aşık olmak

burda güzel tanımlamışlar bence.

-baba sen aşk nedir bilirsin.
-bilirim biraz.
-biri var da...
-aşık mısın?
-evet.
-sana bir soru soracağım.
-buyur baba.
-dün akşam iyi uyudun mu?
-uyudum evelallah.
-aç mısın?
-sağ ol baba, gelirken karnımızı doyurduk.
-evladım gözüne uyku giriyorsa sen aşık değilsin, boğazından lokma geçiyorsa sen aşık değilsin.
sözün özü sen sen de olduğun sürece aşık değilsin...

ben size şunu diyebilirim ki ben bu diyaloğu birebir yaşadım.
her zaman her an değil. çok az da olsa hissettim.
ben ben de değildim.
yemek yiyemediğim oldu, gözüme uyku girmedi sırf yanıma geliyor diye.
o gün belki 2 3 saat uyudum ve zımba gibiydim.
ve tarif edemediğim etsem de kelimerin kifayetsiz kalacağı bir şey.
anlatılacak ya da tarif edecek bir şey değil.
aşk eğer buysa çok mükemmel bir şey ama insanı delirtir, mecnun'un aşk için çöle düşüp aklını kaybetmesi olağanmış.
çok kuvvetli bir duygu ben bir an ara ara yaşadım mecnun hep yaşamış ve çıldırmış.
...
aşk çok kuvvetli bir şey. insanın aklı, kalbi bu duyguyla baş edemiyor çıldırması ondan.
şu an anlıyorum ferhat'ın aşkından dağı delmesini.
aşk gerçek bir şey.
aşk, içinde bol özlem olanı ile eşsizdir deneyimlerime göre.
ondan derim aşık olmak istemiyorum içimde büyüyen sevgi istiyorum, sağlıklı bir sevgi.
aşk sağlıklı gibi ama insanın ruhunu da beden sağlığını da yok eder ve bunun farkında olmazsınız.
ama azıcık da minnacık da olsa yaşamak lazım diyorum.
her şeyi onun için yapabilecek kuvvette bir duygu. hatta onun için ölmeyi bile göze alırsınız bu kadar net diyorum abartmıyorum.
aşk bedenen değil manen çok çok körlük durumu, içinde sevginin volkanik patlaması, acıyı iliklerinde hissetmek, insanın içi nasıl acır yaaa inanamıyorum bilmesem inanmam ama bildiğim için inanıyorum.
insanın içi acıması ruhunun acıması her zaman olacak şey değil.
her damla gözyaşı bıçaktan keskin, tarifsiz, çok kuvvetli bir duygu. bir anı bile böyle bir şey.

delikanlıyı bozar. delikanlılık nedr bilir misiniz? bölünmez bir bütünlükle hep kendinle ve kendinde olmak.
zaaf, beğeni, istek elbette olabilir...
ama seni sen yapan yine sen olmalısın.
bir başkası değil.
o olsun olmasın yetmelisin kendine.

yetmeyenlerin hali ortada.
birinin sürekli onunla ilgilenmesini, ya da biriyle sürekli ilgilenmeyi, sık sık msj çekip aramayı sevmek zannediyor insanlar.
boş iş. aptallık, çocukluk.

delikanlı insanlar aşık olmazlar. efendi gibi olgunca sever, ilgilenirler..
*

hayat hiçbir şeyi aşırı bir şekilde kabul etmiyor. hep dengeli olmak gerekiyor. sevgiyi de belli ölçülerde kontrol etmenin faydası var.
zaten "aşk" karşısındaki ile ilgili olmayan kişinin kendini yücelten bir durum. günümüzde de aşk kavramı sadece dillere pelesenk olmuş vaziyette. neredeyse ilişkilerde bir alışveriş durumu söz konusu. "sen beni seversen ben de seni severim", " aldığım kadar veririm" anlayışı hakim. bu kavramı daha iyi gözükebilmek için tüketmekten başka bir şey yapmıyoruz. çağımızın sıkıntısı, çok konuşup konuştuğunu yaşayamama haline dönüşmüş durumda. bana kalırsa çoğu insan "duygusal kısırlaşma" yaşıyor. ben dahil olmak üzere aşk nedir bilenimiz yok. zaten bileni de kesin etiketleyip, dalga geçmişizdir. belki de bu durum dünyaya aşık olmamızdan kaynaklıdır.

siz seviyorken karşı taraf umursamıyorsa dram başlar. geçmiş olsun biraz acı çekeceksiniz.

ömründe bir kez olsun olmayan, yaşamamış sayılırmış.

aman dikkat, vaatlerle kandırılıp istediği konuma çıkmak ya da sırf ego mastürbasyonu yapmak için yanaşan insanlar olabilir. şükür bana yanaşmadı ama çook duydum.

