ne çok acı var
havadan yağmurdan bahseder gibi.
mükemmel bi kitap. zarif adamın zarif cümleleriyle tanımak için bi fırsat. kalp kalp kalp

belkide ölmektir yaşamak.

istem dışı yapılan eylem.

insanın çevresini değiştirmesi.

sevmediğimiz duygulara ansızın bir kuyuya düşer gibi yakalanırken, sevdiğimiz duygular için yokuş çıkmaktır.

varlığını devam ettirmektir.

(bkz: yaşamak)

yaşamak;
kasvetli bir sonbaharda,
yağmurun altında yürümektir .
mis gibi kokan toprak kokusunu,
sonsuza dek içine çekebilmektir.

yaşamak;
sonbahar yaprakları gibi
süzülerek yere konmaktır,
bir renge dünyayı sığdırmak,
bir sonbahar yelidir, yaşamak.

yaşamak;
bir destandır.
yeri gelince heycanlanmak,
yeri gelince hüzünlenmek,
maceraya atılmakdır, yaşamak.

yaşamak;
hiç bırakmamak üzere
sevdiğine satılmaktır.
dostlarına inanmak,
onların ellerini tutmaktır, yaşamak.

yaşamak;
gül'ün bülbül'e
bülbül'ün gül'e sevdasıdır.
yaz akşamlarının parlayan yıldızı,
kış günlerinin
kristal kar tanesidir, yaşamak.

yaşamak;
bazen refah içinde kalmak,
bazen bir hamle yapmak,
bazen bir hasbihal etmektedir
hayatla, yaşamak.

yaşamak;
bir gür ormandır.
derinliğine dalmak,
içine girince kaybolmak,
manzarasında
hayale dalmaktır, yaşamak.

bir ebrulidir yaşamak.
zor ama güzel,
karışık ama anlamlı,
ebruli gibi
rengarenktir , yaşamak.

yaşamak;
bir kum sanatıdır.
fakat; bir hareketle yok etmektir.
aslında yaşamak, bir bardak su,
birazcık sevgi , birazcık hüzün,
tek bir kelimedir, yaşamak.

saliha uslu:)

yaşamak, o biçim yaşamak.

kenetleniyorum işte. fikirlerimi zımparalayan or.sp.luklarla birlikteyim yine. açım, ekmeğe değil, deliklerde biriken sancılara düşmüş pezevenkler kadar açım gülmeye.

şerefsiz bir yalnızlıkla güreşiyorum her gece. hayallerimdeki piçliğe erişmekten çok uzağım. nirvanama çomak sokan kadınlara aşıktım her zaman. bir ıslaklıktı ruhumu saran, sırılsıklam bir namussuzluğa bürünüyordum uslanmadan. bok gibiyiz, inan bana, iğrenç ve rezil durumdayız.

dünyaları s.ksek nafile. galaksi g.tmüze girse yine değişmez şarabımızın rengi. görmüyor musunuz? kirleniyoruz bu şekilde, ellerimizden yüreğimize kadar sıçrayan çamuru, gözlerimizdeki pasağı, dilimizdeki oynaklığı...

geceyle örtünüyorum... arınmak için ağlamam gerek, o göz yaşı, o kalbin titrek haykırışı gerek. suretimden gülümsemeyi silmem gerek. kıvranmam gerek. burkulup kırılmalıyım toparlanmak için. en aciz halimle sabahlara dek yalvarmam gerek.

bir insan öleceğini bile bile nasıl yaşar? ya çıldırır, ya unutur..

fiziksel olarak entropiye karşı biyolojik karşı koyuş.

eninde sonunda içinde bir anlam arayışı barındıracak olan var olma çabası.

bana mavi ufuklu bir deniz, dimağımda yaşama dair bir replik bırakacak film, bir konserin heyecanı, bir tiyatronun sanatsal doygunluğu ve felsefik bir kitabın kafa karışıklığı lazım... yaşamak bu işte

birkaç anı nefesin son yayılmasıyla gökyüzünde ki bulutlara karışsın. çivi çakmıyoruz ya toprağa. o kadar büyük laflar etmek gerekiyor mu nasıl yaşanacağına dair?

en zor fiil. en dikenli gül, en zor parkur, en zor yol, en zor ödev, en zor olan her şey.
yaşamak ölmekten daha zor. ölünce bitiyor ama yaşamak öyle mi, onu yaşıyorsun, daha ne??

şaşırtıcı bir eylem.

yaşamak: sağ olmaktır. canlılığını sürdürmektir.

yaşamak bir ağaç gibi tek ve hür ve bir orman gibi kardeşçesine. - nâzım hikmet ran

acı tatlı bir deneyim.

"yok öyle umutları yitirip karanlıkta savrulmak. unutma, aynı gökyüzü altında bir direniştir yaşamak."
nazım hikmet'e ait olduğu düşünülse de sözün sahibi belli değildir.

maddesel olarak nefes alıp vermek sadece
nefes aldığınız sürece yaşıyorsunuz . ama iyi ama kötü ...

ben öyle bilirim ki; yaşamak, berrak bir gökte çocuklar aşkına savaşmaktır.

ismet özel