yazarların keşke yapmasaydım dediği şeyler

hayatta 'keşke'leri az olanlardanım. (sanırım.) yo hayır, her şeyi doğru yaptığına inanıp yanlışlarını bile ısrarla güzelleyen aptallardan olduğum için değil. keşke diye mızıldanıp geçmişe dövünmeyi anlamsız buluyorum. değiştirmem gerekenleri gördüysem/anladıysam değiştiririm, artık değiştirilemez gerçeklikte iseler, değiştirilemeyeceğini bildiğim için enerjimi düşürüp olumsuz etkileme yaratmaması için gerçeği kabullenerek yol almaya çalışırım. değiştirebilmem mümkün olduğu halde değiştiremediğim bir şey ise (örneğin sigara) kişisel bir zaafım olduğunun farkındalığıyla yaşamımı sürdürmeye bakar, kendime acıyıp acındırmaktan kaçınırım.
(yaa dostlar.. işte ben de 'beyle' mükemmel bir insanım, keşkeli tümceler kurmayı sevmiyorum. zorlasanız bile 'keşke sigarayla hiç tanışmasaydım' demem/dedirtemezsiniz. keşkenin kime ne faydası olmuş ki.)

keşke büyümeseydim.

keşke şu sözlüğe kayıt olmasaydım.

keşke dememek için her haltı yapmam ve günün sonunda "yaptıktan sonra da keşke denebiliyormuş lan" aydınlanmasının aniden cereyan etmesi... bilader bi ayarın olsun be.

hayata dair..
olduğum gibi görünmek..
göründüğüm gibi olmak..

liste uzun ama hepsi tecrübe.

keske ikinci cocugu yapmasaydim. yani ben dogurmadim da, sonucta benim de katkim var.

bilmiş bilmiş konuşanlar gibi "hayatta hiç keskelerim olmadı" demeyi çok isterdim ama o kadar çoklar ki. hangi birini yazsam acaba?
keşke hiç kumar illetine bulasmasaydim ilk aklıma gelen.

keşke bazı fevri kararları almasaydım. anlık düşüncelerle hareket edip zaman geçince sinirler yatışınca pişman oluyor insan.

keşke yapsaydım dediğim şeylerden daha azdır.

hiç yok. cunku beni kötü etkileyebilecek hepsinin içinden bir şekilde sıyrıldım. yine olsa yine yaparım asdfa

yanlış insanlara taviz vermeseydim.
yanlış insanların kalbini kırmakta cesur olmasaydım.

o son dilimi yemeyecektim. evet.

bazen diyorum ki. keşke ideal ve prensipler den yoksun, farkındalık ve merhametten uzak; duygu ve sevginin önemi bilmeyen umursamaz biri olabilseydim.
ama yine de şükrediyorum, netice de beni ben yapan özellikler bunlardır.

hiçbir şey için keşke dememem gerektiğini öğrendim. çok istiyorsak diyelim ama faydası da yok hiç inanın.

keşkelere takıldığımızda ne ders alabiliyoruz ne de ilerisi için bir adım atabiliyoruz.

şunu da birbirine karıştırmamak gerekiyor sanırım.
iyi ki diyemediğimiz şeyleri keşke sanma eğilimindeyiz.
onlar keşkeler değil, onlar hayatın sözlüleri, testleri, sınavları.
onlar olmadan ne kendimizi tanıyabiliriz ne de biz olabiliriz.

ölüm yoksa ucunda, kimsenin hayatına da bir zararımız yoksa nötr bakmakta fayda var hayata.

keşke o son kadehi içmeseydim. canım başım…

keşke sevmeyi bu kadar ciddiye almasaydım. sevmenin sevilmekten üstünlüğünü savundum hep. böyle yaşadım. ve bu beni önce yeryüzündeki en mutlu insan yapardı, sonra ise zavallı gibi hissettirirdi... bu zinciri bi yerde kırmam gerekirdi.

yok. yaşadığım en kötü şeyden veya karardan bile bir ders çıkarmaya, öğrenmeye çalışıyorum.
iyi veya kötü, aldığım tüm kararlar beni şu anda olduğum kişi yaptı. kendimce dersler aldım mı? evet aldım. yapar mıyım tekrar? işte ondan pek emin değilim.* çünkü bilirsiniz, enteresan bir espri anlayışı vardır hayatın. o "asla tekrar yapmam" dediğin şeyin tam da içinde buluverirsin bazen kendini.

ben asla asla demiyorum ve "keşke" yerine çoğunlukla "iyi ki" demeyi tercih ediyorum bu yüzden.
iyi ki zamanında o yanlış arkadaşları/partnerleri seçmiş, yanlış işe girmiş, yanlış yerde yaşamış ve tüm o yanlış kararları almışım ki ben olmuşum, kendimce büyümüşüm.
bunların hepsinden o kadar çok şey öğrendim, o kadar çok şey kattım ki kendime; iyi ki demezsem çarpılabilirim.*

bazı acılar, çokça hayal kırıklıkları var ve bunlar yaşanmasa daha iyi olurdu elbette ama onlar da tuzu biberi diyerek geçmeye, bazılarını hâlâ atlatmaya çalışıyorum.


bu arada bahsettiğim "iyi ki" polyannacılığı şu değil yalnız, karışmasın lütfen *

keşke mükemmel olmak için kendimi bu kadar zorlamasaydım, hata yapmaktan bu kadar korkmasaydım. gerçi şimdi çok farklı bir mentale sahibim ama bu hâle gelene kadar kendime yazık etmişim diyorum bazen. ruhumu çok bastırmışım. neyse ki farkındayım artık.