arkadaşının arkadaşın olmadığını anladığın an

şimdi bunun iki seçeneği var. birincisi arkadaşın sandığın birinin arkadaşın olmadığını fark etmen, ikincisi arkadaşça hisler beslediğin birinin senin için özel birine dönüşmesi. ikincisi her zaman iyilik güzellikle sonuçlanmaz malesef ama ilki sizi üzse de hayırlıdır çünkü ileride size çok daha zarar verebilme ihtimali vardır. böyle insanlardan ne kadar çabuk uzaklaşılırsa o kadar iyidir

sözde 2/3 senedir ona göre sorun olan şeyleri benimle konuşmak yerine arkamdan atıp tutarak -sadece adını bildiği eski sevgilimle- bana karaktersiz,nankör diyen sonra da az bile dedim diyerek eski kız arkadaşıma yürüyen canım kardeşim ben sana ne yaftası yapıştırayım şimdi?

elif elif. aa pardon sizi birine benzettim.


işte o an anlarsın ama çok geç olur.

arkadaş dediğin sen karşı kaldırımda alev alev yanarken üzerine gelip isemeye üşenen kimsedir ne güzel demiş şair ...

canından çok sevdiğin samimiyetine tüm kalbinle inandığın ve yıllarını verdiğin dostunun seni bir kız için sildiği an hissettiğin hayal kırıklığı sonrasında oluşan o tüm dostluklar yalan farkındalığı..

17 yıllık bir arkadaşım vardı. ilkokul 3. sınıftan beri arkadaştık. başka bir kızla teneffüse çıkmasına bile izin vermezdim. sevdiğim insanları çok sahiplenirim. o benimdi tabiri caizse. çok çok severdim. lakin büyümeye başladıkça bazı şeyler gözüme batmaya başladı. hiç arayıp sormamaya başladı, buluştuğumuzda beni küçümsemeye çalıştı, kalbimi kırmaya çalıştı, ezmeye çalıştı, annem hep beni kıskandığını söylerdi ama inanmak istemedim hiç.
sevdiğim insanları öyle sahiplenip korurum ki, gözüm onlardan başka bir şey görmezdi hatta hatalarını da görmemeye çalışırdım. her zaman adım atardım. ama hiç unutmam en son yaşadığımız olayı.
almanyaya gidecekti, bende gitmeden önce görüşmek istedim onunla, sürekli aradım, buluşmak istedim, eve davet ettim, anlıyordum bir sürü işi vardı ama yinede gitmeden önce 5 dk bile olsa görmek istedim onu. evlerimiz çok yakındı, evine giderken haber ver kapıya ineyim sana sarılayım demiştim, bunu bile yapmamıştı. insanın aylarca 5 dk için vakti mi olmaz? aylar sonra gitti almanyaya ve gittikten 1 ay sonra bana mesaj attı, tabiki trip attım, öyle değer veriyordum ki ona 5 dk bile görüşmek istememesi çok yaralamıştı beni. o günden beri hiç konuşmamıştık, sonra bir gün yolda karşılaştık, geri dönmüştü. buluşmak istedi ama bu sefer de ben kopardım tüm bağlarımı.
arkadaşımın arkadaşım olmadığını anladım, çok geç oldu ama anladım.
yinede unutamadım onu eski sevgilim gibi kaldı yüreğimde, gerçekten sevmiştim

kendisine olan saygını kaybetmekten korkmadığı andır

bir farkindalık, derin bir boşluk hissi.

ihtiyacın olduğunda masaj yapmadığı, hastalanınca ona bakmadığın, saatlerce oyun oynayıp abuk subuk şeylere gülemediğin, huzuru hissetmeye seyahat edemediğin an fark edersin.
üzücü ama herkesin yeri doldurulabilir. dolduramıyorsan kiralarsın. *
açıkçası arkadaşsızlığa alışkınım ama sanırım bff olduktan sonra ayrı düşmek ayrı bir acıtıyor.
kimse daha naif daha düşünceli ve sevecen olamıyor. herkes illa bencil, sinsi, küstah ve çıkarcı olmak zorunda gibi.
tabii gunümüz bizleri böyle yapmış olabilir de ben niye öyle olamıyorum dedirtiyor bana. size de oluyor mu bilmem. arkadaşlıklarla ilgili hikayelere denk geldiniz mi? hani şu filmlerini muhtemelen izlemediğiniz çünkü duygulandıgınız ya da saçma bulduğunuz. sanırım android olmaya çok yakınız değil mi? tüh ya yanlış zamanda doğmuşum ne yapalım çekeceğiz bu kaderi...

yakın zamanda yaşadığım bir şey. o anın gerçekliğini sorgulatan bir olay.
karşındakine bir ton şey söylemek istiyorsun ama ağzından bir kelime bile çıkamıyor çünkü artık kurdugun cümlelerin bir tesiri yoktur ve bunun farkındasındır

eğer bir ilişkiniz varsa ve birkaç gün orada işler iyi gitmiyorsa, olayları anlattığınız arkadaşınızın tavrı direkt olarak kişiliği hakkında bilgi verir.

şahsım bu yolla iki arkadaşının aslında "arkadaş" olmadığını fark etti.

4 yıl sonra anladım ki benim arkadaşımdan bir yol olmaz. yav bu kız niye kekolardan ve sakallılardan hoşlanıyor? hiç mi güzel ve elit erkek sevgisi aşılayamadım ben bu kıza? uff. daha fazla sürdüremeyeceğim sanırım. keko sevmek ney yav? aklım havsalam almıyor.

aynı kişiden hoşlandığımızı öğrendiğimde kanka sen çok beğendiysen sen ilgilen demiştim o da kabul etmişti. zarf atmıştım oysa.

her seferinde kendisine bir şey ısmarlamamı isterken kendisinin benim için harcayacak 10 lirasının bile olmaması.

arkadaşlığı parayla ölçmek değil meselem, onun insanları sağacak bir inek olarak görmesi.

senin çok değer verdiğin arkadaşının gözünde bir hiç olduğunu anladığın an ile eşanlamdadır. sen değer verir, merak edersin. o ise seni umursamaz bile.

yüzüne güler yüzlü olup arkandan seni gömdüğünü öğrendiğin andır. ( işin komik kısmı bunu yüzüme yapsa en yakın arkadaşım olur.)

aldığı borcu uzun süre geciktirdiği ve konu ile ilgili telefonlarına çıkmadığı vakit.

doğru kişileri seçtiğinizde karakterli kişileri hayatınıza aldığınızda karşılaşmak zorunda kalmayacağınız andır.
herkes tanış olabilir ama herkes arkadaş dost olamaz nadir insanlardır ve ben nasılsam onlarda bana öyledir. o potansiyele sahip insan arkadaşlık mertebesine gelemeden çevremden uzaklaş(tırıl)mıştır.

kazığı yediğin andır. heyecanlıdır.

halihazırda 5bin borç vermiş olarak birini sınamaktayım.

mutluluğunu paylaşmadığında, aşırı ketum davrandığı da ve kötü gününde hiç bir zaman yanında olmadığında.