yazarların yaptığı en büyük dalgınlık

bebeğimi bebek arabasında a101 de unutmak.

diş telim varken hamburgeri ısırarak yemeye çalışmıştım kötü bir deneyimdi.

su kaynatırken düğmeyi kapatmayı unuttuğum için halıyı yaktım. bir kere de gözüme diş macunu kaçmıştı.

balkon kapısını kapatıp duşa girmiştim ama unuttuğum bir şey vardı ki ev halkı balkonda oturuyordu. *

bir gün duşa gireceğim üstümdeki çıkarıp çamaşır sepeti yerine klozete atmıştım.
tam sifonu çekecekken kendime geldim.
allahım dedim sen yardım et.

geçenlerde başıma geldi.
sabah otoparka indim, araba anahtarımı almadığımı fark ettim.
üşendim tekrar asansör falan.
atladım vapura...
neyse yoğun bir gün, akşam toplantıdan çıktım bindim metroya.
planım metro-izban-otobüs ile eve en az trafik ve mümkünse hiç yürümeden ulaşmak. yorgunum çünkü.
metroya bindim, halkapınar'da izban'a aktarma yaptım ve eve yakın durakta indim.
otobüs durağına geçtim, evin önünden geçen otobüse bindim.
bir süre geçti, kafamı kaldırdım deniz solumda ve biz ilerliyoruz.
ulan?! denizin sağımda kalması gerekiyordu!
dikkatlice bakınca bostanlı iskeleye doğru gittiğimi fark ettim.
neyse dedim, iskeleden eve yakın giden bir otobüs bulurum.
hop, otobüse 25 dakika var.
beklemek yerine dedim tramvayla yunuslar yapayım, oradan otobüsle geçerim bir şekilde.
kafamı yine kaldırdım, yunusları geçmişim artık karşıyaka iskeledeyim*
hayda!
neyse indim mecbur, evimin olduğu mahalleyi gördüm bir otobüsün üst ekranında.
normalde evin önünden geçen otobüs kalkıyor oradan, o da elma bu da elma diye düşündüm.
aha dedim atla arthur!
neyse bindim, kaptan hiç de benim evle alakası olmayan yollara girdi.
sordum.
tarif etti şuradan geçiyorum diye...
dedim dayı dur sen dur, ben yürüyeyim.
şöyle tarif edeyim, "normalsözlük" kelimesini mahalle olarak düşünün, ben n harfinde oturuyorum ama otobüs k harfinin kıyısından geçiyor.
eve geldim, akşam 20:30!
3 saat sürmüş bu koşturmaca*

ondan sonra asansöre üşenmemeyi öğrendim.

mermiye kafa atmistim.

-ibrahim tatlises.

evet.

bir sinek sağ tarafımda monitörün biraz uzağında uçmuştu. ben de mouse'un kürsörü sandım. "nereye gidiyorsun?!" diye söylenerek mouse'i sola doğru çekiyordum ki, sinek çıktığı monitöre geri dönsün.

günlerden bi gün, hayattan tam olarak vazgeçtiğim zamanlardı, bu yer yuvarlağında bi önemi de yoktu canımın, gökyüzü ciğerime de dolmuyordu artık. karşıdan karşıya geçerken sağıma soluma bakmayı bıraktım bi anlık. kendime gelmeme sebep olan o kornanın da allah bin belasını versin.

hadi tamam bunu ilkokulda ortaokulda yaparsın ama üniversite hocama anne dedim ya...

içinde yükte hafif, pahada pek de hafif olmayan iki-üç parça malzeme, tablet ve cüzdanımın olduğu çantamı 500t'de bırakıp inmek. sonrası aksiyon-gerilim filmi gibi.

çantamın olmadığını fark ettiğim gibi durakta bekleyen taksiye bindim ve şoföre, abi öndeki arabayı takip et dedim.

tabi, araba yerine otobüs ve çantam otobüste kaldı diyerek. kavacık'ta otobüsten inmiştim. kahramanım 4.levent'e gelirken otobüse selektör yaptı. durakta yetiştirdi, çantayı aldım geri döndüm. abiye de taksi parasının iki katını vermiştim, hem yardımları hem de mükemmel anıya katkılarının karşılığı olarak.*

ya en büyük değildir ama sık yaptığım şey sözlükte başlıkları karıştırmaktır.

şöyle ki,
aklıma aynı anda 3-5 şey gelir, unutmuyiyim diye gerekli başlıkları sekmede açarım. sonra... işler karışır hacı. konular karışır, başka başlığa yazacağım diger başlığa yazarım çok alakasız şeyler yazarım vs.
bazan fark ederim.
bazan etmem.

bu da benim kendi sarhoş stilim.

hastanede kan verirken iğnenin uzerimde oluşturduğu travma etkisinden sonra,elimi yüzümü yıkamak icin tuvalete girmiştim. elimi yıkamaya yeltendigimde wc den bir adam çıktı. ama burasi sey falan dedi. ben de her sey normalmis gibi abartacak bi sey yok elimi yıkayıp cikcam zaten dedim. erkekler tuvaletine girmisim, işim bittikten sonra çıktıktan sonra kapının ustundeki etikete baktım ısrarla. bence adam yanlış yerdeydi haha
ama cok utanmıştım

yanlışlıkla havalimanı yerine kirazlı yönüne giden metroya binmek. * *

bir çalışana bir sıfır fazlalı maaş yatırmak 42000 yerine 420000 yatırmıştım tabii farkettik sonra hemen.

savaşta iki elini kaybetmiş olan müracaatçıya belge uzatıp almayınca "e buyrun" demiştim. benzerini bir kere de görme engelli biriyle yaşamıştım. ikisi de eşit derecede utandırıcıydı. *

isim soyisim benzerliği sebepli yanlış kişiye reçete yazdım.

hiç kimse de sorgulamadı hani bana niye reçete yazdınız mesajı geldi diye. aman hep en olmadık şeyleri şikayet edin siz zaten, belki antidepresan yazıp kayıtlara şizofren diye geçirdim sizi tövbe bismillah. *

bir elimde kek diğerinde de meyve suyu vardı. kek yiyim derken meyve suyu paketini ağzıma sokmuştum.

metrobüsten indiğimde iade almayı unuttum.