yazarların bugün kendilerinde fark ettikleri şeyler

bicepslerim çok küçük

ben hâlâ çok küçük bir kız çocuğuyum. yalnızca kötülükten haberdâr edildim. ama hâlâ o kız çocuğuyum.

sabahtan beri keyifsizdim, canım sıkılıyordu. depresyona giriyorum zannettim, meğerse şekerim düşmüş.

bütün planlarımı, düşüncülerimi küçücük bir hareket değiştirebiliyor. üstüne koya koya ilerlediğim düşünce gökdelenleri küçücük bir darbeyle yıkılabiliyor.bunları bugün fark etmedim. ama bugün tekrar fark ettim.

her şeyin doğrusunu değil ezberini , herkesin doğrusunu bir başka deyişle bana öğretileni biliyormuşum .

saçımın okşanmasına muhtaçmışım.

birçok şeyi görmezden gelmişim.

potansiyeline yazık ediyorum. her anlamda...

mal gibi uyuduğumu fark ettim, kolunu dirsekten büküp üstüne neden yatar bir insan yahu? kolumu uzatamıyorum katlı kaldı *

git gide tembel hayvana dönüştüğümü fark ettim.

yatmaktan bir hal oldum, yüzüm gözüm şişti ama kalkmaya da niyetim yok gerçekten help me :/

yaşıyorum ya da öyle zannediyorum. kararsız kaldım.

burada yazdıklarımın %85'i negatif hissiyata dayalı şeylerdir. ki bunların çoğuna yazı falan bile denmez. anlık karalamalar ve saçmalamalar vs. fakat fark ettim ki ben ne zaman şu sözlüğe baksam içimi bir manasızlık kaplıyor.

biz burada neden bir şeyler yazıyoruz lan kendi kendimize? diyorum ve bu manasızlık, içimdeki negatifi harekete geçiriyor. beş dk önce işimde gücümde ve full motiveyken bir anda her şeyin ekstrem derecede anlamsız olması gibi başlıklar açarken buluyorum kendimi. çünkü sözlükte ya da benzeri bir yapı sunan bir platformda yazmak aşırı anlamsız. orada bir konu var dur hele şu konuya fikir beyan edeyim diyorsun falan. kendi kendine öylece. sebep? sana fikrini soran mı var? aktiviteye bak. herkes kendince avunmaya çalışıyor. fakat buradaki herkes yalnızlığını vs'sini es geçtiğini sanırken aslında burada bulunduğu her an daha da yalnızlaştıran bir faaliyet içinde yer alıyor. neyse bu meseleyi detaylı şey etmeyeyim şimdi hiç.

burada takılmak gerçekten bazı psikolojik sorunların ya da manevi boşlukların belirtisinden başka bir şey olamaz. büyük bir algı oyunu. oyun büyük. büyük resim. benim hamurumda bu manasızlık hissiyatı vs var kabul ediyorum ama sözlük denen oluşum bu hisleri durduk yere perçinliyor. o yüzden buralara bakmamak en hayırlısıdır. umarım bu son entrymdir.

edit: son entrym falan değilmiş üstüne baya yazmışım allah beni bildiği gibi etsin.

altı üstü 70 senelik bir ömür. konuyu çok mu hususileştiriyoruz nedir.

neysek o'yuz işte. çok şeker biri olabiliyorken aaa bi bakıyorsun tam bir canavarım.

hayat işte. yerim hepinizi.

bugün gelen aydınlanma şu kısa diyalogda gizli.

zugra : aşk, sonuç olarak bir kendini kandırma eylemidir.
arkadaşı : insanın kendini kandırmaya da ihtiyacı var.

kaygısız bir insan haline gelmişim , sallamıyorum.

kafam eskisi gibi çalışmıyor. ve yeni nurtopu gibi bir psikolojik hastalığım daha oluştu.

uzun zamandır bisiklet sürmediğimi fark ettim.
ve uzun zamandır sabahları koşmuyorum.
arabaya çok alışmışım, arabasız yapamıyorum.
evde durmayı sevmiyordum şimdi ise zaruri bir durum olmadıkça çıkmıyorum.
boşboğazlık yapmaya başladım, sevdiğim insanlara çabuk dökülüyorum, ne var ne yoksa söyler oldum. düzeltmem gereken huylarım var, başlamam gereken ertelediğim şeyler var.. var da var. kısmet

bugün sayılır mı bilmem de dün gece insanların benden benim bile kendimden beklemediğim hedefler bekliyorlar ve ben o yolda yürümek istemiyorumu fark ettim.

arkadaş çevrem tarafından bir ufak manipülasyona kurban gittiğimi fark ettim.

ne zaman bir aktivite organizasyonu yapsalar "clark sen de gel, sana iyi gelir" diyorlar. bazen "kafan dağılır kanka hadi gidelim" diyorlar. hiç sekmiyor hep aynı teknik. benim hep kafam dağılıyor, bana iyi geliyor ve o yüzden benim de katılmam gerekiyor. tabii hemen katılıyorum. neden? çünkü bana iyi gelecek, kafam dağılacak.

dün mekanda otururken fark ettim. dank etti kafama bir an.

+ haftaya safari yapalım diyoruz.
- bakarız oğlum.
+ gel ya iyi gelir kanka sana, kafan dağılır.
- lan safari bana neden iyi geliyor?
+ atv kullanırsın stres atarsın.
- manyak mısınız lan siz? iyiyim oğlum ben.
+ tamam başka bir şey yapalım.
- yok ben evde oturup dizi izleyecem.

arkadaşlarımla ciddi bir döngüye girdik. kafayı yiyeceğim en sonunda. bu konuyu konuşmamız lazım hanımlar beyler diyorum, hangi konu diyorlar. ya organize bir trollüğün içerisindeyim ya da arkadaşlarım mal.

kendi kendimle konuştukça zamanın daha çabuk geçtiğini fark ettim.