yazarların bugün kendilerinde fark ettikleri şeyler

güzel yemek yapabildiğim :)

hareket olsun diye beş buçuk kilometre yol yürümenin bünyemde ciddi bir ninni etkisine sebep olduğu.

uykum geldi, bir yandan saatim deli gibi çarpıntım olduğunu söyledi, böyle bir karartı.

ünlü bir düşünürün de söylediği gibi;

bir çarpıntı sürekli,
nabız oldu yüz seksen.
gitti gidiyorum galiba,
sebebi de yürüyüşten. *

ramazanda stres seviyem iyice düşmüş. saate göre ramazan boyunca tembel hayvan modu açmışım.

selamı sabahı kesmekten bahseden birini görünce tamam diyip devam ediyorum artık. eskiden olsa "tülaayyyy geri dön ben sensiz yapamıyom tülaaayy" diye bağırırdım.

yaş 35 ve yüksek tansiyonum beni epey zorluyor.
birkaç gündür kendimdeki olumsuz belirtilerden ötürü tuzsuz yemek yiyorum.
o kadar dikkat etmeme rağmen, sahura uyandığımda ellerim ve yüzüm şişmiş,yani ödem topladım.
üstelik bunu ev ahalisinin "iyi misin? yüzün şişmiş" demeleriyle farkedebildim. hemen ellerime baktım tabi, o da ne? benim ellerim olmuş tombik ekmek gibi mayalı ve kocaman.
salaklığım burda da bitmedi.
bir güzel niyet ettim oruç tutmaya.
su içip uzun yürüyüşe çıkmam gerekirken, sabah beter bir baş ağrısı ve sol göz bulanık görürken işe nasıl giderim bu halde diye düşündüm. işe gitmek fikri zaten felaket çünkü sürekli oturarak çalışıyorum ki bu daha çok şişmem demek.
eşimin "bu halde ne işi nazo delirdin mi?"demesiyle dank etti.
yavrum sen mal mısın? birileri mi uyaracak seni?
vasi mi atasınlar sana nazo dedim kendime.
bazen çok ufak ama önemli detayları düşünemiyorum. hep de kendimle ilgili şeyler oluyor bunlar.
ben kendimi koruma ihtiyacı duymalıyım bugün farkettim. kimden korumalıyım?kendimden.
bir de çok sevdiğim van otlu peyniri beni sevmiyor, sevseydi bu kadar tuzlu olmazdı.
suda bekletsem de sevmiyor beni demek ki.
bugün van'a da otluya da peynire de küstüm.

bende bi sorun yokta, sanırım banyodaki aynada bi sorun var.! bakanı yaşlı göstermeler filan.. epeyce bi süredir triplerde zaten..! ( oolum sen banyo lavabosunda bi aynasın nihayetinde. sabit, tüm duvarda monteli. kıpırdamadan öyle duracaksın yerinde. işin, işlevin bu senin. ara sıra dışarı bi yerlere götürüp gezdirecek, şaraplı şömineli sürprizler yapacak halimiz yok. ne bu tripler. şunun şurasında geleli dört-beş yıl bile olmadı. bak eşim de benzer şikayetlerde. aklını başına devşir. o benim kadar anlayışlı da değildir ha.! değil seni; ışığını, duvarını, lavabonu dinlemez, topunuzu imha eder yeniler; haberin olsun. sen kadınları yeterince tanımıyorsun herhalde..!)

bir şeyler çözülene kadar ben yaşamaya devam edebilecek miyim acaba. tam fark edememişim. ben en iyisi sonra tekrar geleyim.

kendini hayatın akışına bırakıp olan şeylerle ilgilendiğinde hayat oldukça kolaylaşıyor. arzulanan hayal edilen istenen şeyleri farkında olmadan elde ediyorsun. bazen yolda bulduğun şeyi yola çıkmana sebep olan şeyden daha çok seviyorsun.

büyük sorun ettiğim çoğu şeyi istersem kısa sürede zorlanmadan halledebileceğimi fark ettim. çok da büyütmeye gerek yokmuş.

yaşanılan, gözlemlenen olaylar karşısında herkes gibi üzülüp sevinemememin, onlar gibi tepki veremememim bir hissiklik hali olmadığını, bunun benim kendi karakterimle ilgili olduğunu fark ettim. demiyorum ki duygusuz biriyim, sadece yaşanılan durum veya olayları diğer insanlar gibi abartmıyorum ya da benim daha farklı, daha anlamlı bulduğum şeyler var. sizlerle aynı değer ve yargılara, duygulara sahip olamam ve bu beni duygusuz biri yapmaz.

aslında kimseyi sevmiyorum sadece bazılarına daha fazla tahammül edebiliyorum.

ben bitmişim. eski benin tozu dumana katacağı durumlarda tepki bile vermiyorum.

bugün fark etmedim aslında. fakat söylemezsem olmaz.
çok şey biliyormuş gibi davranıyorum. lâkin bomboş bir adamım.

gerçektende ha.! başlığı okuduktan sonra daha bir dikkatle baktım aynaya.. sanki düne göre bir gün daha yaşlanmış gibiyim..( oysa günün tamamlanmasına daha yarım saat var yahu.!!)