ben. ilkokulun birinde kantine uğramam gerekti, küçük bir kız usulca yaklaşıp "abla sen sekizinci sınıf mısın?" deyince dumura uğradım. liseli falan de bari ablacım ya.

hey teenage mutant ninja turtle! biraz fazla sürmedi mi nereye gittin dediğim yazardır. sözlük dedikoduları, haberleri ondan sorulurdu. tanımları da çok değerliydi. kuvvetli kalemini de al gel kaplumbağa!

sağlık, zayıflama, güzellik ile ilgili haberler açıldığında isminden bahsettiren sıvı.

üzüldüm. ben de yeni tanımı ne zaman yazacak acaba diye bekleyen yazarlardan biriydim.
rahatsız edici olan yazılara yeni düzenlemeler önerilebilir. bir şeyler yapılabilir. çözümsüz olduğunu düşünmüyorum. umarım bu durum uzun sürmez ve aramıza tekrardan katılır.

sanki millet zorunlu ihtiyacı dışında bir şey alabiliyor. şu hale bak batman çağırır gibi gökyüzüne imdat yazısı yansıtıcam artık, bi gören gelir herhalde.

kelime anlamı olarak "verilen sözde durmak" ve "devletlerin yaptığı antlaşmalara uyma zorunluluğu" anlamlarını taşır.
ama benim asıl bahsetmek istediğim, tarkan'ın "ahde vefa" ismini taşıyan türk sanat müziği albümü. bu albüm yaklaşık 5 yıl önce çıkmış olduğu halde, 5 yıldır dinleme hevesim gram eksilmedi. yahu bir insana ne söylese yakışır mı? megastar ünvanını sonuna kadar hak ediyor bu adam. tarkan bey o kadar değerli bir sanatçı ki pop, türkü, türk sanat müziği ne söylese kendine yakıştırıyor. ve bu albüm de bunun bir kanıtı niteliğinde bana göre.
hâlâ keşfetmemiş olanınız varsa, muhakkak dinleyin diye yazmak istedim bunları. keyifli dinlemeler*.
youtube.com/playlist?list=P...

benimdir. hiçbi yere salmayan aileniz olunca pandemiden önce de öyle oluyor sonra da

tembellik. kimse çalışmak istemiyor. herkes kolay yoldan para kazanıp zengin olmanın derdinde.

bugün pazar. bugün yeterince boş zamanım ve yürümeyen ilişkiyi itmek üzerine konuşabilecek hatta çizerek anlatabilecek motivasyonum var. yürümeyen ilişkiyi itme konusunda; kaç kişinin ittiği, hangi şartlarda ittiği ve ne yöne ittiği çok mühim.

-yokuş aşağı gayet tabii tek kişi itilebilir. bu evre; ilişkinin seyri konusunda hiçbir şey yapmayan tarafın göze batmadığı evredir.


-ilişki dümdüz bir yoldaysa ve yine tek bir kişi itiyorsa yine ilerler ama a kişisi yorulmaya, ilişkinin gidişatından endişelenmeye başlar.


-ikinci evrenin kaçınılmaz sonu olarak ilişkiyi itmek a kişisi için daha da zor hâle gelir. bunu iki ayrı çizimle destekleyeceğim:


-peki "iki tarafın da ittiği ancak yine de yolunda gitmeyen ilişkiler var yagami, buna ne diyeceksin hııı?" derseniz onu da anlattım.

böyle itmeyeceksin güzel kardeşim. şöyle iteceksin:


not: sürtünme katsayısı sıfır kabul edilmiştir.

takma ya geçer

#46380 tolgame isimli arkadaş tanımları görüp görmediğimizi sormuş, evet görebiliyoruz başlıklara tıkladığınız zaman sizler de görebilir hatta artılayabilirsiniz.

bagdat bile bunuyordu sora sora
en zorlu yollarin da sonu geliyordu
nereden başlayacağını bilmekti mesele

ezberlenmis yaralar da kabuk bağlıyordu
bilinmezlerin de vardı bı bildiği
resim defterine çizilen bacası dumanlı ev gibi
uzun hikayelerin çoğu ezbereydi
lakin bir beklenen vardı gelmeyen
istedigi tek şey, yola çıkmış olma ihtimaliydi

kırıcı olmaktan korkmayın sebebi kırılmış olmanın nasıl hissettirdiğini biliyor oluşudur.

