babaya söylemek istenip de söylenemeyenler

baba ben aşık oldum, hem de sana benzeyen bir adama biliyor musun? tıpkı senin sarıldığın gibi o da bana sarılınca huzuru buluyorum. onun da bana bakarken senin gibi göz bebekleri büyüyor. o da senin gibi ilgili bir baba olmak istiyor. tıpkı senin gibi dünya beni korkuturken bana güven veriyor. onun yanında da "o var, korkmama gerek yok" diyorum hep. çocukları çok seviyor, ben mutluysam daha mutlu oluyor, senin gibi kötü espriler yapıp canıma okuyor, bir sözüyle günümü aydınlatıyor...

hani demiştin ya bana "bir erkek için en güzel şey bir kız evladının olması. çünkü ne yaşarken bırakıyor seni, ne ölünce..." bir kız çocuğu için de en güzel şey onu çok seven bir babasının olması. çünkü babası tarafından çok sevilmiş bir kız çocuğu, babası gibi bir adam bulup kendi çocuklarının da o güzel atmosferde büyümesini sağlıyor. bana bu şansı verdiğin, hem babadan hem hayat arkadaşından yüzümü güldürdüğün için çok teşekkür ederim. sen bu kadar mükemmel bir baba olmasaydın, bu kadar mükemmel bir adam bulamazdım.

seni o kadar özledim ki. bir sabah birden bire hayatımdan gittin bedenen ama ruhun hem benle. hayatımda aştığım korkularımı, yaptığım hatalarımi görmüyorsun belki de görüyorsun bilmiyorum. gittikçe sana benziyorum düşüncelerim hareketlerim isteklerim hedeflerim hepsi sana benziyor çocuğunum benzeyecek tabi ama ablam bu kadar benzemiyor mesela. bana beni unutma dercesine kendini bıraktın bende. senden bahsetmek istiyorum seni sık sık anmak çünkü ne zaman senin hakkında konuşsam yine o tombul yanaklarının gülerken hafifçe sallanacagini küçük gözlerinin daha da kuculecegini getiriyorum gözümün önüne. biliyor musun baba sen evin neşesiydin. annem doğulu bir kadın senden daha sert büyümüş o da rahat biri ama sen kadar değil. senin o buz gibi soğuk esprilerin bile gözümde tütüyor. kapkalın tok sesinle konuşmalarını ah ne kadar özledim ne kadar hem de. sana benzemek bir lütuf benim için ve ben bundan gurur duyuyorum

şarap zulanı patlattım...

vâroluşum için seni suçlayacak değilim elbette, benim yerime başka biri de doğabilirdi. 1 ihtimâl !
aslında bütün çocuklar babalarının güdülerinin kurbanı değil midir?
bolca hayvani güdü, duygularla harmanlanmış iki bedenin bir araya gelişi ve finish!
bazen çok teşekkür edesim geliyor sana ve anneme, hayat müthiş geliyor, bazen de bu hayatın benden alınacağını düşündükçe, keşke yapmasaydın diyorum sana. tabi duymuyorsun sen. hangi kartal serçeyi duyabilmiş ki?!

seninle arkadaş olmak isterdim ama olmadın baba.
*

cuma günleri arka sokaklar' a baktığımı biliyorsun. boşuna kumandayı saklama.

bulurum. biliyorsun!!!

her şeyi söylüyorum ben

sana aşığım ama bazen beni bıktıyorsun. farklı dönemin insanlarıyız ama iyi ki varsın. yokluğunu hayal edemiyorum. etmek istemiyorum.

aramızın düzelmesi için uğraşıyorum. karşılıksız bırakmadığını görmek gözlerimi dolduruyor bazen. bazen bütün çabam boşa gidiyormuş gibi hissettirmeyi de ihmal etmiyorsun. en büyük zaafım olduğunu biliyorsun ve beni kendinle tehdit etmekten çekinmiyorsun. zor adamsın çok. ama annem hep diyor ki, babanın daha genç haline gelseydin isyan bayraklarını çekerdin. şimdi bile bazen illallah ediyorum, kesin ederdim yani.

hem seni özledim, bir hafta oldu.
yine de fark ettim ki seninle telefonda anlaşmak yüzyüze anlaşmaktan kat ve kat kolay. *

az önce de söyledim ama “bırak şu sigarayı be adam” demek istiyorum bi kez daha. canım babam. çok korkuyorum kaybetmekten, keşke kendine daha iyi baksa..

sen seks yaparak var olabilirsin ama bu başkalarını hiçliğe mahkum ediyor baba!

her baba gibi suçlusun.
neslini devam ettirme isteğinin altında masum bir ölüm yatıyor herkesin.

seni bütün kusurlarına rağmen seviyorum baba.
keşke hayatta olsaydın. benim babam olduğun için teşekkürler.

seni belirli olaylardan dolayı tam olarak tanıyamamıştım evet biliyorum, farkındayım. her ne olursa olsun geç fark ettiğim için üzgünüm ama fark ettiğim için çok mutluyum. belki bu dünyada birbirimizi yeteri kadar tanıyamadık ama ben zamanını bekliyorum ve biliyorum ki sende beni bekliyorsun. seni seviyorum ve senin kızın olmaktan gurur duyuyorum.

bazen ölsen diyorum. bazen varlığın bir çok şeyi geride tutuyor. nolacak bilmiyorum. ilk sevmeyen sendin beni. şimdi kimden bir şey görsem içime senin sevgisizliğin batıyor. sen beni sevseydin ben daha güçlü olurdum biliyorum. beni kendi halime bırak şimdi olur mu? en azından bundan sonrasını kolaylaştır benim için.

