yazarların gözünden kendi hayatları

ne eksik ne fazla.

aynı günün tekrarını yaşıyorum, bozuk plak gibi hep aynı şarkı çalıyor.

davul sesidir, my life.

kayıp bir yaşam. daha güzel olabilirmiş eğer böyle zamanlarda doğmasaymış

kayıp yıllar.

mücadele.

ordan bakınca, hayat bana güzel.

düşe kalka ilerlemeye çalışıyorum, haliyle yavaş oluyor. dernek kuracam.

boş bir hayat.

her ne olursa olsun, etrafındaki insanlardan kendini korumayı öğrenmiş, enerjisini kendine saklamasını bilen, kendisi için mücadele etmeye, ayakta kalmaya ve her olayın içinde kendi hayrına olan yönü görmeye çalışan, bundan böyle olaylara hiçbir şekilde çok fazla anlam yüklemeyen, anlık ve duygusal tepkilerle değil, akılcı yönünü kullanarak hareket etmeye çalışan, olumsuzluklardaki negatif enerjiyi bile kendine fayda sağlayacak şekilde kullanmayı öğrenen bir enerji dönüştürücüsü olma yolunda ilerleyen biri...

bu aralar bi hayatim olduguna emin degilim.

ayşegül mutfakta,
ayşegül denizde,
ayşegül küçük anne,
ayşegül güzel bahçede..

bu ilkokul zamanları kızın, ata baktıktan sonra ayşegül'le haşır neşir oluyor. kitaptaki görseller dikkatini çekiyor. pek zeki değil ama görsel zekası fena değil. kuş almaya çalışıyor. istediği kuşu alamıyor. okumayı söktüğünde küçücük bir kuş elinde kalıyor. kurdele ile okuma belgesine iliştiriliyor. o kuş aslında hedeflerine zor ulaşan, ulaştığında ise çok yorgun düşen, bu muydu diyen kızın büyümüş haline de atıfta bulunuyor.
okul hayatı şöyle böyle.. kızgın, sinirli öğretmenlerinden nefret eder, pis der onlara, zamanla büyüdükçe bu duygusu ölmeyecektir. öfke kontrolü olmayanlara karşı o da öfkeli. sonrasında bu eleştirdiği kişilere benzememek için çok gayret gösterecek. hayat onun için zorunlu sorumluluklardan ibaret bu yüzden yaşamayı pek adlandıramayacak. biraz mutluluk biraz hoş vakit lütfen lütfen diye diye kendine ricalarda bulunacak. nerede olduğunun, niye orada olduğunun bol bol sorgulamasını yapmaktan bitap düştükten sonra geç bir farkediliş ile yüzyılın keşfini yapmış bulunacak 'an içinde keyif alma' hayat bakışına dahil olacaktır. keyif almaya çalışırken çoğu kez oturup ağlayacak. hayatın ters köşelerine de halen alışamamış olacaktır.

okula gitmeyi çok isteyen, okuma ve öğrenme merakı ile evde tutulamayan, keşfetmek için erken yaşta okul yollarına atılan bu hevesli çocuğun hevesi bir hafta içinde kursağında kalacak. annesine 'tamam ben okula bu kadar gideceğim' diyecektir. hayatımın şu saatine kadar da böyle her yeni iş, yeni insan ve başlangıçlarda önce çok hevesli başlayıp sonra bir hafta içinde bu mudur diye buruklaşıyorum. buruk buruk yola devam edenlerdenim.

hayat kısa kuşlar uçuyor misali,
hayatıma kuş bakışı baktığım başlıktır.

kalan ömrü için keşif dolu güzel rastlaşmalar diliyorum bu tatlı kızımıza.*

hiçbir şekilde tanımlayamayıp hiçbir yere konumlandıramadığım ömür.

egom osman ve ben

-osman lan kalk kalk kendimizden bahsetmemiz gereken bir başlık daha.
-abi bir dur ya. ota boka yazıyorsun alla aşkına bir dur.
-olm kendi hayatımızı kendi gözümüzden anlatacakmışız. çok heyecanlandım. şimdi kendimi pozisyonlandırıyorum ve gözümü ayırmadan bizi anlatacağım.
-e ne görüyorsun abi o pozisyondan.
- bir bok görmüyorum iyi mi?
- tahmin edilebilir bir durum. ben yatıyorum abi. sen bakmaya devam et.

salıncak gibi.bazen yavaşça sallanır gibi. düşünerek, gözlemleyerek. bazen hızlıca sallanır gibi. ardına bakmadan, anı yaşayarak. bazen de sallanmadan, duraksar gibi. kimseler geçmeden, ilişmeden. kendi kendimden geçerek.

basit bir ev kazası.

vasat, değersiz. hiç var olmamış olmayı dilerdim.