babanın ölmesi

bazilari icin kör olma sebebidir. evet.

hayatımdaki hiçbir yıl en iyi yıl olmayacak, hiçbir sevinç en mutlusu olmayacak, hiçbir başarı kutlamaya değer olmayacak. eksiğim çünkü, en iyi yıllarım babamla olan yillarimdi, en sevinçli zamanlarım babamla olanlardi, en kutlamaya değer başarılar babamla olanlardi. hoş ya 17 yılda kutlamaya değer çok da bir şey olmadı. evim yıkıldı, bacam yıkıldı, kimsesiz kaldım. geçenlerde babamın kaybını bilmeyen bir arkadaşım mezarlıklari hiç sevmediğini ve onu gerdiginden bahsetti. donakaldim. insanların bu kadar güzel dertlerinin olmasi beni delirtti. benim kendimi tamamlanmis hissettiğim yer orası, benim babam kalıyor, benim evim. artık hicbir şey beni üzmüyor biliyor musunuz, hiçbir şey. ve ben kim olduğumu unuttum, bu acıyı gizlemek için o kadar rol yaptım ki artık kim olduğumu bilmiyorum. önceden insanları severdim, babamdan sonra insanları sevmeyi de bıraktım. en sevdiğin olmayınca birilerini sevmenin de bir önemi olmuyormuş. bencillestim. babamı özledim. çok yalnız ve dayanaksız hissediyorum. rastgele hislerimi yazıyorum sadece. babamı tanıyan ama beni bilmeyen bir akrabamız beni gördüğünde ilk dediği şey babana ne kadar benziyorsun oldu ve bunu herkes diyor. babam gitmedi aslında, benim yüzümde. bana bakanlar babamı görüyor keşke ben de kendime bakıp görebilsem. babam benim yüzümde, hep birlikteyiz. 50 yaş ölmek için çok erkendi baba seni çok ozledim

elbette kotu 1 durum. heleki babanizla yakin iliskileriniz varsa. gerci kotu iliskileriniz varsa da kotu 1 durum, sonucta o da insan.