ömrün çalışmakla, stres ile geçti gitti. rahata kavuşacağın zamanda da aramızdan ayrıldın. en çok bu üzüyor beni.
çok fakir olmamıza rağmen okutmak için hep para buldun buluşturdun.
bilmiyorum, kelimeler kifayetsiz...

babama sözlük yazarı olduğumu söylemeyin o beni bir genelevde piyanist sanıyor.

özledim seni çok özledim.

teşekkür ederim. sadece bana miras bıraktığın hastalıklar için değil. çocukken benimle vakit geçirmek için kendini yırttığın için, kaya gibi dimdik arkamda durduğun için, zayıflıklarını saklamadığın için, hayatımla ilgili hiçbir dönüm noktasında karar merci olmadığın için. binlerce kilometre uzakta tek başıma hayatta kalıyorum. olmayacak insanlardan sevgi ummadan, saçma sapan ortamlara meze olmadan, bana uymayana evet demek zorunda kalmadan. teşekkür ederim. vallahi çok teşekkür ederim.

ben herşeyi çatır çatır söylüyorum. karşınızda ki kutsalınız olmasın. hata varsa söyleyin. aklı başına gelip düzelme yoluna gidiyorsa problem yok ama hiçbir düzelme yoksa yol verin gitsin. babanız olsa bile.

yok ki.
ben 3 yaşımda o da 44 yaşında iken dünyayı terk etti. babam ile hiçbir anım yok. kepçe, kaşık yaparak 8 kişilik ailesini geçindirmeye çalıştığı için nasıl bir baba olduğunu tahmin edebiliyorum. maalesef tanıyan kimse de hakkında konuşmaz.. sadece nasıl öldüğü ile alakalı bilgi var. babanıza sarılın sevdiğinizi söyleyin diyecektim ancak bazı entry'leri okuyunca vazgeçtim..

bence her şey söylenmeli. ( saygı ve kibarlikla)

çünkü ebeveyn olmak hayat boyu bir öğrenimdir.sizi büyüten kişinin doğduğu çağ ile, sizi büyüttüğü çağ arasında ki fark bir çok ebeveyn tarafından göz ardı edilir.ebeveynler kendileri büyürken sahip oldukları deneyimlerin, katıksız günümüz dünyası için geçerli olduğunu iddaa eder durur. ama atlanılan nokta: aradaki neredeyse 20 yıldan fazla zaman farkıdır.
babanızın/annenizin yaşadığı şartlar ile o zaman ki dünya, günümüz ile çelişebilir.bizim içinde aynısı olacak.. bilmem kaç yıl sonra doğacak cocuklarımızla bugün arasında ki fark..

şimdi ben belki 10 yıl sonra dogacak cocuguma, bugünün türkiyesinin sartları ile yaklaşırsam, sağlıklı( psikolojik açıdan ) ve özgüvenli bir cocuk büyüteceğimi düşünmüyorum.şahsen su an ehliyet almak için temel yaş +18.. gelecekte 16’ya inerse, ben illa cocuguma 18 olmadan alamazsın doğrusu bu dersem.. haklı mı olurum? bence kendi kaygılarımızı- doğrularımızı cocuklarımıza zorla yüklememek gerekiyor. dönemle eşit standartlarla büyüyen çocuklar yetiştirmek lazım..

çünkü öbür türlü daha kötü olabilir.. cocugunuzu korumak için, bir cok ortama girmemiş/ nasıl hareket edeceğini bilmeyen/ sosyal - kültürel aktivitelerden eksik bir cocuk haline getirebilirsiniz.. bu iş dünyasına girdiğinde/ sosyal hayat edinmeye calısırken / kendisine eş seçerken karşısına engel olarak çıkabilir.günümüzde kültür önemli bir kategori haline geldi çünkü.. insanlar artık okuyor, sosyalleşiyor.. hiç tek basına yurt dısına tatile gitmemiş, konserlere gitmemiş, sürekli baskı ile evde büyütülmüş/ tutulmuş çocuk, zamanın sartlarına göre büyümüş kişilerden daha eksik olabilir ve çevresi tarafından izole edilebilinir.fazla katı ve müdahaleci anne/ baba arkadaş çevresi için belirli bir noktadan sonra sorun gibi görülebileceği için, arkadaşlık konusunda da sıkıntı cekebilirler çünkü özellikle benimkiler gibi ebeveynleriniz varsa( yaptıklarınızı-hareketlerinizi- yaşam tarzınızın değişim sebebinin arkadaşlarınız oldugunu düşünen -onlardan etkilendiğinizi düşünen ) vay halinize..

1 günde bile hayat değişir, 18- 20 yıl nedir? bu yüzden dogdugumuz çağ ile cocugumuzu yetiştirdiğimizi çağı bir tutmamalı.geçmişin kurallarını, günümüze dayatmamalıyız.

tabi bizde ebeveyn olacağız belki bizde böyle düşüneceğiz ama doğrusu bana böyle geliyor.


bu yüzden size haksızlık yapıldığını düşündüğünüz noktada ya da teşekkürleriniz varsa mutlaka söyleyin.ölüm var çünkü.. en kötüsü keşkeleri taşımaktır.

seni çok seviyorum baba.
11 yıl oldu sen gideli ve ben bu pişmanlığı ömür boyu yaşayacağım.

ben sen olacağım ya, bu benim canımı mı sıkıyor, hoşuma mı gidiyor karar veremiyorum.
belki de şimdiden sen olmuşumdur.
neyse...