:)
...
:/
...
:(
...
:()
...
;(
...
:|
...
...

aşık olmak kişiye özgüdür bence. herkesin hissettiği ve yaşadığı duygular farklı olabilir. benim için aşk, saçma gelecek belki ama platonik olmalıdır. olmalıdir ki yıllar geçsede o duygular baki kalabilsin. zaten insan 1 kere aşık olur gerisi hep sevmedir. o yüzden özel olan duygunun değişmemesi ve sonsuz olması taraftarıyım. zaten ben aşık olduğum için o özel biri benim için. onu tanıyıpta hayal kırıklığına ugramanin bir anlamı yok
( allah'ım ben farketmeden hangi ara bu kadar bencil bir insan olup çıkmışım. inanamiyorum. bı de kendine aşığım desem tam olacakmış. okuyunca farkettim)
.

insanüstü, kutsal bir idea değildir bunu idrak edince çok daha güzeldir. bir kere de olmaz defalarca aşık olunur. olunmalıdır.

"aşk bir yalaktır, içine düşen salaktır" *

onun basit, normal gördüğü temaslarda senin karnına kıramplar girmesi. üzerinde yıllar geçse de durduk yere aklına geldiğinde yüzünü gülümseten anıların başrolü.

varlığı insana yaşadığını hissettiren olay. daha önce sadece nefes alıyormuşum dedirtir. çok şey kazandırdığı gibi kaybedecek şeyler de verir eline. kalbinizin ortasında; topraklarının altında hazine olan bir orman yeşerir. ilk başta o hazineye hayatınızın sonuna kadar sahip olacağınızı düşünürsünüz. ama önce ağaçlar kesilir, çimenler sararır. sonra bi bakmışsınız hazine kendisine daha güzel bir orman bulmuş ve sizden gitmiş. size de metal çatal bıçak takımı bırakmış:)

eğer bir çiçek alıp pencerenin önüne koyduysanız,yada bir sokak kedisi gördüğünüzde arkadaş olmaya,bir şarkıya bağıra bağıra eşlik edip bir filme hüngür hüngür ağlamaya başladıysanız, aşık olmuşsunuz demektir.bu duyguyu hiç bir zaman kaybetmeyin.

her gün tekrar yaşadığım
her güneş doğuşunda
her nefes alışımda
ve seni her düşündüğümde

oturup geçmesini bekleyin.

en yaşamak istemediğim his .

bir insana duyulan hayranlıktır. sebepsiz yere, herkesin yaptığı basit rutinleri bile yaparken görüldüğünde sanki çok üst düzey bir şey yapar gibi hayranlıkla saatlerce izleyebilirsiniz aşık olduğunuz kişiyi. ağzından çıkan her kelime, yüzündeki her ayrıntı, ruhundaki her renk içinizde kelebekler oluşturur. tanıdıkça tanımak istersiniz; onun tutkuyla bağlı olduğu şeyleri yaparken izlediğinizde, mutluyken gördüğünüzde istemsizce gülümser kalbinizde bir hoşluk hissedersiniz. yanında güvende hissedebilirsiniz, öyle ki sarhoşa dönersiniz çünkü kendinizi savunma sisteminiz durmuştur. kendinizi çoktan güvende hissedersiniz. onunla geçirdiğiniz zaman, onunla eğlenmeniz diğer herkesle olandan daha zevklidir. belki toplumun geri kalanı için bir kusur olarak adlandırılan şeyler vardır vücudunda, yüzünde. bazen onu mu yoksa o kusurunu mu daha çok sevdiğinizi sorgulayabiliyorsunuz.
yalnız burada önemli bir noktaya değinmek istiyorum. bu kadar anlatmakla bitiremediğim his çok zayıftır. öyle ki tek bir davranış vardır ki bunu paramparça edebilir anında. önce kendinize sonra da karşınızdakine saygı duyduğunuz sürece yıkılamaz tabii. saygıyla birleştiğinde bu his yenilmez olur. burada bahsettiğim saygı her gün duyduğunuz sıradan saygı değil. insanlar saygının anlamını bile unuttu bugünlerde. gerektiğinde ona istediği kişisel alanı verip cekilmelisiniz mesela, onun sizi hep mutlu etmeye odaklı bir robot olmadığını kabul etmelisiniz, sizin dışındaki çevresine ve çevresiyle ilişkilerine saygı duymalısınız; kendinizi ezdirmemelisiniz, kendinize o kişi dahil diğer herkesten daha çok değer vermelisiniz, sizi aşağılayacak bir tavırda bulunursa uyarmalisiniz, aşkınızı kendinize duyduğunuz saygıdan öne koymamalısınız, size saygı duyan insanlara aşık olmalısınız.

bıraktık o işleri canım.

doğru insanı buluna kadar birnevi tanrının belanızı vermesi olayı.

karşılığı varsa fındıklı baklava gibidir.
karşılığı yoksa yanlışlık ile muhallebiye tarçın yerine karabiber atmak gibidir.