babanın ölmesi

başlıkta yazanları okudum, pek çok arkadaş ne mutlu ki babasını sevgiyle, özlemle anıyor ne yazık ki ben onlardan biri olacak kadar şanslı değildim.

babam 15 sene önce öldü. şehir dışında bir göreve gidiyordum bir telefon geldi. çok sevdiğim değer verdiğim bir abim ".. 62dentavsan neredesin? görüşmemiz lazım .." dedi,

- şehir dışındayım abi, 2-3 gün sonra dönerim hayırdır? dedim.

kısa bir sessizlikten sonra, "başın sağ olsun evladım babanı kaybettik" dedi.

- benim bir kaybım yok abi, sevenlerinin başı sağ olsun, cenaze benim değildir. dedim.
- anlıyorum dedi.

ben cenazesine katılmadım, annem vefat edene kadar da babamın mezarına hiç gitmedim. annemin vefatından sonra yani babamın vefatından 12 sene sonra kıramayacağım bir can dostumun yoğun ısrarı üzerine gidip; herhangi bir kişiye ait mezarın başındaymışçasına sadece mezar taşına baktım, ismini okudum dönüp arabaya geri bindim.

ben babamla, baba-çocuk ilişkisini hiç yaşamadım, iki yetişkin olarak temas kurduk, tanıştık. yıllarca içimde biriktirdiğim her şeyi çok kısa süren o tanışma, ikili ilişkide bulunma çabasında yüzüne söylediğim için cenazesine söyleyecek bir şeyim yoktu.

kendisi hayattayken ona şunu demiştim;

".. ne ölüme, ne ölüne .."

kendisine verdiğim sözü tuttum.

hayattaki belki de en çok güvenebileceğin kişinin artık sana fikirler vermemesi, seni yönlendirememesi… hele de kanserle 15 sene savaşmış ve sonunda yenik düşmüş ise, yapayalnız kalmışlığının resmidir… an be an doktora ne kadar ömrümüz kaldı deyip içinde fırtınalar koparkenki halini bile geri istiyor olman demek… onun gene kızmasını, gene sana karışmasını, saçlarını okşayıp aynı masada kahkaha atışlarınızı geri istemeniz demek… o andan itibaren senin de bir yanının hep ölü kalması demek… evlendiğin günü göremediyse hep içinin acıması demek… doğan çocuğuna onun ismini vermek istemen demek… öyle çok acı anlamları var ki… öyle çok hala sönmeyen acı mumu var ki…

benim gibi çocuk yaşta bir hastalık sebebi ile kaybederseniz ömür boyu hastalık hastası ve beklenti anksiyetesine sahip olabilirsiniz.

15 şubat 2013. kaç yaşıma gelirsem geleyim babamı doya doya tanıyamamanın onu hatırlayamamanın acısı hep içimde kalacak.

sizin hiç babanız öldü mü?
benim bir defa öldü kör oldum.
(bkz: cemal süreya)

annesini kaybetmiş biri için keşke önce babam ölseydi dedirtebilecek bir durum desem. çok mu acımasız olurum?

bana hep erkut taçkın'ın baba şarkısını anımsatır.

son zamanlarında
gerektiği gibi
evlatlık yaptıysanız
kendinizi parçalamanıza
gerek yok.

her ölüm gibi hüzündür. #2202633
"cahil cahil konuşma doktor, insanın babası ölür mü hiç"
ölüyormuş...
tarihler rakamlardan ibaret gidişi benim anneler günü hediyem .
bugün tam 20 yıl oldu yokluğu daha dün gibi ,çook uzun bir ömür gibi.
yüzyüzeyken de konuşamadık bir tanımın da ''geçmişteki güzel anılarımızı biraz daha unutmaktan çok korkuyorum sözlük'' demişti. unutmayı düşünmek bundan korkmak bile ne kadar kötü ve acıymış . unutmadım unutmayacağım 19 senenin senli olan her anı mıh gibi kazılı aklımda. ahdımdır seni unuttuğum gün öldüğüm gün olsun.

aradan biraz zaman geçince insan kendi kendinin omzunu pışpışlayıp, "hadi kızım, hadi kalk yapılacak çok iş var." diye hayata zor da olsa devam ettirmeye çalışır. bazı şarkıları, bazı kelimeleri, bazı kokuları, bazı sesleri bazı lezzetleri ona ithaf eder.

sanırım pek çok kişi aşk şarkısı olarak dinliyor. ben ise babamı özleyerek dinliyorum.


babalar günün kutlu olsun baba. seni çok özlüyorum. buradan başka bir yerde de söyleyemiyorum.

zordur. hesaplaşması da zor, ayakta durması da zor, o kocaman sesi de sessizliği de zor... paylaşacak ve paylaşılacak şeylerin olmaması ya da kime neyin anlatılması gerektiği, eğer anne var ise onu ayakta kalmaya zorlaman, içindeki kopan fırtınadan kimsenin haberinin olmaması... her şey çok zordur... yorgunluğun artar, sığınacağın liman gitmiştir artık. son kez sarılabildiysen şanslısın...

bir adam babası ölünceye kadar erkek sayilazmis derler. başında baba varsa o her şeyi halleder. evin sorumluluk babadadir. sırtını verdiğin dağdır baba. ta ki baba ölür o zaman vay sana vaylar sana.

bi ölmedi mübarek.

(bkz: hadi inşallah)
hayatı, küresel ölçekte daha yaşanılası kılacak olay.

o iki metrelik çukura inip, kendi ellerimle toprağa gömeli 7 yılı geçti. hala hayatta olması için çok şeyden vazgeçerdim!

yeri doldurulamayacak bir boşluk bırakan kayıp. hastaydı, bekliyorduk, kim sorarsa kendimizi hazırlamıştık ama insan böyle bir şeye kendini hazırlayamıyormuş, anladım. babamı kaybedeli bir ay oldu. ben babam ölünce anladım büyüdüğümü. insan yaş aldıkça değil, babası ölünce büyüyormuş.

nerde o günler. neredesiniz lan, çabuk gelin.

iç acısı, derin sızı. bitmek bilmeyen bir özlem, ne yapacağını bilememe hali. yalnızlığı iliklerine kadar hissetme. kahramanını kaybeden herkese sabırlar dilerim..

iyi babalara uzun ömürler dilerim.

ağlarım... üzüldüğümden değil, bana yaptıklarının bedelini ödemeden geberip gittiği için.