yazarların çocukken yaşadıkları kazalar

yaramaz olunca kazasız gün geçmiyor. çocukken abim ve ben babamin yeni aldığı uçlu kalemleri denemek amaçlı bahçede ziplarken,uçlu kalemi ağzimiza koyup birbirimizi çektik. en son kalem gözüme saplandı allahtan göz kapağının faydalarını öğrenmiş oldum.ama göz mosmor okula gidince birde ilkokula olunca herkese aciklama yapmak zorunda kaldım.

çoğunlukla benim hatam yüzünden abim bisikletle ayağımı ezmişti. ayağımın nasıl kanadığını görünce ağlamaya başlamıştım ama canımın acısından değil, annem kızacak diye. :') sonra yedi dikiş atıldı. bir kez de trafik kazası geçirdik yine o abimle.

kaç yaşındayım hatırlamıyorum. ama altı yaşlarında falan olmalıyım. bir yere gideceğiz. çocuklar için etkinlik yapılan bir yerdi. benimle birlikte tanıdığımız bir sürü daha çocuk daha vardı bizle gelen. biz bir arabaya binmiş gelmiştik işte. gideceğimiz yer ise arabaların vızır vızır geçtiği yolun karşısında. ben tabi o heyecanla annemden habersiz karşıya geçmeye çalıştım bir an önce gitmek için. sonra o hızla gelen araba bana çarpmasın mı.. kaç yıl geçti hala onun acısını unutmuyorum. nasıl bir ağrıdır o yarabbim. uçmayı öğrendim resmen. ilginçtir ki fiziksel olarak bir şeyim olmamıştı. sadece aşırı ağrım vardı. sonrası doktor vs işte. efendim bir gün de ananemdeyiz. o şiş ile bir şey örüyordu. koltuğun üzerine yaptığı el işini bırakmış ve mutfağa gitmişti. tabi ben onu nasıl görmedim bilmiyorum ama üzerine oturmuştum. ve o koca şiş benim bacağıma saplanmıştı.. ya sabır ya sabır bu nasıl çocukluk!

çocukken cok elektirik carpilmisliğim vardir onlardan biri.bir gun evdeyim buz dolabini açtım ve yumurta aldim tutamadim elimden kayıp üçlü prizin içine düştü ;cat cut ses gelirken dedim yumurtayı çikartayim içinden.iki parmağimi prizin içine soktum .güm diye bir ses geldi allahtan sigorta atmış .parmaklarim hafif yandi o kadar...

küçükken kafa üstü metal bir tarağın üzerine düşmüştüm. ağaçtan hem de. biraz kanamıştı. yarılmamıştı bile ama ağladığımı hatırlıyorum.

ısırgan otlarının arasına düşmüştüm (inekten kaçarken, ama kovalamıyormuş)

okulda kosarken hizimi alamayip yere kapaklandim biraz burnum kanadi yuzum gozum çizildi öğretmen eve gönderi.

4 yaşındayken üzerime dolap devrilmişti. dolabın içi boştu ve tam devrilirken kapakları açıldı, boş kısma denk geldim.

ilkokul son sınıfı bitirdiğim günlerde buğday yüklü kamyona çarpmıştım.
evet kamyon bana değil ben duran kamyonun arkasına çarpmıştım ve kamyon kasasındaki buğday yüklü çuvallardan birisi kafamı yarmıştı.
nasıl becerdin diyenlere... okul kütüphanesinden aldığım deniz yılanı adlı romanı bitirmek için yolda okuya okuya gidiyordum. kamyonu görmedim abi.

çocukken sakiz çiğnemeyi çok severdim ve hep ayni sonuç. aksam sakizla uyuya kalir sabah elim sacima yapışık kalkardim sonra saçları kestir.

bisikletten düşmüştüm dizim baya kanamıştı o iz durur mesela halâ

dandik bir iskelenin ucundan dandik bir başka iskeleye atlama oyunu oynarken denize düşmüştüm ama hallettik bir şekilde.

trafik kazası. araba bana değil ben arabaya çarptım. 3.sınıfa giderken yaşadım. ahanda böyle oldu

bisiklet grubumuz vardı, bize göre uzak sayılabilecek yerlere gezmeye giderdik. yokuşta tekerleleri kaldırıyoruz falan, tümsekten geçerken 2 tekeride kaldırdım uçuyorum, ön teker bir çıktı havadayken, bir takla attım köprücük kemiğim kırıldı. doktora gittik hemen, noldu dedi hekim dedim köprücük kırıldı, güldü dur bakalım bir yaa dedi.jemen röntgen çektirdik kırık.

bisikletten düşmüştüm sayılır mı acep

koşan öküzün önünde dikilmek suretiyle öküzün bana çarpması ve benim bayılıp hafızamı kaybetmem bir kaza sayılır mı, çünkü bana benim mallığım sonucu oldu gibi gelmişti. siz siz olun koşan öküzün önüne geçmeyin. hayvan bayır aşağı duramayıp yanlışlıkla beni devirmiş. şükür öküz benden daha akıllı çıkmış da beni ayaklarıyla çiğnemeden kurtarmış kendini. yoksa sonu kesimhane olabilirdi.

dedemin evinde duvara bir askı gibi bir şey yapmışlardı. dedem her şeyi oraya asıyordu. bunlardan biri de içinde limon bulunan bir poşetti çok saçma bir şekilde. poşetin üzerinde de anahtarların bulunduğu bı anahtarlık var. annem de mutfaktan limon isteyince ben de poşeti almaya çalışmıştım. boyumun kısa olduğunu söyledim mi? neyse. zıplaya zıplaya elimle poşete vurdum düşsün diye ve sonunda düştü. ama poşet değil. anahtarlık. hem de tam burnumun üstüne. hem de çok pis düştü. allah kahretmesin ki acısı hâlâ burnumu sızlatıyor. sonuç olarak şekli değişmiş bir burunla yaşıyorum o zamandan beridir.

1- pencerenin önünde otururken pimapenin sivri ucu kafa hizamdaymış, bir arkaya attım kafamı delindi.

2- komşumuzun yazlığında bisiklete binerken sağ bileğimi vitesliğin paslı çıkıntısına sürttürüp yardım.

3- havuzda boğuluyordum az kalsın.

4- tozlu depoda motosiklet sürerken motorsikleti kaydırıp yere düştüm, bacağım egzoza değip yandı.

5- ablamla kavga ederken salonun kapısına yumruk attım iki camlı bloktan biri yere indi.

6- ilkokulda karşıdan karşıya geçerken tam okula gireceğim sırada yolun ortasında arabanın biriyle burun buruna geldim dondum kaldım, çarpmadan durdu.

böyle düşünüp sıralayınca baya bir şey yaşamışım gerçekten.

köy evinin merdivenlerinde bir basamağın üzerine sandalye koyup oturmaya çalışıyordum. oturmamla sandalyeyle birlikte yere yuvarlanmam bir olmuştu. annem öldüğümü düşünerek bayılmış. galiba ben de bayılmıştım ya da uyuyakaldım onun acısından tam hatırlamıyorum uyandığımda tek gözüm açılmıyordu şişlikten. *

pencereden balkona atlayıp kendi kendime döngüsel bir oyundayken düşüp dudağımı patlattım, 30 yıl geçse de hala izi var.
ilkokulda çelme takan arkadaşım yüzünden çenem yarıldı.
lisede yağmurlu bir günde okul duvarından atlarken demirlere saplandım 4-5 dikişle atlattım.
büyüdükçe kazaların boyutu da büyüdü ağır yaralı trafik kazası ile jübile yaptım, son olduğunu umuyorum.