yazarların bugünkü sinirlenme sebebi

zaten gergin uyandım. öyle de devam ediyor günüm. geceye anca soğur motorlarım.

6 aydır çalıştığım iş yerinde dün işe alınan 3 yıl deneyimli kızın benden yüksek maaşla işe başladığını öğrenmem. beni de kandırdılar önümüzdeki ay zam yapılacak diye. 3 ay kırık koltukta oturarak çalıştım karı bi geldi hemen yepyeni koltuk getirdiler. benim deneyimim mi? ha benim deneyim 12 yıl. bu kız 2 yıllık mezunu ben 2 üniversite mezunuyum.

kahkül kestim, kendim kestim, ellerim ile. yani. bi tuhaf. oturmadi. cnm ya. neyse halledecegiz. raat.

şimdiden en büyük derdin bu olsun butonuna basacak yazarlardan özür diliyorum.

geçen sezon uzak şehir dizisini izlemeye başladım. hatta demir baybars da uzak şehir dizisinin kötü karakteri.

dizi ölen eşinin cenazesini doğduğu topraklara getiren bir kadının çocuğunu aşiretin elinden kurtarma çabasını anlatıyor.

yani dizi birinci bölümde adamın tabutta cenazesini uçakla ülkeye getiren ve karayolu ile havaalanından mezarlığa götürüp defneden bir eş ve aile izledik.

adam da trafik kazasında ölüyor bu arada. yani yanarak veya başka bir şekilde tanınmaz hale gelmiş bir ceset yok ortada.

şimdi sinirlendiğim kısıma geleyim. adam ölmemiş. hayır öyle kalbimizde yaşıyor falan değil. baya mezarda yatan kurtlar vadisindeki gibi ali candan değilmiş.

istihbarat / ajan dizisi olsa biz bunlara alıştık ama bu dizide bu saçma oluyor. işin kötü tarafı ölmüş eşi canlandıran oyuncu geçen sezon belki diziye geri dönerim demişti ama biz bunu geçmiş olayları flashback yaparak gösterecekler gibi anladık. adam meğer ben ölmedim demeye çalışıyormuş.

şu vatandaş ile iki gündür beraberiz.

odamdaki balkondan kovdum, geri geldi.
diğer kapıdan kovdum, geri geldi.
defterle vurdum, ölmedi.
kedime yakalatmaya çalıştım, yakalayamadı.

bir sor bakalım ben kendime yeni bir oda arkadaşı istiyor muyum?

tipsiz de bir şey zaten.

(bkz: hande baladın)

bugün her hücumunda sinir harbi olup, şöyle tepki verdim:

hayriye hanım. çok ruh emici bir kadın her sahnesinde imdaat diye bağırasım geliyor. hayır yani insan çocuklarının hayatına nasıl bu kadar düşman olabilir nasıl!

delavy sağolsun yine hatırlattı.

(bkz: hande baladın)

o kadar çok sebep var ki. yine gerginliğimin bitmediği bir gün.

milli maçlara 10-15 sn reklam basan zihniyet yüzünden sıyırmama çok az kaldı

geçen günkü sinirlenme sebebim ile aynı.

acı biber doğradım ellerim yanıyor, her yolu denedim geçmiyor.

eskiden hiç sıkıntı çekmezdim. mutlaka bir yığın şey olurdu.. biri değilse öteki, sıraya koyar hak yemezdim..!
sanırım değiştim yav.. sadece ülkem için kızıyorum ancakki birilerine..
derdim tasam yokmuş ki benim..
"bizimki memleket meselesi yeğeeenn.!"

sabahın köründen beri spotify hesabıma girmeye çalışıyorum... meğer çalınmış! hiç işim gücüm yokmuş gibi nerde saçma sapan iş varsa başıma gelir. şimdi saatlerdir mailmiş şifreymiş her şeyi deniyorum, ama ne güzel başkası dinliyor şimdi. parayı ben ödüyorum, keyfi başkası sürüyor. ya bir de niye ben, niye benim hesabım? başkası mı yoktu?

(bkz: hakkari'de tecavüz edilen esra)

hiç bişey ya
iyi bi gündü

kardeşim bana bi hediye almış. paketi açmaya çalışırken o hediyeyi sektirdim yerde top gibi. içinde kahve fincanı ve tabağı varmış. tabak sizlere ömür. bana neden hediye aldın? hadi aldın da bu hediyeyi sakalı şerif gibi 40 kat neden sardın? kırıldıktan sonra bile tamamını açamadım. her katmanda bir kırık parça vardı. kafa aticam şimdi.

beklediğim haberin gelmemesi.
aklımı kaçıracağım.
hiçbir haber gelmiyor.
bi tane bile.

sabah uyandığım için sinirleniyorum sonra sinirin kendisi olarak geziyorum bugüne özel değil hergün öyleyim alıştık yani normalim