babaya söylemek istenip de söylenemeyenler

bazen çocukluğuna gitmek, seni uzaktan izlemek isterdim. arkadaşın olmak.


varlığımı mı sana borçluyum, yoksa bir gün yok olacağım için sen mi bana bir varlık borçlusun, bilmem.

iyi bir babasın sen. hep de öyle kal.

hiçbir şey kalmadı içimden. en şiddetli hallerimiz geride bıraktık. ben artık babama sadece acıyor ve üzülüyorum.

15 sene önce boğaz boğaza gelirdik. şimdi hicap duyup allahtan atama isyan ettiğim için af diliyorum.

babamın maddi ve manevi çok gönlünü aldım da, içinde burukluk kaldıysa benim vebalimdir.

kafam güzel zamanda da olsa öptüm, sarıldım, seni seviyorum dedim.
içimde kalmadı.

şimdi gık dese canımı sererim.

bari psikolog paramı verseydin.*

baba -cığım ... anladınız siz .
bu soğukluğu kim yarattı bilmiyorum , önemli de değil gerçi artık ama p*şt çok sağlam yaratmış yıkamadım 21 yılda ...
şu eki kelimeye yapıştırıp , bağlayıp azıcıkta yumuşatıp söyleyemedim.

seni en çok seven çocuğun benim ama bunu en az gösteren de benim.

bokumuye.

söylemek istediklerinizi duvara çarpacağınızı bilseniz de, anlaşılamayacağınızı, h.bir şey değişmeyeceğini düşünseniz de, kırılmayı incinmeyi göze alarak söyleyin.
belki hiç bir şey olmayacak, belki üzücü olacak, belki çok güzel şeyler olacak.

söylemek istedikleriniz biriktikçe daha kötü hissedeceksiniz. kimi söyleyemedikleriniz zehriniz olacak ileride sizi çok pişman edecektir.
cesaretinizi toplayın ve onun diliyle, onun kelimeleri ile konuşun onunla.

babamı kaybedeli on yıl oldu.
babamla sorunsuz güzel bi iletişim, ilişkim olmasına rağmen yine de her geçen gün keşkelerim, yaşarken bilmesini istediğim şeylerim artıyor. iyi bir geçmişimiz olmasına rağmen yine de yeterince birlikte vakit geçirmemiş, paylaşmamış gibi hissediyorum.
şimdi ki farkındalığım o yaşarken de olsaydı da daha fazla şey konuşsak paylaşsaydık diyorum.

bütün ebeveynler iyi olmayabilir.
kötü davranabilen, sevgisini esirgeyen, çocuklarını görmezden gelen babalar anneler var.
onlara içinizde ki kırgınlıkları, eksikliklerini gösteremezsiniz. buna rağmen konuşmayı deneyin, konuşamyor yada imkan yok ve hiç bir şey yapamıyorsanız da içinizde biriktirmeyin. biriyle paylaşın güvenecek kimse yoksa da yazarak akıtın içinizdekileri. ister saydalarca, ister tek bir cümle ile yazın ama kendinizi zehirlemeyin.


devamı gelecek...

tezer özlü kalanlar isimli kitabında bir yerde şöyle der, babam ölemiyor, çünkü yaşamaya başlamadı.


yoksa sen de mi hiç yaşamadın baba?

(bkz: swh)

kunde ibo

üç sene önce filandı galiba tam hatırlamıyorum doğum gününde uzunca bir mesaj atmıştım tabii ki cevapsız kalmıştı ondan beridir "ne söylemek isterdim" diye düşünmedigimi bile şimdi farkettim...
olmuyor biz o derinlikli bağı kuramıyoruz bazı şeyleri kabul etmek gerek...

yazamadım. aslında yazdım ama gönderemedim. teşekkürler başlık için ..

ben geçen söyledim... "2023 yılına girdik, ortalık çok pahalı, iki yüz lira harçlık artık yetmiyor" dedim... ben öyle deyince bu sefer yüz lira verdi. sağ ol babam.

babam hayatta olsaydı bu tanıma gerek olmayacaktı. fakat bencce babaların evlatlarına söyleyip isteyip söyleyemedikleri daha dolu dolu olurdu.

hem harçlık alıp hem de sizden habersiz kyk alıyorum.

eskiden söylemeye dilim varmazdı. şimdi kelimelere de dökemiyorum.

çok şey var aslında. ama hiç bir şey yok da. çok garip. küçük yaşta psikolojim alt üst oldu şuan toparlayamıyorum. bunu ona söylesem anlamaz bile. ne bunu ne diğer söyleyeceklerimi. o yüzden bende kalsın daha iyi. söyleyip kendimi yormayayım. bilmesende olur baba.

onu rol model aldığımı ve onu sevdiğimi söylemek. söyleyemiyorum olmuyor sebebini de bilmiyorum.

çevrendeki herkese karşı çok kibar,anlayışlı ve cömert davranırken anneme,kardeşime en çok da bana olan nefretinin sebebini bilemiyorum.neden dışarıda melek evde canavar kesildin?gücün ailene mi yetti?
her şey için artık çok geç.bunu sen de biliyorsun.

yazarların içinde tutup da bir türlü söyleyemedikleri belki isyan, belki sevgi sözcüğü belki de sitem. her şey için teşekkür ederim babacım iyi ki varsın. ama beni bir sal artık gözünü seveyim. darlıyorsun beni umarsızca.

seni sevdiğimi epey zamandır hissetmiyorum baba. epey derken hatırlayamayacağım kadar uzak bir tarih.
hatırladığım ilk anı sokakta akşamüstü kuzenlerimle oynamam. içimdeki akşamüstünün belirsizliğini hatırlıyorum. seni en son ne zaman sevdiğimi hatırlamıyorum. yaşayışından bana yansıyan karelerin herbiri benim gönül aynamda irinli görünüyor. akıtmadan duramadığımda gerçekten dokunuyorum sana. nihayetinde işe de yaramıyor. ağrılı bir yaraya dönüşüyor dokunuşum.
içimde senle ikiz bir ağrıyla yaşıyorum. onunla tanışık olmamana kızıyorum. kör gözlerini taşıyan yüzüne nanikler yaparak öfkemi yaşıyorum.
elinin değdiği kadarını biliyorsun. değdiğin ben değilim. aslında biliyorsun.