arkadaşının arkadaşın olmadığını anladığın an

ben hayatımın en zor günlerini yaşarken 1 tane mesaj atmaktan bile aciz olup, kendisi zorluk yaşarken 1 dakikalarını bile ayırmaya tenezzül etmemiş insanların ortamına kapılıp ben hiç yokmuşum gibi yaptı.

babası koronavirus yuzunden vefat ettiği gece saat 4'te kimse telefonunu açmazken ben açtım. ertesi gün apar topar cenaze yapıldığında 2 tane vizeden çıkıp apar topar yanına ben gittim. sevgilisi olacak kız onu kuzeniyle aldattığı zaman teselli eden de bendim. tabi bunun karşılığını 2 gün sonra bana demeden 3 4 kişiyle bir olup tatile gidişinin haberini instagram story'si ile görerek aldım.

sonra aradan bir süre geçti ben zor bir döneme girdim. bu insan evladı da ölmüş babasının hatrına girdiği part time işten kazandığı para ile cakal'lı, karılı kızlı ortamlarda gününü gün etti. bilerek 1 dakikasını bile ayırmadı. ilk yaptığı yanlışla bir acaba dedim ama, sonraki yaptığı karaktersizlikle o zaman işte gerçekten arkadaşım olmadığını anladım.

insan arası bozuk olsa da zor gününde yanında olduğun insandan bir karşılık bekliyor. ben o karşılığı alamadım. şimdilerde benim için ölüden farkı yok. zaten ayrılıkları çok becerebilen bir insan değildim. insanları hayatımdan çıkarırken apar topar hiçbir sebep sunmadan sessiz bir şekilde çıkarırım. hiçbirinden de pişmanlık duymam. kim benden uzakta ne yaşıyorsa yaşamaya devam etsin. ayrılık draması yapmaya gerek yok.

düşmanlarınla görüştüğünü öğrendiğin andır.

gerçekleşmesi için büyük bir nedene ihtiyaç yoktur. sonsuza dek süreceğine inandığınız arkadaşlıkların ömrü aynı yerde bulunuyor olmanızla şartlanmış olabilir, okul arkadaşlığında olduğu gibi. hayal kırıklığı yaratır.

çokta bişiy olmaz.
yeni arkadaş bulmam 2 dk.

düşmanlarınla konuştuğunu gördüğün an.

insanlar bu kadar duygusuz mu ya dediğim andır.
bir gece yolda yürüyoruz arkadaş sandığım insanlarla nedendir bilmem bir köpek üzerime doğru koşmaya başladı. normalde köpeklerden çok da korkmam ama üzerine hangi hayvan koşarsa koşsun korkarsın. sonra köpek üzerime doğru atlamaya çalıştı. kendimi bir şekilde kurtarmayı başardım. sonra etrafıma baktığımda yanımda olan insanların ben köpekten kurtulmaya çalışırken koşarak gittiğini farkettim.
normalde sormam ama gidip "siz ciddi misiniz, korkup dokunmasanız dahi yanımda dursaydınız bari" diye sordum. aldığım cevaplar yaşadığım şeyden daha korkunçtu. biri şafi olduğunu ve köpeklerin haram olduğunu söyledi, diğeri o an sadece kendini düşünebildiğini...
biz insanlara olan inancımızı bir günde kaybetmedik.

doğruyu bildiği halde sana yalan söylemesidir.

zort yani tosluyorsun böyle duvara ve şey diyorum niye ben arkadaşlık kuramıyorum meğerse tanıdığım insanlar egoist zavallinin teki çıkıyor

(bkz: her an her şey olabilir)

normal. bunlar dünyada olabilecek şeyler.

sandıkta altı oka veya altılı masaya gidendir gardaşım!

onun için çabaladığınız ama aynı çabayı görmediğiniz de.

para istediğinde ne zaman geri verebilirsin dediğinde

benim ancak arkadashağım olabilir o.

düşmanımla arkadaş olup,senin yerin ayrı ya dediğinde. dost satan kendini pazarlasın.

seni sadece menfaat için kullandığını fark ettiğin o andır.