mehmet günsür'ün yandan yemişi.

şimdilik kendi fotoğrafımı koydum bunda bir sakınca görmüyorum, ben benimdir fotoğraf dediğin yeri gelir değiştirilir.nick anonim olabilir ama fotoğraf için saklayacak bir şey görmüyordur yapanda.

bir 6.45 mottosu der ki; "hiç kimse nereye gittiğini bilmeyen biri kadar yükseğe çıkamaz" bir başkası da der ki; "bir kürenin üzerinde başlayan yolculuk ancak başlangıç noktasına biraz daha yaklaşmaya yarar"

tüm bunlara dayanarak belki de haddim olmayarak "devam et" dediğim yazar.

yol?
bak o bilinmez ama yolda olmak ve yoldan bıkmak aynı anda mükemmel ve ve bir o kadar tiksindirici bir duygu.

evet, aynı zamanda bir bakıma kadıköy çocuğuyum.

soruşturma açılması için esastır erkeği içeri tıkmak için değil.

normal erkektir ve ülkemizde normalleşmesi gerekmektedir.
aynı çalışan kadın gibi.

tercih meselesidir.uzun yıllar manuel kullanan biri olarak otomatiğe alışınca diğerini unuttum.

28 takipçim ve ben şuraya biyere kıvrılırız.
size hiç rahatsızlık vermeyiz.
keyfinize bakın siz.
size yetişmek için 40 fırın ekmek gerek.

13 ekim 1972 and dağları uçak kazası.

"çocukluğun kendini saf bir biçimde akışa bırakması ne güzeldi. yiten bu işte!"

sanırım son gittiğim konserlerden biriyidi. tunalı’nın kasvet kokan bir mekanında “6:45”

konserine paraşütle inen bir delidir. zaten normal insan bize göre değildir. kendisini bir başka severiz ki, bunu söylemenin tam yeridir.

fazla bilgi vermeye gerek yok. ancak en sevdiğim şarkısını, aslında türküyü ve dahi yani cover’ı ekleyeyim buraya.

aşık mahzuni şerif’in 1986 yılında bestelediği “sarhoşum dünyada”
sen bizim hayko, al türküyü öyle bir hale getir ki, türkü başkalaşım yaşasın.

cover; mahzuni’ye saygılar albümünde yer alır. benim sevdiğim iki güzel insanı bir araya getirmiştir.

“sarhoşum dünyada sevdiğim,
meyhoş geziyorum yâr.
kadehimi doldur da bari,
eller bizi duymasın yâr.”

sarhoşluğagider

sözü ve müziği sevgili ihsan güvercin'e ait bir yas, bir matem, bir isyan türküsüdür. sevgili tarık sönmez'in öncülüğünde bir proje halinde 36 sanatçımızla birlikte çok güzel icra edilmiştir. ülkede yaşayan alevi kökenli vatandaşları akıllarınca sindirmeye çalışan karanlık beyinler ve onların maşası din tüccarı, alçak, şerefsiz gerici yobazların 2 temmuz 1993 te sivas madımak otelinde yaptıkları katliamda yaşamını yitiren 33 canımız için yazılmış ve bestelenmiştir. dini, dili, rengi fark etmeksizin yüreğinde bu acıyı hisseden herkese selam olsun..

çok vahim ve üzücü bir durumdur.
ulan ne hale gelmişim diye içinden geçirir insan.
sagopa kajmer ağladığını kendin görmen ruhen yıkılış diyor aynen öyle işte.

kuzu kuzu tarkan modundaki aragorn’un; keskin bakislim, ipek saclima* yonelttigi soru.

muhtesor otesi editi buraya birakiyorum:

yalnızlığı seviyor oluşudur. artık şu öğrenilsin. bazı insanlar yalnız yaşar, ama yürekleri kalabalıktır.

anneeeeee! ben ne zaman doğacağım yaaaa!

tanım : 2002 yılındaymış gibi yazdığımız başlık.

anne gitti ve evler döndü yazlık otellere
anne gitti ve sular buruştu testilerde
artık çamaşırlar yıkansa da hep kirlidir
herkes salonda toplansa da kimse evde değildir.

sezai karakoç

özel tenekesi diye okudum.
o kadar uzağım ki bu konuya...*

küçükken köye gidince evcilik oynardık boş yağ tenekeleriyle, artik boş yağ tenekem bile yok. özel teneke deseler bile çıkamazmışım.
(bkz: yaran yanlış okumalar)

insanin aslinda uretme ve sorunlarla basa cikma potansiyeli sanildiginin cok daha otesindedir. oldukca guclu/yuz, oldukca dirayetli/yiz...sadece sorunlarla yuzyuze gelindigi o ana kadar bunun farkinda degiliz. kotu gun gelip cattigi zaman da sahip oldugumuz gucun, yapabileceklerimizin farkina variriz. o yuzden denilebilir ki zor gunlerden gecenlerin en iyi bildigi sey, dussede bir sekilde ayagi kalktigidir...zor olsada isleyen duzen malesef boyledir. gun ne kadar kotu gecsede o nefes aliniyor, o zaman geciyor, o gunes mutlaka doguyor. yeter ki insan hayatin ucundan tutmaya devam etsin.