'nereye çıkar?' ilişkisi.

hep ben diyenlerle hep sen diyenler sağlıklı ilişki kavramını kaybetmiş insanlardır. biz bilinci bunlardan çok daha farklıdır. birbirini yıpratmadan orta yolu bulmaktır. sevgi ve saygı çerçevesinde, dayatmalar olmadan hayatı birbirine kolaylaştırmaktır. hep benciler hayatlarını kendilerine taparak geçirmeye devam ederken, hep senciler biraz daha kendilerini sevmeyi öğrenme yolunda ilerlemelidirler. hayatı yokuşa koşmanın zararını bencilerde sencilerde elbet bir gün görecektir. kimse kimseyi ömrünün sonuna kadar anlamaya çalışarak geçiremez. bir ömür sevgi dilenmek yerine bir senciye düşen sevilmediğini ve sevilmeyeceğini anladığı an kendini frenleyebilmektir. her insanın beklentisi ömrü boyunca sevilmek, huzur bulmak, huzur vermektir. aksi sağlıksızdır, aksi yorar, aksi üzer... kendinizi ve insanları üzmeyin. önce kendinizi sonra insanları sağlıklı bir şekilde sevmeyi öğrenin. ya da sadece kendinizi sevmeye devam edip başkalarının sevgisini azad edin...

hakkında nickaltı girmek için sabahı bekleyemediğim yazardır. nasıl müthiş. bu tanımından bahsediyorum, bu aha bu, #422654. sen neredeydin? zaten daft punk hayranıyız. bir de böyle tanım yazılır mı arkadaşım? heyecandan tanımı okurken taşikardi oldum. ama yüzümdeki gülümseme de bir saniye gitmedi. hep yaz.*

bu kasetlerin hepsini saklamış ve her gün düzenli olarak temizlemeye devam etmiş nesil. bu nesil ki kasetleri her eline aldığında usb denen sonradan görmenin hafızalarının sınırlı kaldığını ve yine bir gün kaset sistemine dönüleceğini söylemekten vazgeçmez. bilim teknik'e göre 35 terrebayt depoluyor bu veletler diyerek de tezini güçlendirir. ayrıca hepsi heroes of might and magic ve quake ile üniversite yıllarında fenafillaha ermiştir.

haftaya iplerimi alıp başlıyorum. yamalı bi hırka yapmıştı biri ondan yapıcam da önce ilmek atmayı öğrenmem lazım..

malûm gazetede köşe yazarı idi ali ural. o sebeple kitap bana hediye edildiğinde ön yargı ile yaklaşmadım değil. birkaç ay süründürdüm kendisini, yüzüne bakmadım. en sonunda önce kapak yazısı dikkatimi çekti, sonra rastgele pasajlar okudum derken kapıldım gittim.
açar açar okurum arada hâlâ.
velhasıl kitap güzel.

arka kapaktaki yazıyı paylaşayım sizinle.

sevgili dost!

bu sabah kuş sesleriyle uyandım. ne güzel değil mi? hayır, güzel değil! açık penceremden ok gibi dalıp yastığıma saplanan karga sesleriydi.

kuş sesleri dediğimde aklına asla karganın gelmediğini biliyorum. bu, karganın da bir kuş türü olduğunu bilmeyişinden değil, karganın türünün en önemli özelliği olan güzel bir ötüşten mahrum oluşundan elbette. yüzümü yıkarken acaba diyordum; acaba türümüzün en önemli özelliklerini taşıyor muyuz? hareketlerimiz ve sözlerimiz nerelere saplanıyor?
acaba 'insan' denince hatırlanıyor muyuz?

babaannem yörük, annem ve tüm sülalesi manav, dedemin dedesi tatar annesi ya türk ya da rum. fakat bende en çok tatarlık baskın heralde. küçük ve çekik gözlerden anlaşılıyor zaten. et+rakı sevdası da diğer bir özelliğimiz. babam kasap dedemin de meyhanesi var.

oglalalakota ve ateist kaplumbağa'ya gelsin...

9 sene önce, ankara



ilginçtir ki tam da şu şarkılara sardığım yıllardı: