arkadaşının arkadaşın olmadığını anladığın an

o anki yaşanan bilişsel dengesizlik hali. adeta çınlayan düşünceler, parça parça bilince gelen anılar. sonra bi bütünleşme, yerini olumsuz değerlendirmelere bırakan olumlu yargılar ve bilişsel dengeye varma. yaşanan hayalkırıklığı. nedenini sorgulama ve bazı insanların ne kadar yakınında dahi olsa, onlara ne kadar çok iyiliğin dokunmuş da olsa sana karşı kötü duygular besleyebilme ihtimalinin de olduğunu kabullenme. dersini alma ve kapanış.

arkadaşlıktan kastınız, sürekli eğlenmek, gezmek, konuşmak falansa zaten arkadaş değilsinizdir. başımız sıkışmayınca bir birimizi aramadığımız bir sürü arkadaşım var. gerçek arkadaşlık biraz da bu galiba.

arkada şimşek olduğunu çaktığın andır.

bir süre sonra bu meseleyi de umursamıyorsun.

5 ay ceza evine düştük 1 kişi de arayıp sormamış bu adam nerde diye gerçi aile bireylerim bile 1 ay sonra ortadan kaybolduğumu fark etmiş.

“bunun için mi yazdın/aradın gerçekten dediğinde” anladığım andır,maksat konuşma olsun diye yazarsın ama o şahıs gelir bunu yazar.o zamandan sonra bir daha yazmadım kendiside arayıp sormadı açıkçası.

herkesin içinde bana ''senden nefret ediyorum!'' diye bağırdığında. sonrasında yollarımızı ayırdık hatta bir zaman sonra kendisini affettiğimi fark ettim. evet arkadaşlar, iflah olmaz bir malım. vurmayın tamam.

8 buçuk tl lik tütünü bile benden esirgeyen insana arkadaş demem ben.

ihanete uğradığım andır. ne yalan söyleyeyim bu kadar midesiz olmayı nasıl başardıklarını bir türlü anlayamıyorum. yazık

sana yalan söyleyen hiç kimse arkadaşın değildir. beyaz yalanlar da dahil.

boş bulunarak ağzından bir şeyler kaçırmıştı.
o an sorgulamaya başladım. hayal kırıklığı ile üzüntü arası bir duygu yaşamakla birlikte demek ki benim onu koyduğum yere o beni koymamış dedim ve sessiz bir şekilde ondan uzaklaştım. sonuç ise görüşmüyoruz. komik olan yanı bir kere bile nedenini sormaması.
iyi ki o an bir şeyleri ağzından kaçırmış.

"ne kadar yoğun olduğumu bilmiyorsun" dedi
"sen anlatmazsan bilmeme imkanım yok ki, ya zaman ayır ya da zaman ayıramadığın için şikayet etmekten vazgeç" dedim.
şimdi mükemmel bir dostluğumuz var.
şaka yahu, mükemmel olacak olsa o vakti zaten ayırırdı, hepimiz biliyoruz.

t/ arkadaşının, o güne kadar farkında olmadığın ya da olup da göz ardı ettiğin bencillik vb. özelliklerinin etkisiyle hareket ettiğini farkettiğin andır.

uzun zamandır arkadaşın olarak bildiğin birinin doğum gününü kutlamaması can sıkıyor. hadi onu geçtim unutmuştur, hayat telaşına kapılmıştır, çalışıyordur falan filan. ama ameliyat olduğumu söylediğim mesaja bilerek bakmayıp aynı gece eğlenmeye gidebiliyorsa o kişi ile olan bağımı sorgularım. sanırım artık sadece selam vereceğim bir insan. bu beni üzüyor, kendisini seviyordum.

sırrını anlatma dostuna, dostunun da dostu vardır, o da söyler dostuna söylemini yaşayarak öğrenmek.

çok rahat, çok profesyonel.

deli gibi aşık olduğum adam için kollarında ağladığım kız beni teselli edip onun kollarına gittiğini öğrendiğim andı...

daha çok "dost" için geçerli

aranız bozulduğunda nâmertlik mi icra ediyor, düşmanlığı bile mertçe mi yapıyor

bir insanı hakikaten tanımanın biricik yollarından..

ben yaşadım bunu. hiç o hissi hissettiğimde kırıldığım kadar kırılmamıştım şu hayatta. insanlara karşı güveni bitiriyor. daha zor inanıyorsun.

açılın bu konuda dehşet bir hikayem var.

bir arkadaşım muhafazakar sevgili yaptı. sonra bu muhafazakar sevgiliye telefonunu ödünç verdi ve telefonda da eski sevgilisinden gelen romantik mesajlar... silmeye kıyamamış... çünkü hala onu seviyordu aslında, yaş farkından ötürü ailelerinin desteklemeyeceği bir ilişkiydi. mecburi ayrılmışlardı.

neyse muhafazakar sevgili bu mesajları görüyor deliriyor, senin benden önce sevgilin mi vardı kafasında. bir de bu kızımız başörtülü, ama romantik mesajlar kıvırcık saçlardan şehvetle bahsediyor. muhafazakar sevgili de kızıyor hem sevgili yaptın hem de saçlarını mı gösterdin diye.

benim arkadaş bi üzgün bi üzgün, beni arıyor, nefes alamıyorum çok kötüyüm şöyleyim böyleyim... hemen dersi ektim gittim yanına. tamam dedim bu mesajların bana ait olduğunu söyle. bana yık. benim sevgilimmiş bana yazmış ben ekran görüntülerini sana yollamışım. sevgilin böyle bildin tadınız kaçmasın. oo tamam dedi süper fikir. öyle de yaptı. araları düzeldi. evlenme kararı aldılar. almışlar daha doğrusu. yüzükler alınmış aileler tanışmış sonra nişan günü bana haber verildi de öyle öğrendim. :d şüphelenmedim ama hiç.

sonra kalktım nişana gittim akılsız ben. çok duygusaldım tabii ilk kez bir arkadaşım nişanlanıyor. salona girer girmez arkadaşımın yanına gittim sarılmak için. bana oturduğu yerden dedi ki: "kızlar şu tarafta yanlarına gidebilirsin."
"sarılmayacak mıyız" dedim şaşkınlıkla. kalktı sarıldı. bu sırada nişanlısının nefretle bana baktığını gördüm. o an birleşti bende paçalar nişanlının gözünde eski sevgilisiyle aşna fişna yapan kötü arkadaş olmuşum ve görüşmemiz onaylanmıyor :)

nişan boyunca edebimle oturdum. sonrasında arkadaşım bir daha arkadaşım olmadı.
hayatımdan tamamen çıkardım.
hak etmediğim bi üzüntüydü.
pişman değilim.

sevgilinin sevgilin olmadığını anladığın an kadar sinir bozucu olamaz.

hiç bozulmayacak sanırsın. hayal kırıkliğı ağır bir şey hiçbir şeyin eskisi gibi olamayacagıni anladiğin an gibi. neden basit bir sey icin bozulurki yakin arkadaslar kuserler barisilar ama neden biz boyle olduk yillarin, sokaklarin, mekanlarin ve anilarin gecelerin, aglayislarimizin hatri yok muydu? yakisir miydi dostlugumuza. diye yakinirken demekki biz arkadas olamamisiz derken buldum kendimi ama bu ne yaman ćelişki. acı bir özlem daha eklendi kavanozumaa.