babanın ölmesi

bazilari icin kör olma sebebidir. evet.

hayatımdaki hiçbir yıl en iyi yıl olmayacak, hiçbir sevinç en mutlusu olmayacak, hiçbir başarı kutlamaya değer olmayacak. eksiğim çünkü, en iyi yıllarım babamla olan yillarimdi, en sevinçli zamanlarım babamla olanlardi, en kutlamaya değer başarılar babamla olanlardi. hoş ya 17 yılda kutlamaya değer çok da bir şey olmadı. evim yıkıldı, bacam yıkıldı, kimsesiz kaldım. geçenlerde babamın kaybını bilmeyen bir arkadaşım mezarlıklari hiç sevmediğini ve onu gerdiginden bahsetti. donakaldim. insanların bu kadar güzel dertlerinin olmasi beni delirtti. benim kendimi tamamlanmis hissettiğim yer orası, benim babam kalıyor, benim evim. artık hicbir şey beni üzmüyor biliyor musunuz, hiçbir şey. ve ben kim olduğumu unuttum, bu acıyı gizlemek için o kadar rol yaptım ki artık kim olduğumu bilmiyorum. önceden insanları severdim, babamdan sonra insanları sevmeyi de bıraktım. en sevdiğin olmayınca birilerini sevmenin de bir önemi olmuyormuş. bencillestim. babamı özledim. çok yalnız ve dayanaksız hissediyorum. rastgele hislerimi yazıyorum sadece. babamı tanıyan ama beni bilmeyen bir akrabamız beni gördüğünde ilk dediği şey babana ne kadar benziyorsun oldu ve bunu herkes diyor. babam gitmedi aslında, benim yüzümde. bana bakanlar babamı görüyor keşke ben de kendime bakıp görebilsem. babam benim yüzümde, hep birlikteyiz. 50 yaş ölmek için çok erkendi baba seni çok ozledim

elbette kotu 1 durum. heleki babanizla yakin iliskileriniz varsa. gerci kotu iliskileriniz varsa da kotu 1 durum, sonucta o da insan.

benimki 14 şubat 2017 de vefat etti.
ben ölüm ve gozyasiyla hiç barışık bir insan değilim.
bı gün ben vefat edersem de parti yapıp iyi kızdı diye arkamdan gülüşün;)
ben hala yakisiklimla konusuyorum, hala beni cennetten koruduğuna inanıyorum.
can'imm babam. ilk kahramanım.

05.02.2025 te vefat etti. şöyle bir laf duydum " babamın aynısı olduğum için babama en çok karşı çıkabilen kişi olduğumu fark ettim "... bende sürekli karşı çıkardım. ablalarıma ve eşime sordum aynısı olduğumu söylediler. bu acıyı atlatmak istiyorum. sürekli rüyamda görüyorum vefat ettiğinin farkına varıp ağlıyorum... atam benim huzurla uyu.

zor bir başlık.

insan babası veya annesi öldüğünde, tamamen büyüyor. çok farklı bir olgunlaşma evresidir bu, lügata sığmaz.

allah ailelerinize rahmet eylesin, ışıklar içinde uyusunlar. <3

allah herkese arkasından üzülecek, ağlanacak bir baba nasip etsin.
herkes o kadar şanslı olmuyor malesef.((

13 sene oldu, koca bir çınar gibiydi ama son zamanlarında çok hastaydı çileliydi.

artık o da bıkmıştı dillendirmiyordu ama hissedebiliyordum.

bizim için büyük bir kayıp oldu ama kendi adına belki de kurtulmuş oldu.

yaradan mekanını cennet etsin, biz ondan razıydık yaradan da razı olur inşallah.

benim için aslında ölmeden ölmüş durumda. boşandıkları 12 yıl olacak ve 12 yıl boyunca bir kere bile aramadı beni. benim aramalarıma dönmedikten sonra bende aramayı bitirdim.. daha sonra e-devlette nüfüs kayıt örneğimi alırken evlendiğini gördüm.. benim için yaşayan bir ölüden farkı yok.