yazarların bugünkü sinirlenme sebebi

gece çalışmak denen olayı ilk kim bulduysa, kapısından alıp tenhalara götürmek istiyorum. en verimli yıllarımız geçiyor ulan.
bir de istanbul havalimanı'nı utanmasa kırklareli'ne yapacak olan arkadaşa boy boy laflar hazırladım.

bugün birçok şeye sinirliyim aslında.
nefret ediyor olduğum bir ortama geri dönecek olduğum için sinirliyim. başıma bir şey gelmeyeceğini bilsem orada kalmaktansa sokakta kalmayı tercih ederdim.
kendime sinirliyim çünkü 2024'ten beri tüm moral bozukluklarımı tıkınarak atlatmaya çalışıyorum . sonuç; gelsin fazla kilolar. sonra vay efendim neden kilo veremiyorum..
gündemde gördüğüm haberlerin birçoğuna sinirliyim. yıllardır olan durum, yeni bir şey değil.
kendimde sinirli olduğum diğer konular da var, misal ultra başarısızım bazı konularda. bu da yeni bir şey değil fakat bazen daha fazla aydınlanma yaşıyorum bu konularda.

müzikle her şeye olan sinirimi yatıştırmaya çalışıyorum.
sen de olmasan napardım bilmiyorum.

inanılması güç ama,

ben bugün kimseye sinirlenmedim.
doğama aykırı.
n’oluyor bana.*

edit:

#3574485
artık bir sebebim var.
tşk. *

#3574480

aynaya bak, anında fabrika ayarlarına dönersin.*

valla ben anksiyeteme sinirlendim sfs

allah kitap gireceğim az kaldı.



bakın benimle oynuyorsunuz, hoş değil.
tam *bsi bunlar yav.

zaten bir tane sokuk görevinden ayrılmış.

görüşeceğiz.
devam edeceğiz görüşmeye.

eve 13 dakika önce girdim ama tahta kapıyı da açamadım.

demir kapıyı tık diye açtım da, tahta kapıyı ne diye açamadım ben sarhoş muyum?
hırsız gibi 5 dakika uğraştım. tam annemi arıyordum babam kapıyı açtı,

-bu kapı niye açılmıyor?
dedim,
-zili çalsaydın ya...
dedi.

doru.

kardeşim biz ses etmeyelim diye düşünüyoruz.

-al bakalım kapıyı açıyor mu? dedim, anahtarı bıraktım,

gittim ben, gittim lavaboya girdim çıktım babam halen kapıda uğraşıyor,
açıyor mu dedim?
-ıhğ.
dedi.

ıhğ ya.

annem geldi uyanmış.
açıldı işte oğlum... dedi.
biz kolay açıyoruz normalde dedi.

ya 9 dakika kapıyı açıkken açmakla uğraştılar.

ben bayramın ikinci günü 10 dakikada filan girdim eve.

acayip sinirliyim. bu tahta kapı bozuk. ya da bu anahtar bozuk.

kelenderis denilen terör sevici haysiyetsiz

biriyle konuşurken araya başkasının girmesi. kendisini ilgilendirmediği, üzerine vazife olmadığı halde.

benim için gaziantep. sahnenin ortasında "ameka gaziantebi niye hiçbir şey yok burda" diye bağırdım. herkes için gergin bir andı, benden haber bekliyorlardı ilerlemek için çünkü.

2 gün önce komşunun kızına karne günü vesilesiyle verdiğim düzleştiricim hâlâ geri gelmedi. çıktım kapılarını çaldım, kimse evde yok. bence insanlık ve iyi niyet bu kadar suistimal edilmemeli. birazdan getiririm diyip 2 gün getirmemek. ayıp yani. hayır ucuz kıytırık bir şey de değil, bozulsa ben n'apacağım? materyalist bir köpek değilim ama para kolay kazanılmıyor arkadaşlar. evet bekledikçe kendimi dolduruşa getirmeye devam ediyorum. dellendim.

bugün sinirlendiğim bir şey olmadı. alıştım galiba, derim kalınlaştı. "tamam olur", "olsun", "iyi" deyip geçiyorum. gerginliğim asaletimdendir ama ben de örselendim...*

kızımın sınavı çıkışında trafiğin tıkanmasına sebep olan, kaldırıma park eden araç sahipleri.
uçak iner inmez koridora dolan yolcular gibiydiler.
ters park etmiş arabalar, yoldakilere aldırmadan, yola daldılar. her yola dalan araba yüzünden trafik on dakika durdu. polise buna engel olun dedim, herkes evine gitmek istiyor dedi.
polis bence sırf sınav sonrası stres olmasın diye o şımariklara müdahale etmedi, ona kızmadım ama o şımarık şöförlere çok kızdım.

personelin birbirine olan saygısız davranışları ve kimin bir arada çalışmak istememe sonucu, alınan meeting kararı ve meeting esnasında direkt sorulan soruya net cevap beklerken alakasız ve bencil cevaplar çok sinirlendirdi.