yazarların bugünkü sinirlenme sebebi

çok popüler olmayan ortalama bir sözlükte bile hiyerarşi olması. insan ne kadar acayip bir canlı.

aşırı sıcak havalar dolayısıyla fazla sinirleniyorum.
evde duramıyorum , dışarıda duramıyorum. tüm günümü duşta soğuk suyun altında mı geçirmem gerekiyor, galiba evet.

sararmış yaprakların havada uçuştuğu , sık sık yağmurun yağdığı o sonbahar mevsimine geri dönmemiz lazım acilen. daha doğrusu benim dönmem lazım, tahammül edemiyorum bu kadar sıcağa.
biri beni sonbahar mevsimine doğru fırlatabilir mi? deri ceketimi giymiş bir şekilde gtüm dona dona sahilin kıyısında yürüyerek ardından da yağmura yakalanmak istiyorum.
saçım bozuldu diye de sinirlenmeyeceğim , söz.

sinirlenmedim. en son ne zaman sinirlendim onu bile hatırlamıyorum. noldu bana böyle nasıl bir yaratık oldum ben?

hep beraber yemek yiyeceğiz kuzenlerle. deli gibi acıktım dedikleri saatten bir saate yakın geç geldiler. sinirden tüm yemeği tek başıma yiyecektim gelince ne yaparlarsa yapsınlar bana ne diyerek sjsn açken ben ben değilim kardeşim

ben sinirlerimi aldırdım sanırım. kolay kolay olmuyorum artık birisi çok ters bir şey demediği sürece. ama birikirse de tam birikiyor işte.

herkese, her şeye ve en çok sisteme.
hak etmeyenlerin hak etmedikleri yerde oluşuna...
okuyup insan olamayışlarına,
empati yoksunluğundan geberip gidecek olmalarına,
b*k gibi sağlıkçıların hastanede çalışıyor olmasına.!
ve hepsine çok sinirliyim.
sadece eden bir şekilde bulur diyorum... kim kime nasıl davranıyorsa da beterleri onları bulsun.
beddua olmasın ama duam olsun.

sabah kalktım canım nasıl kek istiyor, böyle cevizli, tarçınlı, havuçlu. geçen poğaça yaparken unun sonunu kullandım. kocam da evde ya hani, erkeğim dedim bir koşu un al da gel. kaç kilo alacağını da söyledim ya. bu gitmiş 8 kilo, kocaman bir un paketi ile eve geldi. ulan gözünün izanına un serptiğim, bizim evimizde aşiret mi yaşıyor falan filan diye bir miktar kendisini azarladım. bana 2 kilo un yetiyor. durun daha bitmedi.

unu açtım. unun içinde topaklar var, unun tadı acı değil bozulmamış ama nem almış gibi. hemen anamı aradım (insan kaç yaşına gelirse gelsin her şeyi anasına sorar). annem unun hepsini ele, bir şey varsa da çıkar dedi. belki sadece nemlenmiş de olabilirmiş. anaaaaa, 8 kilo unu ele babam ele. ama hepsini elemek zorunda kalmadım çok şükür. niye biliyor musunuz? içinde kımıl kımıl bir kurt çıktı çünkü. allaaaaaaahhhh, ben bir daha elediğim unu un çuvalına boşalt, markete taşı, iade et, 2 kiloluk bir un al, eve gel. öldüm öldüm. kocamı undan bir mezara gömmek istiyorum.

ama en kötüsü bu kadarla bitmedi. durun, devam ediyor. ben un ilk geldiğinde kek için 2.5 su bardağı eledim. baktım sorun yok pişirirdim. yedim, ooohh tadı da çok güzel olmuştu. kurt boku aromalı. bitti mi? hayyııııırrrr. dedim kek sıcakken canım komşuma da götüreyim. ooohh onlar da yedi. bitti mi? yooook, biter mi! birazını da kaynıma verdim, kayınpederimle yiyecekler.

bitti ama ben de bittim.

sinirlenmem tamamen kendime. kendime hâkim olamayıp konuştukça gaza geliyorum ve daha çok konuşuyorum, sonuç ise hep pişmanlık.
kendime hâkim olmayı öğrenemedim gitti.

çekirdek çitlemek ah pardon o yoldaşınkiydi ehehehe.

nude ya. hatta rast bir eseri biraz düzenledim.

atarsın nudeden
beklersin, ha canım?
bana kalbindir cihan, götün ne lazım?

yani, nude atıp benden nude bekliyorsun, sendeki göt herkeste var bana kalb gerek.

çok sinirliyim lüften nude atmayın. sağolun.

kahvaltıda siyah zeytin yiyemedim. evde yeşil zeytin varmışmiş. bir kerede zeytin yemeyiverseymisim falan filan.

otelciyim belki biliyorsunuzdur.
en zor sektörlerden biri.insana hizmet ediyorsunuz ve insanla uğraşıyorsunuz.
iş zor değil insanla uğraşmak zor.
para verip odayı alınca seni (otel personeli ) de satın aldığını zanneden tipler.
ukala,megoloman,kibirli, aşağılık dünya varlıkları.
hepinizden iğreniyorum.

nude ya.

ulan kimse de cikip fare nude ister misin demiyor. (kizlardan bahsediyorum).

işimi pratik bir şekilde yapmama engel olan internet yavaşlığına ayrı,
miadını dolduran bilgisayara ayrı,
kendi kendime ayrı,
olan biten her şeye ayrı sinirleniyorum.

ben çok sinirleniyorum.
böyle değildi hiçbir şey.
şöyle çarpsam geçsem bir şeylere belki rahatlarım.

siyasi mevzuları saymıyorum. onlara zaten hepimiz sinirleniyoruz. onun dışında, galatasaray'ın oynadığı futbola sinirlendim.

işimi yapıyor olmama rağmen yapmayıp bir de yapınca 2 saat bağıranın övgü aldığını gördüm. bu da kimsenin vazgeçilmez olmadığının kanıtıdır. emeklerime sçm

takım elbiseme kahve döküldü. her yerine. kurtalımayacak her parçasına. yeleğinden cektine her yerine. sabah etiketin koparamadığım için vazgeçecektim giyinmekten. vazgeçmedim.

eve gelirken kaldırım üzerine park etmiş arabalara sinirlendim. yarın bir ikisini çizeyim ben bunların.
ama bu her zamanki olay.
dün gece üç dört it birbiriyle dalaştı. o itlerden biri kaldırımın tam ortasına kol gibi bırakmış. biri de görmeden üstüne basmış. itleri toplamakta ayak sürüyen belediyeye sinirlendim. yarın telefon açıp fırçalayayım o karıyı.

bugün çok gergindim, sinirli ve tahammülsüzdüm gerçekten. sebebi sabahleyin uyanma biçimim. uykumun yarım saatinden oldum. sigaranın dalından düşen kendini bilmez birkaç fırlamadan dolayı yurdun bazı sabahlar ciyak ciyak öten duman alarmının sesi uykumdan etti yine sabahın altı buçuğunda. yediresim geldi o sigarayı kim içtiyse. bi sinirle kalkıp hazırlandım okula gittim derken sınıfta birkaç gevşeğin sabah sabah boş lakırdısını duymak daha da berbat etti günümü. lab quizini de yapamadım. üstelik çok da basit bir tanecik soru sormuştu hoca. derken günüm bir şekilde berbat, rezalet, sinirli ve tahammülsüz geçti. birkaç saate de uyurum biter herhalde.

sosyal medya tiktok ve telegram erisim engeli beni bitirdi.